Σκέψεις με βάση το κείμενο της Οδύσσειας του Ομήρου
Στον Α’ Παγκόσμιο πόλεμο συγκρούστηκαν αρχικά η συμμαχία Γαλλίας, Αγγλίας, Ρωσίας και Ιταλίας από τη μια, με την Οθωμανική Αυτοκρατορία, την ΑυστροΟυγγρική Αυτοκρατορία, την Πρωσία και την παλαιού Ράιχ Γερμανική Αυτοκρατορία του Κάιζερ από την άλλη, συνεπικουρούμενες από άλλες χώρες όπως η Σερβία από τη μια και η Βουλγαρία από την άλλη.
Η Ελλάδα διχασμένη γιατί στην εξουσία είχε εκπροσώπους – φίλους και των δύο πλευρών, Βενιζέλο από τη μια, Βασιλέα από την άλλη.
Η μεγάλη πρόβα για αυτό τον πόλεμο, έλαβε χώρα στα Βαλκάνια, όπου οι τότε σύμμαχοι των πρώτων, Σέρβοι, Μαυροβούνιοι και Βούλγαροι αρχικά συνέτριψαν, με τη βοήθεια και του Βασιλείου της Ελλάδας αργότερα, τους Οθωμανούς, σχεδόν εκδιώκοντάς τους από την Ευρώπη.
Η Ελλάδα δεν είχε μπει αρχικά σε εκείνο τον πόλεμο, γιατί το Παλάτι έπαιρνε εντολές από τη Γερμανία σύμμαχο της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Τελικά όμως επικράτησε η φιλοαγγλική πολιτική του πρωθυπουργού Βενιζέλου, στενού συνεργάτη Γαλλικών και Βρετανικών συμφερόντων, καθώς και το ότι το παλάτι διέβλεψε νίκες, δόξα και ότι η ουδετερότητα θα παρέδιδε σε Σερβία και Βουλγαρία όλο το δυτικό κομμάτι της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας στην Χερσόνησο του Αίμου, δηλαδή τα υπόλοιπα Βαλκάνια από Ήπειρο, Μακεδονία έως και Θράκη. Με λίγα λόγια ότι τα σύνορα Ελλάδας και Σερβίας θα ήταν στον Όλυμπο και ότι η Θεσσαλονίκη – τότε Σολούν – αυτή τη φορά δεν θα ήταν συμπρωτεύουσα της Κωνσταντινουπόλεως, δεν θα ήταν συμπρωτεύουσα των Αθηνών, αλλά της Σόφιας.
Λιθογραφία της παράδοσης της Θεσσαλονίκης στις 27/10/1912 του Καρλ Χάουπτ.
Και έγινε το θαύμα: Όχι μόνο πήραμε σχεδόν όλη την Ήπειρο, όχι μόνο πήρανε οι υπεράνθρωποι στρατιώτες μας μέσα σε λίγες εβδομάδες μεγάλο ποσοστό της Μακεδονίας, όχι μόνο φτάσαμε στη Θεσσαλονίκη, όχι μόνο δεν πρόλαβαν να διχαστούν γι’ αυτήν Σέρβοι και Βούλγαροι μεταξύ τους, αλλά επηρεασμένος ο Τούρκος διοικητής Χασάν Ταχσίν Πασάς από άλλους παράγοντες (ίσως καταγωγή κλπ κλπ που δεν γνωρίζουμε, ίσως και από μίσος και εκδίκηση κατά των Βουλγάρων για τις φρικαλεότητες που είχαν διαπράξει στις σκληρές μάχες των πρώτων μηνών και πριν μπει η Ελλάδα στην πόλεμο), παρέδωσε οικειοθελώς την πόλη στον διάδοχο Κωνσταντίνο !
Αδιάφοροι για όλα τούτα οι Εγγλέζοι, στενοχώρησαν τους Βουλγάρους, εκπροσώπων των δικών τους συμμάχων Ρώσσων (με συγγένεια των δύο βασιλικών οίκων) στη Βαλκανική, δεν τοποθετήθηκαν και οι ίδιοι οι Ρώσσοι επί του θέματος και έτσι, και μια που έδωσαν καλύτερες υποσχέσεις οι Γερμανοί, η Βουλγαρία άλλαξε στρατόπεδο, έχασε από Έλληνες και Σέρβους στον Β’ Βαλκανικό πόλεμο το ’13, για το τελικό μοίρασμα της Βαλκανικής Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και έτσι, μετά από λιγότερο από δύο χρόνια, στην αρχή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, αυτή η εξαπατημένη και ηττημένη Βουλγαρία, βρέθηκε στο πλευρό των Γερμανών, των Ούγγρων, των Αυστριακών και των Οθωμανών, μαζί με την εθνικιστική Πρωσία.
Δηλαδή με λίγα λόγια, η Αγγλία για χάρη του προτεκτοράτου της από ιδρύσεως ενδόξου Βασιλείου της Ελλάδος ‘’πούλησε’’ μια σύμμαχο της φίλης της Ρωσίας.
Επίσης, μια μερίδα του κόσμου στην τότε Σολούν, αντέδρασε για αυτή την προώθηση του Ελληνικού Βασιλείου της νότιας Βαλκανικής μέχρι τη Θεσσαλονίκη κι έτσι ένας οξύθυμος κάτοικος της περιοχής δολοφόνησε ακόμα και τον φιλήσυχο γηραλέο βασιλέα Γεώργιο Α’ κατά τη διάρκεια περιπάτου στην μόλις αποκτηθείσα Θεσσαλονίκη και, το όλο θέμα άρχισε να ωριμάζει στο μυαλό του Βενιζέλου την πιθανότητα ανταλλαγής εχθρικών πληθυσμών με Έλληνες προαιώνιας Ιωνικής καταγωγής, Ποντιακής καταγωγής κλπ από τη Μικράν Ασία, σχέδιο που οδήγησε στη Μικρασιατική Καταστροφή.
Το άρθρο αυτό συντάχθηκε στην επέτειο της δολοφονίας του Γεωργίου Α'
Η πρόβα generale όμως για τους Εγγλέζους είχε πετύχει με τους Βαλκανικούς πολέμους κι έτσι, στον επερχόμενο πόλεμο 1914-1917 διαλύθηκαν Οθωμανική και ΑυστροΟυγγρική Αυτοκρατορίες, εξαφανίστηκαν Πρωσία και Σερβία και συνθηκολόγησε στους Γερμανούς η Ρωσία, όπου ανατράπηκε ο Τσάρος με την αστική επανάσταση του Κερένσκι.
Μέχρι εκείνη τη στιγμή, οι Βρετανοί από τη μια και οι Γερμανοί από την άλλη ήταν οι θριαμβευτές έχοντες αφήσει σχεδόν όλους τους συμμάχους τους να κατασπαραχθούν. Ο δρόμος για τα Αραβικά πετρέλαια, κινητήριο μοχλό της Βιομηχανικής Επανάστασης, είχε ανοίξει.
Στη συνέχεια, η μεν Αγγλία άρχισε να ιδρύει το ένα κράτος μετά το άλλο, κατά τα πρότυπα του Βασιλείου της Ελλάδος των αρχών του 19ου αιώνα, φιλοδοξώντας να της χρησιμεύσουν ως δορυφόροι, η δε Γερμανία, με πανίσχυρο ναυτικό, στην προσπάθεια να ανοίξει δρόμους για μια όψιμη αποικιακή πολιτική, άρχισε να καταστρέφει όποιο πλοίο εύρισκε μπροστά της, χτύπησε, ας πούμε κατά λάθος, και κάποια των ουδέτερων ΗΠΑ, μπήκαν οι Αμερικανοί, κατόπιν εορτής; στον πόλεμο ξεκούραστοι και πάνοπλοι και συνέτριψαν τον αλαζόνα και κουρασμένο Κάιζερ.
Kaiser Wilhelm II by Court Photographer T. H. Voigt of Frankfurt, 1902.
Παρόλο όμως ότι σε βάθος τετραετίας αι ΗΠΑ ήταν οι μόνοι, οι μεγάλοι νικητές δηλαδή, λόγω ασθενείας και απουσίας τους επόμενους μήνες του θριαμβευτή προέδρου Ουίλσων, εμπνευστή και ιδρυτή της Κοινωνίας των Εθνών για επίλυση μελλοντικών διαφορών,...
U.S. President Woodrow Wilson in a 1918 portrait
Παρόλο όμως ότι σε βάθος τετραετίας αι ΗΠΑ ήταν οι μόνοι, οι μεγάλοι νικητές δηλαδή, λόγω ασθενείας και απουσίας τους επόμενους μήνες του θριαμβευτή προέδρου Ουίλσων, εμπνευστή και ιδρυτή της Κοινωνίας των Εθνών για επίλυση μελλοντικών διαφορών, προβλήθηκαν οι Βρετανοί ως οι μεγάλοι νικητές και έτσι ίδρυσαν:
… Προσφέροντας ψίχουλα στους συμμάχους της Ιταλούς από εδάφη της ΑυστροΟυγγαρίας και εμποδίζοντάς τους να επεκταθούν, αφενός στα Βαλκάνια πέραν της Αδριατικής, επί εδαφών της ΑυστροΟυγγαρίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και αφετέρου στη Μικράν Ασία μέσω των κτήσεων της επί της Δωδεκανήσου.
Αυτά τα τελευταία δυσαρέστησαν τους Ιταλούς, οι οποίοι αφού άλλαξαν κοινωνικό καθεστώς και αφού αναβίωσαν τον Ρωμαϊκό Φασισμό, στον επερχόμενο Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο πέρασαν στο στρατόπεδο της Γερμανίας, η οποία εντωμεταξύ έχοντας βγει από τη δίνη των ομφαλοσκοπήσεων μεταξύ κομμουνισμού και αστικής δημοκρατίας του Β’ Ράιχ, οδηγήθηκε σε μια μορφή Εθνικού Σοσιαλισμού, τον Ναζισμό.
Έτσι είναι η Αγγλία, σε κάθε πόλεμο ρίχνει κι από ένα σύμμαχό της, όπως και στον μεθεπόμενο πόλεμο, τον Ψυχρό, θα ρίξει το δημιούργημά της τη Γιουγκοσλαβία, και θα την ‘’ρίξει’’ και αυτή στα χέρια των Γερμανών, για να τη διαμελίσουν, να πάρουν με το μέρος τους το βιομηχανικό φιλέτο Κροατίας και Σλοβενίας, και τα ‘’αποφάγια’’ να τα πετάξουν στην εθνικιστική ανακύκλωση ή στα σκουπίδια ή στα χέρια των φερέλπιδων Αλβανών και του ΝΑΤΟ.
Τελικά, αυτοί οι Γερμανοί, όλο δώρα παίρνουν από την Αγγλία κι ας είναι αποφάγια, κι ας είναι ξερόκλαδα, πού θα πάει; Θα ριζώσουν και θα βλαστήσουν.
ΜΕΡΟΣ Β’
Τα αίτια της αλλαγής της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής στον πόλεμο της Ουκρανίας.
Όμως, δώρα δεν έκανε μόνο η Αγγλία στους Γερμανούς, κάποτε συνέβη και το αντίθετο.
Ναι, και το δώρο αυτό ήταν μεγαλύτερο και μακράς διάρκειας. Μιλάω για το Ολοκαύτωμα και το κυνηγητό των Εβραίων.
Όταν λοιπόν η Αγγλία ολοκλήρωσε τη διάλυση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίες, από την πρώτη στιγμή της προσπάθειας αφύπνισης των Αράβων με τους διαφόρους Λώρενς της Αραβίας, προς δημιουργίαν φίλα προσκείμενων και ευεργετημένων αραβικών πληθυσμών, διαβλέποντας μελλοντικές αστάθειες, έπλασε, ως μήτρα νέων κρατικών οντοτήτων, στα εργαστήρια του Q την ιδέα της δημιουργίας ενός ακόμα αλλότριου κράτους, από το υπερπέραν της μηχανής του χρόνου αυτή τη φορά:
- Θα φτιάξουμε κράτος των Ιουδαίων στην προαιώνια Ιερουσαλήμ που έχουμε απωλέσει από τον Σαλαχαντίν!!
- Δεν θέλουμε, αντέκρουσε εβραίος βουλευτής της Βουλής των Κοινοτήτων, γιατί το δικό μας κράτος είναι του Θεού και βρίσκεται εις τους Ουρανούς.
- Εσύ να σκάσεις εβραίε, γιατί εμείς οι Εγγλέζοι τα ξέρουμε όλα, ως νικητές των Παγκόσμιων Ισπανών του Τραφάλγκαρ.
Βάλανε λοιπόν μπροστά την πλύση εγκεφάλου στις Εβραϊκές Συναγωγές, στείλανε και κάποιους τυχοδιώκτες στην Παλαιστίνη, οι οποίοι πριν αλέκτωρ λαλήσει επέστρεψαν έξαλλοι για δύο λόγους, και γιατί οι περιβαλλοντικές εκεί συνθήκες δεν παλευόντουσαν, και γιατί τα ευγενικά τους χεράκια δεν ήτανε πλασμένα από τον Γιαχβέ για τσάπα, πηλοφόρι και μυστρί, παρά μόνο για λογιστικές προσθαφαιρέσεις, τοκισμούς, μουσική και προσευχές.
Είδανε οι Εγγλέζοι ότι στη γηραιά Αλβιόνα οι Εβραίοι ήταν ελάχιστοι και εκ της προηγουμένης παραγράφου καλομαθημένοι και, σκέφτηκαν μια ακόμα διαστροφή:
Επειδή στην Κεντρική και στην Ανατολική Ευρώπη, που έχει πολύ περισσότερους και μια που στη Γερμανία ήταν ανάλογης γερμανικής εργατικότητας, σκέφτηκαν να διαδώσουν παντού, μέσω της κατασκοπίας, χαμηλά σαν αρουραίοι, υπόκωφα, ότι οι Εβραίοι είναι η αιτία της οικονομικής κρίσης (έλεος-γιατί όχι ο προηγούμενος πόλεμος; που προκάλεσε η ίδια η Αγγλία), οι Εβραίοι δημιούργησαν τον κομμουνισμό για να σας πάρουν σπίτια, σώβρακα, γυναίκες (και πάλι έλεος).
… Έτσι όλοι θα τους έδιωχναν, έτσι θα έστηναν στην Παλαιστίνη το κράτος του Θεού πατέρα όλων των Αβρααμικών θρησκειών στο Ισραήλ…
Εδώ να ενημερώσουμε ότι οι Εβραϊκοί πληθυσμοί της Ευρώπης δεν ήταν κάτι διαφορετικό από τους υπολοίπους πολίτες (δεν προερχόντουσαν από τη φυγή στη Βαβυλώνα, ούτε από το μάτι του κυκλώνα, ίσως αγάπησαν καμιά τσιγγάνα, αλλά δεν γνωρίζουμε άμα τη λέγανε Φάτα Αμοργκάνα). Απλά οι πρόγονοι των ανθρώπων αυτών είχαν αλλάξει θρησκεία τον Μεσαίωνα και είχαν εγκαταλείψει τον Χριστιανισμό επειδή οι Χριστιανοί του Πάπα κυνηγούσαν κάθε άλλο Χριστιανό στα πρότυπα του ρατσισμού, του να τον διώξουν και να του φάνε φράγκα και σπίτι, της Ιεράς Εξέτασης, γραμμή που ακολούθησαν μέχρι σήμερα όλοι οι ηλίθιοι όπως, Κουκλουξκλαν, ναζί, γκεστάπο, Αζόφ και ότι άλλο έχει παρουσιάσει μέχρι σήμερα ο Μεγκελισμός και το κάθε αντικοινωνικό κατακάθι.
Προσπαθούσαν να πείσουν όλους αυτούς του Ολοκαυτώματος, του κάθε Γκέτο της Βαρσοβίας (αχ βρε πιανίστα, πάλι μας γέμισες δάκρυα), της Λίστας του Σινκλέρ, των μελλοντικών θυμάτων των θαλάμων αερίων ότι, αν ποτέ γλιτώσουν και φτάσουν στο Ισραήλ, θα έχουνε βρεθεί στη Γη της Επαγγελίας.
… Αλλά που όμως όταν κάποτε έγινε αυτό, απλά λειτούργησε κατοχικά με σκοπό να υπάρξει ένας γνήσιος μπαρουτοκαπνισμένος χωροφύλακας στην καρδιά και στην πρόσοψη των Αραβικών εδαφών της Παλαιστίνης.
Με λίγα λόγια τελικά:
- Φόρειν Όφις ευχαριστεί Χίτλερ.
- Χίτλερ ανταποδίδει και διδάσκει φασισμό επί των αμαρτωλών Φιλισταίων και Παλαιστινίων.
Τα υπόλοιπα τα ξέρετε.
Ενδιάμεσα, η μακάβρια αυτή πολιτική των Εγγλέζων, πώς δηλαδή θα ‘’πουλήσουν’’ -ακόμα και στο Διάολο- συμμάχους τους για χάρη τυχοδιωκτικών συμφερόντων, συνάντησε και την Ελλάδα λίγο πριν το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, όπου η Αγγλία προδίδει κυριολεκτικά το δημιούργημά της τον ΕΛΑΣ (για κάποιες διαφωνίες στο μοίρασμα της εξουσίας) κάνοντας συμμαχία με τους συνεργάτες των Γερμανών, τους κατοχικούς ταγματασφαλίτες, των οποίων συνεργάτες και ομοϊδεάτες σε άλλες χώρες διαπομπεύθηκαν και εκτελέστηκαν!!!
Βέβαια, στη συγκεκριμένη περίπτωση, απλά, η από όπου μπορούσε να πιαστεί απ’ τα μαλλιά Αγγλία, μια που οι μεγάλοι την προίκισαν μόνο με το 1/3 του Δυτικού Βερολίνου, με το πριν από τον πόλεμο δικό της ελληνικό προτεκτοράτο και το βάσανο της διαχείρισης των εξεγέρσεων των αποικιών της σε όλο τον πλανήτη, έκανε ότι μπορούσε να κρατήσει ότι προλάβαινε, όμως έχασε τελικά στον Εμφύλιο εδώ το 1947 και παρέδωσε τη χώρα στους Αμερικάνους.
Από την άλλη, οι διασωθέντες και μη καταδικασθέντες συνεργάτες του Γ’ Ράιχ, άρχισαν να εκπαιδεύονται στο πως θα γλιτώσουν αρχικά, στη συνέχεια δε πως θα γίνουν οι ρουφιάνοι και των δύο νικητών με σκοπό να τους διασπάσουν και τελικά να πετύχουν να φαγωθούνε μεταξύ τους. Ό,τι δηλαδή δεν κατάφεραν τόσα χρόνια με τα όπλα, τώρα να το καταφέρουν σα ρουφιάνοι !
Στην αρχή διείσδυσαν στους Βρετανούς της Ελλάδας και τους βάλανε να πολεμούν με τον ΕΛΑΣ.
Στη συνέχεια, μέσω των καλύτερων επιστημόνων τους, διείσδυσαν τόσο στους Αμερικανούς, όσο και στους Σοβιετικούς συμμάχους. Τους έπεισαν ότι είναι εχθροί. Ξέχασαν οι πρώτοι το Δόγμα Μονρόε, την αιτία κάθε αμερικανικής ουδετερότητας, που απαγόρευε εις τας ΗΠΑ να επεμβαίνουν εκτός Αμερικής και μόνο όταν χτυπηθεί Αμερικανικό έδαφος και αυτό είναι η αιτία που αι ΗΠΑ έχουν αγοράσει εδάφη σε όλο τον πλανήτη και τα έχουν μετατρέψει σε βάσεις.
… Οι δε Σοβιετικοί άρχισαν να βλέπουν τους Αμερικανούς ως εχθρούς, αυτούς που τους έσωσαν από το Γ’ Ράιχ με συνεχείς γραμμές εφοδιασμού από τον Βόρειο Πόλο.
Πρόθυμοι κι οι δυο να προάγουν τεχνολογίες και να διασπάσουν το άτομο, μέχρι τελικής καταστροφής του πλανήτη ολόκληρου, μετατρέποντας τον Ψυχρό Πόλεμο σε 3ο Παγκόσμιο και θερμο-κοιτίδα της τελικής καταστροφής.
Απόδειξη ότι το παιχνίδι ήταν στημένο είναι ότι ό,τι ανακάλυπταν περί του θέματος στην Αμερική, το ήξεραν ήδη οι Σοβιετικοί και το αντίστροφο. Και ψάχνανε μακαρθισμός και καγκεμπε για προδότες, πουλημένους στο παραπέτασμα, πάντα άσχετοι, ανίδεοι κι αθώοι, γιατί ο φασισμός διεισδύει παντού και φίδι και στον κόρφο και των δυο.
Αυτά τα πράγματα έχουν κουράσει από καιρό, είδαμε δοκιμές για ένα τέτοιο μέλλον, απέκρυψαν ήδη ένα μεγάλο ατύχημα εις τας ΗΠΑ, αλλά όταν ένα αντίστοιχο στη Σοβιετική Ένωση το 1986 μόλυνε με ραδιενέργεια τους συμμάχους των ΗΠΑ στην Ευρώπη, η διεθνής πίεση και τα ‘’μετασεισμικά’’ προβλήματα, που εμφανίστηκαν στους συντρόφους της ΕΣΣΔ και στην ίδια, οδήγησαν σε κατάρρευση τον ένα από τους δύο πρώην Παγκόσμιους Συμμάχους.
Το πνεύμα του Ναζισμού και του Χίτλερ είχε θριαμβεύσει στα ανατολικά, οι απόγονοί του συνενώθηκαν και άρχισαν να οραματίζονται μιαν άλλη Ενωμένη Ευρώπη, διαφορετική από του Ζισκάρ ντ’ Εστέν. Μια Ευρώπη του 4ου Ράιχ.
Οι νικητές του 3ου αυτού ή Ψυχρού Παγκόσμιου Πολέμου, από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού, ανώριμοι να διαχειριστούν αυτή τη νίκη, θεώρησαν ότι κάθε πόλεμος είναι πηγή κέρδους και ότι αν δεν υπάρχει αντίπαλος, θα πρέπει να κατασκευάζεται, να είναι ακόμα και φανταστικός.
Κάθε λοιπόν ανεξάρτητη χώρα θεωρήθηκε εχθρός και όταν τελείωσαν και αυτοί, αντίπαλος θεωρήθηκε και κάθε πρώην σύμμαχος που απλά είχε αποτραβηχτεί από τη φρίκη, αρκεί να είναι εξοπλισμένος ή να του προσάψουμε ότι ΕΙΝΑΙ εξοπλισμένος και άρα δυνητικά επικίνδυνος.
Όλα αυτά οδήγησαν και πάλι όλους σε ένα κυνήγι εξοπλισμών και πάει λέγοντας. Χώρες σύμμαχοι σκηνοθετούσαν κρίσεις μεταξύ τους ώστε να εξοπλίζονται και να δουλεύουν οι πολεμικές βιομηχανίες σε καιρό ειρήνης, και ασφαλώς υπήρχαν και ενδιάμεσοι, ακόμα και υπουργοί, που κέρδιζαν τεράστιες προμήθειες.
Φτάσαμε σε ένα αδιέξοδο σημείο να φτιάχνονται ακόμα και βιολογικά όπλα, μετά δε το 2010 άρχισαν να προβάλουν πιθανότητες Βιολογικού Πολέμου, 4ος Παγκόσμιος; Και επειδή από κάποιο ατύχημα μπορεί να ξέφευγε και κάτι στην ατμόσφαιρα, όπως στο τέλος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου με την ‘ισπανική’ γρίπη, άρχισαν να πειραματίζονται και στην κατεύθυνση των αντιδότων και εμβολίων.
Όταν πια όλα ήρθαν στο φως, σε φάση που είχανε κλείσει τον κόσμο στα σπίτια του σε δοκιμαστικές καραντίνες, ακούστηκε και εκείνο το ηλίθιο:
- Φτιάχνουμε ιούς ώστε να βελτιώνουμε και τα εμβόλια (να έχουμε και κάτι τις, τώρα που θα έρθουν οι εξωγήινοι, τώρα που θα πέσει ο αστεροειδής με τους δεινοσαύρους του Κρητιδικού ως αντίδοτο και άλλες βλακείες).
Ήδη από τότε κι ακόμα πιο πριν, είχε δημιουργηθεί ένα Παγκόσμιο Παρακράτος, που εντωμεταξύ γιγαντωνόταν και προσπαθούσε να διεισδύει, μέσω εγκάθετων κυβερνήσεων, σε διάφορες χώρες, ώστε να φαίνεται ότι όλα αυτά τα τρελά είναι κρατικές πρωτοβουλίες της σωστής πλευράς της Ιστορίας.
Αι ΗΠΑ, ως πρωτοπόρος της ελεύθερης οικονομίας και της διακίνησης ιδεών και συμφερόντων, φιλοξένησαν και φιλοξενούν πυρήνες που κατευθύνουν αυτές τις μακάβριες εξελίξεις για τον πλανήτη, αλλά παράλληλα, όσον αφορά τον βιολογικό πόλεμο, διαθέτει μεγάλες δυνάμεις που αντιτίθενται.
Βλέπετε, από αρχαιοτάτων χρόνων, ο πόλεμος δεν είναι για όλους ο πατέρας των πάντων. Από τον Όμηρο ακόμα, ο πόλεμος εθεωρείτο ένα αχόρταγο κτήνος, που αν απομακρυνόταν θα άφηνε χώρο να αναπτυχθούν εμπόριο και τέχνες.
Και είναι λογικό αυτό, γιατί μέσα από τη δυστυχία και την καταστροφή, ποιοι ωφελούνται πλην των πολεμικών βιομηχανιών;
Έτσι λοιπόν, χρόνια πριν τον κορωνο ιό, ο νέο εκλεγμένος Τραμπ, εκπρόσωπος του επιχειρηματικού κόσμου, σφράγισε τα εργαστήρια βιολογικών πειραμάτων του Μαίριλαντ και ανάγκασε εκείνες τις πολυεθνικές, υπερεθνικές, παρακρατικές του θανάτου να αναζητήσουν και να νοικιάσουν αλλού στέγη, αναφέρονται εκτός της Γιουχάν και κάποια στην Ουκρανία, τα οποία και ανακάλυψαν οι Ρώσοι, τις πρώτες βδομάδες των ‘’κινήσεών του προς τα δυτικά’’.
Στις αρχές λοιπόν του 2020, το παγκόσμιο παρακράτος των διαδόχων του Μέγκελε, ως 4ο Ράιχ, και αφού ο Τραμπ είχε βγει από τη μέση, ενώ στην αρχή είχε παρακαμφθεί, έβαλαν τον πλανήτη σε καραντίνα. Ήταν άσκηση για να διαλέξουν τους πιο ανθεκτικούς για ταξίδι στ’ αστέρια; θέλανε να ξεκινήσουν πυρηνικό πόλεμο και επιδιώκανε να δούνε ποιος αντέχει στα καταφύγια; δηλητηριάζοντας όλες τις χώρες, κάνοντας μπίζνες με τα εμβόλια και άλλα φαρμακευτικά είδη και έχοντας εγκαταστήσει πρόθυμες κυβερνήσεις σε διάφορα κράτη. Των μέτρων είχαν εξαιρεθεί, γύφτοι, ρομά, όλοι οι εισερχόμενοι λαθραία από κάθε σύνορο του πλανήτη, καθώς και όλοι όσοι έπαιζαν θέατρο πίσω από τις κάμερες του εκφοβισμού.
Τα χαρμόσυνα νέα γι’ αυτούς είχαν έρθει από τα πριν μαθαίνοντας ότι μια χώρα στην καρδιά της Ευρώπης κυβερνάται σε συνεργασία με Ναζιστές, ειδικούς σε πειράματα αυτού του τύπου, οπότε και τα βιοχημικά πειράματα θα μπορούσαν δυνητικά να ενταχθούν και στον καθημερινό κρατικό προγραμματισμό, ελεύθερα όλα, όπως άλλωστε και για άλλα θέματα στην Κολομβία.
... Η οποία χώρα θα τους άνοιγε το δρόμο για σχέδια εναντίον της Ρωσίας αυτή τη φορά και με ορίζοντα τις πλουτοπαραγωγικές της πηγές…
Ας σταματήσουμε την κορύφωση του κειμένου στο σημείο αυτό έχοντας καταλάβει ότι ο πόλεμος, όπως βλέπουμε εδώ και χιλιάδες χρόνια, είναι πόνος δυστυχία, ξαφνικός και μόνιμος αποχωρισμός και τροχοπέδη για την ελευθερία λόγου και πράξεων, για τις τέχνες και το εμπόριο. Δείτε στο facebook για παράδειγμα πόσοι περιορισμοί έχουν επιβληθεί από τότε που η Ελλάδα ενεπλάκη στον πόλεμο της Ουκρανίας, γιατί είμαστε σε εμπόλεμη κατάσταση. Αν αντίπαλοί μας δεν ήταν οι Ρώσοι αλλά οι Ναζιστές του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, ίσως κάποιες πόλεις μας ήδη να είχαν ισοπεδωθεί.
Αυτή η όλη κατάσταση είναι η αιτία της αλλαγής της Αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Ευτυχώς το παγκόσμιο παρακράτος του πολέμου είχε διεισδύσει μόνο στο κυβερνητικό περιβάλλον των ‘’δημοκρατικών’’ του Μπάιντεν, ενώ αντίθετα ο Τραμπ είχε περάσει στους Ρεπουμπλικάνους τη γραμμή της ΕΙΡΗΝΗΣ, μια που η οικονομική κρίση που προκαλεί η συνέχιση του πολέμου θα γυρίσει όλα τα άλλα στο μηδέν.
… Και ελπίζουμε στην Ευρώπη να μη δικαιωθεί η πολεμική προπαγάνδα που έχει παρασύρει πολλές κυβερνήσεις.
Στην Οδύσσεια υπάρχει μια διάσημη σκηνή, όπου ο Όμηρος, ζώντας σε μια εποχή λίγο μετά από ατέλειωτους και καταστροφικούς πολέμους, προβάλει τις καταστροφικές συνέπειες του πολέμου και καταδικάζει τον Άρη τον θεό του πολέμου !
Άρης, ο Ομηρικός θεός του πολέμου.
Ας παρουσιάσουμε το θέμα αναλυτικά:
Στο γλέντι προς τιμήν του Οδυσσέα οι Φαίακες του παρουσιάζουν τον Αοιδό Δημόδοκο, μέσα από τα άσματα του οποίου ο Όμηρος βρίσκει την ευκαιρία να κάνει μια σύνοψη και κριτική του έργου του και των γεγονότων που παρουσιάζει αλληγορικά.
Ο Δημόδοκος στην Οδύσσεια εμφανίζεται τέσσερις φορές. Την τέταρτη δεν μαθαίνουμε τι απαγγέλλει. Απλά ο Οδυσσέας ενώπιον του ανυπομονεί να νυχτώσει για να επιβιβαστεί στο πλοίο της επιστροφής.
Με τις άλλες τρεις όμως ο Όμηρος παρουσιάζει ένα σαφές περίγραμμα του έργου του.
α' Την πρώτη φορά δίνεται η γενική εικόνα και η ατμόσφαιρα κατά τις απαγγελίες: Άμιλλα ποιοτική μεταξύ των επών (Οδυσσέας-Αχιλλέας). Εντύπωση στους άρχοντες (Αγαμέμνων). Που θα βρει κανείς πληροφορίες (Πυθώ-Δελφοί). Η συγκίνηση του ακροατή (Οδυσσέας). Και ασφαλώς η ιερότητα των στιγμών αφού έσταζαν από Δέπας Αμφικύπελλο!
β’ Αλληγορία για τα αίτια του Τρωικού Πολέμου με τη διεκδίκηση της Αφροδίτης (Ελένη) από τον Άρη (πόλεμος). Αυτός στον οποίο ανήκει, Ήφαιστος, είναι ο τεχνίτης, ο δουλευτής, ο μέσος άνθρωπος. Αν ίσως ο Ποσειδών (θάλασσα, στοιχεία της φύσης κλπ) δώσει εγγυήσεις, τότε ακόμα και το εμπόριο θα αναπτυχθεί (Ερμής) και οι τέχνες (Απόλλων), ενώ συγχρόνως ο πόλεμος θα πάει στην άκρη.
γ' Πως τελείωσε ο Τρωικός Πόλεμος, που στην Ιλιάδα δεν αναφέρεται, αφού εκείνο το έπος τελείωνε με τους αγώνες προς τιμήν του νεκρού Πατρόκλου, αθλοθέτη τον Αχιλλέα και, αφού είχε παραδοθεί η σωρός του Έκτορα στον Πρίαμο. Ποιές οι συνέπειες του πολέμου; ...Αυτό το τελευταίο θα λυγίσει τον ακροατή-Οδυσσέα, ο οποίος και θα αποκαλύψει στους Φαίακες με προτροπή του βασιλιά Αλκίνοου την πατρίδα και τις περιπέτειές του. Εκεί στη Σχερία...
Μελετώντας από αυτές, τη δεύτερη παρουσία του Δημόδοκου εδώ στη ραψωδία θ’ της Οδύσσειας, θα μάθουμε τη γνώμη του ίδιου του Ομήρου για τον πόλεμο και τις συνέπειές του:
Σε εποχή που η Μητριαρχική Κοινωνία είναι παρελθόν και έχει περιοριστεί εντός της οικίας, η τεχνική κι η εξυπνάδα (Δούρειος Ίππος) κατανικούν τον πόλεμο, που έγινε χάριν της διεκδίκησης γυναικών, και ζητούν συμμετοχή σ' αυτή τη διεκδίκηση (αρχικά το ωραίο φύλο ανήκε δικαιωματικά σ' αυτούς που ήταν τεχνίτες και χειρίζονταν τα μέσα παραγωγής). Οι Καλές Τέχνες παροτρύνουν το εμπόριο να έλθει στο προσκήνιο του κοινωνικού γίγνεσθαι. Εκείνο ενδιαφέρεται παρά το όποιο κόστος. Από εδώ φαίνεται ότι οι Καλές Τέχνες έχουν περισσότερη επαφή με το εμπόριο παρά με τον πόλεμο.
...Και συνολικά ότι ο Όμηρος είναι ΚΑΙ κοινωνιολόγος.
Η Τεχνική κι η Εξυπνάδα ζητούν να αποζημιωθούν για το κακό που παράγει ο πόλεμος, αλλά γι' αυτό δεν υπάρχει εγγύηση, δηλαδή ότι ο πόλεμος θα μπορέσει να τις βοηθήσει. Έτσι μόνο μέσω της θαλάσσης, ίσως επιδρομών και πειρατείας, υπάρχει ελπίδα!
... Και τότε όλα μπαίνουν σε μια σειρά, ο πόλεμος μεταφέρεται στη Θράκη (Κίκονες), ενώ η Αφροδίτη πάει εκεί από όπου οι Αχαιοί αντλούσαν πολιτικοοικονομικά οφέλη, στην Κύπρο που παράγει χαλκό.
ΔΗΜΟΔΟΚΟΣ, μιλώντας ο Όμηρος για το έργο του (Μέρος πρώτο)
