Ομηρική διάλεκτος Στίχοι Νεοελληνική απόδοση Αὐτὰρ ὁ γυμνώθη ῥακέων πολύμητις Ὀδυσσεύς, ἆλτο δ’ ἐπὶ μέγαν οὐδὸν ἔχων βιὸν ἠδὲ φαρέτρην ἰῶν ἐμπλείην, ταχέας δ’ ἐκχεύατ’ ὀιστοὺς αὐτοῦ πρόσθε ποδῶν, μετὰ δὲ μνηστῆρσιν ἔειπεν· «Οὗτος μὲν δὴ ἄεθλος ἀάατος ἐκτετέλεσται· νῦν αὖτε σκοπὸν ἄλλον, ὃν οὔ πώς τις βάλεν ἀνήρ, εἴσομαι, αἴ κε τύχωμι, πόρῃ δέ μοι εὖχος Ἀπόλλων.» Ἦ, καὶ ἐπ’ Ἀντινόῳ ἰθύνετο πικρὸν ὀιστόν. Ἦ τοι ὁ καλὸν ἄλεισον ἀναιρήσεσθαι ἔμελλεν, χρύσεον ἄμφωτον, καὶ δὴ μετὰ...
Συνεχίστε...