ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΨΕΜΑΤΑ, ΠΑΝΤΑ ΨΕΜΑΤΑ
Όσοι ασχολούνται με τη μελέτη των Ομηρικών Επών είναι άνθρωποι με υψηλή πνευματική καλλιέργεια και ευρύτερους ορίζοντες. Έχουν από χρόνια προπονηθεί στη συγκριτική μελέτη καταστάσεων στη ζωή τους με εφόδιο την προσθαφαιρετική ικανότητα, οπότε εύκολα καταλαβαίνουν αν κάτι απέχει από το πνεύμα και το γράμμα του Ομήρου.
Υπάρχουν όμως και πολλοί, που ακουμπήσανε λίγο και ξώφαλτσα τα Ομηρικά Έπη, χαμένοι μέσα στον ευρύτερο πλούτο της Ελληνικής και Διεθνούς λογοτεχνικής γραμματείας.
Πλήθος κόσμου παράλληλα, συνάντησε στη ζωή του την Ιλιάδα καθώς έψαχνε ανάμεσα σε χιλιάδες άλλα πολεμικά έργα. Κατόπιν, κάποιοι από αυτούς, συνέχισαν από κεκτημένη ταχύτητα στην Οδύσσεια, ελκυόμενοι από την ακροαματικότητα της σφαγής στη Μνηστηροφονία και της επαφής με τέρατα, μεταμορφώσεις και λοιπές αλληγορικές μορφές φρίκης.
Λίγοι λοιπόν ήτανε, στην τελική, αυτοί που πήρανε ιδέα του τι ήτανε ο Όμηρος, τί ήθελε να διδάξει, να θυμηθεί και να προβληματίσει μέσω της κάθαρσης και τιμωρίας των σφετεριστών της εξουσίας.
Για την πλειοψηφία λοιπόν του κόσμου ποτέ δεν έγινε αντιληπτό ότι μέσα στους αιώνες, κάποιοι, για κάποιους λόγους, κάποτε (και ειδικές αιτίες), αλλάζοντας και παραλλάζοντας το όνομα ενός νησιού του Ιονίου Πελάγους, βαφτίσανε αυτό Ιθάκη και στη συνέχεια προσελκύοντας επί αυτού διαφόρους επιστήμονες, χαμηλής βαθμολογίας στην Ομηρική Γεωγραφία, άρχισαν να ονομάζουν και βαφτίζουν ανώνυμους τόπους με ονόματα που συνάντησαν εντός του κειμένου της Οδύσσειας.
Σε έξαλλη κατάσταση, αλλά δυστυχώς ελάχιστοι επιστήμονες καθώς και μορφωμένοι των διπλανών νησιών, παρά τις αντιστάσεις ιδιοκτητών θέσεων και χωραφιών με Μυκηναϊκά ευρήματα (μη τους πάρει η αρχαιολογία το χωράφι), άρχισαν να αμφισβητούν αυτή την ερμαφρόδιτη κατάσταση, χωρίς όμως συντονισμό μεταξύ τους και στο πνεύμα ‘’αφού δεν είναι σίγουρα αυτοί, γιατί να μην είναι Ιθάκη το χωριό μου;’’
Δυσκόλεψαν τα πράγματα λοιπόν στο νησί που άλλαζε τα ονόματα σαν τα πουκάμισα, Cephalonia Piccola, VAL DI COMPARE, Teacchi, Θιάκι, Ιθάκη, και άρχισαν να ψάχνουν για αρχαία ό,τι να ‘ναι και βρήκανε Κορινθιακά κεραμικά, ως επί το πλείστον από αγγεία μεταφοράς ύδατος. Άνυδρο το νησί και νερό σε στάμνες απ’ αλλού ή από τις λίγες δικές του θέσεις υδροληψίας. Τίποτα, σχεδόν πουθενά, Μυκηναϊκό, εκτός μιας απόκρημνης θέσης που συναντάμε στον δρόμο από Πισσαετό σε Βαθύ, θέση που επιβεβαιώνει ότι το νησί αυτό μάλλον θα ήταν η Ομηρική απόκρημνη Σάμη.
… Και δεν χρειάστηκε να αλλάξουν καμία ονομασία στο νησί οι πρώτοι του κάτοικοι μετά το 1500 μΧ, γιατί οι Βενετσιάνοι από τους Τούρκους (Οθωμανούς τότε) το παρέλαβαν ακατοίκητο, το δε πανηγύρι με τις ονομασίες των τόπων επί το ομηρικό και ομηρι κότερον έλαβε χώρα πολύ αργότερα, λίγο πριν το 1800 και μετά.
ΤΡΕΙΣ ΦΟΡΕΣ ΨΕΜΑΤΑ, ΠΑΝΤΑ ΨΕΜΑΤΑ:
1. Για να δώσουνε λοιπόν ομηρικό κύρος στην ασάφεια και γεωγραφική τους άγνοια, επηρεασμένοι από τη Δασκαλόπετρα της Χίου των Ομηριδών, βάφτισαν έναν τόπο «Σχολή Ομήρου», για να θυμίζει λίγο την Ακαδημία Πλάτωνος!
- Ήρθε ποτέ ο ποιητής με το ψευδώνυμο Όμηρος στην Ιθάκη; Ναι μεν είχε φύγει πρόσφυγας και διωγμένος από τους Δωριείς σε μικρή ηλικία, με το κανονικό του όνομα τότε και χωρίς ακόμα το χάρισμα της απαγγελίας, αλλά πλην του θανάτου και ενταφιασμού του στην Ίο, ποτέ δεν αναφέρθηκε ότι απομακρύνθηκε από τα Μικρασιατικά παράλια και μόνο ότι σε προχωρημένη ηλικία φιλοξενήθηκε στη Σάμο, στο αρχοντικό του Ποιητή Κρεώφυλλου.
2. Οι τρίποδες στη σπηλιά του Λοίζου.
Βρέθηκαν κάποτε κάποιοι τρίποδες αρχαίοι σε μια σπηλιά στην επιφάνεια της θάλασσας στο Θιάκι και, οι οποίοι, αν ήτανε από την εποχή του Αλκίνοου και δώρα που μαζί με την Αθηνά έκρυψε με την άφιξή του στο νησί ο Οδυσσέας, θα είχανε προ πολλού διαβρωθεί και διαλυθεί. Συνεπώς πρόκειται περί πρόσφατης τοποθέτησης εκεί προς δημιουργίαν κατασκευασμένου αρχαιολογικού ευρήματος, και ποια ανασκαφή; πού τους κλαίει; Ή για τοποθέτηση στο σπήλαιο πειρατικής λείας και άμποτες να ματάρθουμε να σηκώσουμε και πουλήσουμε τους θησαυρούς για τα γεράματά μας. Βλέπε Κόμης Μοντεχρήστος, Μαργαριτόνης, Το νησί των θησαυρών και άλλα ρεσάλτα.
3. Τρέχαμε, εμείς οι ανώνυμοι, μια δεκαετία με την ‘’ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑ, η Αποκάλυψη της Ομηρικής Ιθάκης…’’ και ποιος ασχολήθηκε μαζί μας απ’ το Θιάκι; Ήρθανε όμως το 2005 οι Εγγλέζοι με τη θεωρία ’’Νησιά ακορντεόν’’ και σφίξανε οι βόλοι και πόνεσαν …οι πάντες, και παγκόσμια απήχηση. Τί να κάνουνε κι αυτοί οι έρμοι στο Θιάκι; Μετά τις αρχικές ντροπές, βρήκανε μία μεταγενέστερη οχυρή βουκολική και κτηνοτροφική θέση, εκεί κοντά στα Σαμικά (τοπωνύμιο της βόρειας Ιθάκης) και στη ‘’Σχολή Ομήρου’’ και ανακοίνωσαν ότι έχουνε βρει το παλάτι του Οδυσσέα.
Δυστυχώς εμείς δεν απαντήσαμε άμεσα, γιατί δεν ξέραμε τοξοβολία. Από το 2019 όμως, οι τοξοβόλοι συνεργάτες μας μάς δίδαξαν ότι για να πραγματοποιηθεί ο αγώνας του τόξου της ραψωδίας φ’ της Οδύσσειας, χρειάζεται το παλάτι του Οδυσσέα να είναι διαστάσεων Palais de Sports !
Σχεδόν πέντε χρόνια μετά, η Αρχαιολογία, ασφαλώς για πολλούς άλλους λόγους, διαπίστωσε ότι δεν είναι το παλάτι του Οδυσσέα γιατί είναι μεταγενέστερο και μάλιστα κάποια ευρήματα εκεί είναι εποχής μετά τον Μέγα Αλέξανδρο και προς τιμήν του OΔYCCEA!
Πόσο χαμηλό επίπεδο, αν αυτά τα ευρήματα έχουν έρθει από αλλού και προστεθεί εμβόλιμα; Και αυτό είναι το συμπέρασμα, εκεί οδηγεί τη σκέψη μας ο κάθε ψευτοβοσκός και ΄΄λύκοι στα πρόβατα’’.
Επαναλαμβάνουμε: Το νησί είναι του Οδυσσέα, ήταν η Σάμη η απόκρημνη και εκεί υπηρετούσαν θητεία στρατιωτικοί, εκπρόσωποι αυτού και άλλων εξουσιαστών πριν και μετά. Ήταν η αμυντική ασπίδα των Κεφαλλήνων και ασφαλώς, αυτοί οι υψηλόβαθμοι, αν κάποτε πεθαίνανε θα είχαν την τιμή να ενταφιάζονταν σε θολωτούς τάφους. Αυτοί όμως οι οικογενειακοί τάφοι δεν θα ήταν εκεί, στη στρατιωτική βάση που υπηρετούσαν, αλλά στον τόπο καταγωγής τους, κάπου στην Κεφαλλονιά.
Ληξούρι 20/6/2025
