Η JavaScript είναι απενεργοποιημένη. Για καλύτερη εμπειρία, παρακαλούμε ενεργοποιήστε το JavaScript στον browser σας πριν προχωρήσετε.

Απάντηση στο θέμα

Μήνυμα: <blockquote data-quote="Νικόλαος Καμπάνης - Mentor" data-source="post: 89" data-attributes="member: 4">[ATTACH=full]438[/ATTACH] [P]Συνήθιζα, τα τελευταία χρόνια, όταν περίμενα να ξεκινήσουν κάποιοι αγώνες σκάκι, και ειδικά όταν η έναρξη των αγώνων καθυστερούσε, να διαβάζω σε φίλους τυφλούς σκακιστές λόγια του Ποιητή Τους, στίχους, ραψωδίες ολόκληρες, και μαζεύονταν κι άλλοι και έλαμπαν από συγκίνηση.[/P][P]Κι εγώ, περήφανος, με δάκρυα στα μάτια, που δεν έβλεπαν, συνέχιζα...[/P][P]Θυμόμουνα τότε ότι κι εμείς από το Ομηρικό μου επιτελείο είχαμε απωλέσει κάποια ‘‘πράγματα’’. Άλλος παιδί, εγώ τον Ομηρικό μου πατέρα τον Νίκο τόσο νωρίς...[/P][P]Και τους θαύμαζα γιατί συνέχιζαν όχι μόνο τη ζωή τους, αλλά έπαιζαν και σε πρωταθλήματα σκάκι εναντίον αρτιμελών και κέρδιζαν αξιοποιώντας το χάρισμα της ΑΝΤΙΛΗΨΗΣ.[/P][P]Ήθελα όλα τούτα, που μου έδιναν δύναμη, να τα γράøω και δεν ήξερα πώς...[/P] Και πήρα τούτη τη στιγμή, ο Όμηρος το θέλει, να θυμηθώ πως μέσα σου τίποτα μην κρατάς όταν αυτό σημαντικό κι οι άλλοι θα το μάθουν, πως ΣΤΕΡΗΣΗ κι ΑΝΤΙΛΗΨΗ έγραψαν όλα αυτά. [P]Πράγματι το έπος της Οδύσσειας απαγγέλθηκε από έναν άνθρωπο που μικρός «έχασε» το φως του. Έχει πρωταγωνιστή έναν κάποτε διάσημο βασιλιά, που γύρισε στον τόπο του με ξένα ρούχα. Κινητήριος μοχλός των εξελίξεων είναι ο ΝΟΣΤΟΣ (η επιστροφή), αλλά και η νοσταλγία για την πατρίδα. Έχει αυτήκοο και αυτόπτη μάρτυρα έναν ΧΟΙΡΟΒΟΣΚΟ. Ο ίδιος ο πρωταγωνιστής σε μεγάλο μέρος του έπους είναι ΖΗΤΙΑΝΟΣ που διασύρεται ακόμα και από δούλες. Έχει τιμώμενο προσκαλεσμένο έναν ΤΥΦΛΟ τραγουδιστή. Έχει μεταφυσική υποστήριξη από ΘΕΑ που κινείται ανάμεσα σε απλούς ανθρώπους. Το έπος τελειώνει όταν τιμωρούνται και εξοντώνονται τα κακομαθημένα πριγκιπόπουλα της άρχουσας τάξης.[/P][P]Όλα αυτά ήταν και η αιτία που η ΟΔΥΣΣΕΙΑ έμεινε αθάνατη, γιατί μιλάει στη γλώσσα των απλών ανθρώπων, και ο δημιουργός της έγινε σύμβολο ακόμα και των αναξιοπαθούντων.[/P][P]Τις βιβλιοθήκες και τα κείμενα μπορούν να κατακάψουν δικτάτορες και θρησκευτικοί δογματισμοί. Τη λαϊκή παράδοση όμως δεν μπορεί κανείς να ξεριζώσει![/P] [P]Η ιστορία του μάντη Θεοκλύμενου...[/P][P]Μια υπόθεση μπερδεμένη, την οποία οι διάφορες μεταφράσεις δεν διαφωτίζουν. Τι διαφορές είχε ο πρόγονος Μελάμπους με το Νηλέα. Εκείνος γιατί του κατακρατούσε τα πλούτη, ποιος τον είχε δεσμεύσει και φυλακίσει. Πώς δικαιώθηκε; Οι μεγάλες μορφές της μυθολογίας ήταν κλεπταποδόχοι; Έκανε ‘‘πάσα’’ μια γυναίκα σε ποιανού τον αδελφό, του ίδιου ή του Νηλέα; Μήπως την είχε αφήσει έγκυο; Σύνηθες φαινόμενο!... Τα βρόντηξε και πήγε στο Άργος (Άργος με τη σημερινή έννοια(!), αφού στην Πελοπόννησο υπάγεται και η Μεσσηνία), ή ΕΠΡΕΠΕ να φύγει, γεγονός που επέβαλαν οι τότε άγραφοι νόμοι; Ο Αμφιάραος είναι του γνωστού ΑΜΦΙΑΡΑΕΙΟΥ και, ως ιερέα, τον διαδέχτηκε αργότερα ο Πολυφείδης; Το χάρισμα της μαντικής ήταν προνόμιο όλης της οικογένειας, κι αν ναι, γιατί ο Απόλλων προίκισε ειδικά αυτόν τον τελευταίο και έτσι ο υιός του ο Θεοκλύμενος κληρονόμησε το χάρισμα;[/P][P]Λίγο πριν τα γύναια στη Θήβα, εκτός που μας δημιουργούν έκπληξη που αυτό το ουσιαστικό χρησιμοποιείται απαράλαχτο 3.500 χρόνια, ήταν πόρνες της Θήβας ή απλά θα εγένοντο ως αιχμάλωτες μετά τη μάχη;[/P][P]Τελικά για το μόνο που είμαι σίγουρος, αγαπητοί αναγνώστες, είναι ότι ο Όμηρος ευρίσκετο, δικαιολογημένα, σε μεγάλη ένταση όταν περιέγραφε τα στιγμιότυπα αυτά αφήνοντας κενά και απορίες: Ποια ανάγκη επέβαλε να αναλυθούν τόσο πολλά σε τόσο λίγο χώρο;[/P][P]Είχε γνωρίσει ανθρώπους στη Μικρά Ασία, που ήταν για τα παραπάνω γεγονότα αυτήκοοι μάρτυρες; Τόση σημασία θα έχει για τον ίδιο η παρουσία του Θεοκλύμενου στη σκηνή της ραψωδίας υ΄, όπου ο μνηστήρας Κτήσιππος, από τη Σάμη, ρίχνει προσβλητικά το μπούτι βοδιού στο ζητιάνο Οδυσσέα και ο μάντης εκείνος προβλέπει το τι θα επακολουθήσει;[/P] ΙΣΤΟΡΙΚΟ [P]Η μετάφραση της ραψωδίας ο΄ πραγματοποιήθηκε κυρίως τον Απρίλη του 2008, αρχίζοντας από 28 Μαρτίου και τελειώνοντας στις 15 Μαΐου.[/P][P]Ο μήνας εκείνος είχε μπει περίεργα και εξελίχτηκε άσχημα για τους δικούς μου.[/P][P]Πάντα όμως, λίγο πριν, υπάρχουν και οι ευχάριστες αναλαμπές.[/P][P]Στα τέλη Μάρτη, η γυναίκα μου εκπλήρωσε ένα παιδικό της όνειρο συνοδεύοντας τα παιδιά του σχολείου στη ΦΛΩΡΕΝΤΙΑ, ενώ εγώ όπως πάντα την Κυριακή των Βαΐων (20-4), θα ήμουν στη Χαλκιδική για το Πανελλήνιο πρωτάθλημα Σκάκι.[/P][P]Παρ’ όλα αυτά γύρω μας είχε ήδη πέσει, από την 1η Γενάρη που ‘‘έφυγε’’ η Αμαλία Ν. Λιβαδά, το πέπλο του θανάτου, κι έτσι κάποιο μεσημέρι η όμορφη ανάμνηση της Φλωρεντίας σκόρπισε από ένα τροχαίο όπου η μεν Δώρα σώθηκε αλλά το αυτοκίνητο διαλύθηκε...[/P][P]Γυρνώντας τη Μεγάλη Δευτέρα, εκεί στα Τέμπη, άναψα ένα κεράκι στην Αγία Παρασκευή, δεν ξέρω γιατί. Για τα παιδιά από το Μακροχώρι Ημαθίας λίγα μέτρα πιο πέρα, για τα παιδιά του ΠΑΟΚ ακόμα λίγο πιο κάτω, για τα Τέμπη πού θα ‘ρχονταν 15 χρόνια μετά ή για τον κυρ Κώστα στην Αθήνα;[/P] [P]Εκείνος χρόνια πάλευε με το αναπνευστικό. ΠΝΙΓΟΤΑΝ! Αν δεν ήταν αθλητής παλιός και συναγωνιστής στο τρέξιμο και στην αντοχή με τον Αντώνη Τρίτση, θα είχε φύγει από καιρό.[/P][P]Τώρα αυτή την τελευταία -ύστατη γι’ αυτόν- Μεγάλη Εβδομάδα, πάλευε και με τους συγγενείς, που δεν ήθελαν να τον αφήσουν σ’ αυτή την κατάσταση να ταξιδέψει, όπως πάντα, για ΠΑΣΧΑ ΣΤΗΝ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΑ.[/P][P]Αυτός επέμενε και τελικά πήγε με τη Σοφία και το Νίκο. Εγώ, με τον μικρό, που είχε και τ’ όνομά του, τα καταφέραμε, σε διπλή γραμμή Αθήνα - Πάτρα, να προλάβουμε Πέμπτη βράδυ...[/P][P]Τη Μεγάλη Παρασκευή, πήγα ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΧΡΟΝΙΑ και ξανάκανα το 10άρι Βουνί - Κουνόπετρα μετ’ επιστροφής, όπως περιγράφω στην ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ. Μόνο, που ούτε κάθισα να ξαποστάσω, ούτε ήλθε -σαν όραμα- ο Προαιώνιος Άνακτας. Βιαζόμουν να γυρίσω. Χάρηκε που του είπα ότι τα κατάφερα όπως παλιά.[/P][P]Το Σάββατο το Μεγάλο πήγα στον Αγκώνα, στο σπίτι του Λιβαδά, να γεμίσω μια αγκαλιά λουλούδια απ’ τον κήπο και να τα φέρω στο Ληξούρι για τα βάζα της Ανάστασης. Ξέχασα το πίσω παράθυρο του αυτοκινήτου ανοιχτό και δύο χιλιόμετρα μετά, ένα μικρό μαύρο πουλί μπήκε και κάθισε στο πίσω δεξιό κάθισμα. Κατάλαβα!...[/P][P]Θυμήθηκα ότι λίγο καιρό πριν, στο μπαλκόνι του κυρ Κώστα στην Αθήνα, ένα κακοπούλι άγριο, απ’ το βουνό τον Υμηττό, είχε επιτεθεί στα αγαπημένα του καναρίνια στα κλουβιά, που με τόσο μεράκι γαλουχούσε ο ίδιος από χρόνια... Τα βρήκε η Δώρα κάποιο πρωί ακέφαλα και τα τρία![/P] [P]Μεταξύ Μ. Παρασκευής και Σαββάτου είχα μεταφράσει από ο’ 350-359:[/P] ... ή ήδη πέθαναν και είναι μες στου Άδη τα παλάτια». Και είπε προς αυτόν χοιροβοσκός, ο ομαδάρχης των ανδρών ‘‘εν συνεχεία’’: «Έτσι εγώ (αυτά) για σένα, ξένε, πολύ αναλυτικά θα περιγράψω. Λαέρτης μεν ακόμα ζει, και πάντοτε προσεύχεται στο Δία να πάρει την ψυχή από τα μέλη με (τα γενόμενα) αυτά μες στα παλάτια· διότι φωναχτά οδύρεται για το παιδί που λείπει και τη σεβαστικιά τη σύζυγο από κορίτσι (πού ’χε), ε κι η οποία μάλιστα, εκούσια σκοτωμένη και σε “ωμά” γεράματα (τον) έβαλε. Η δε από το άγχος του παιδιού εχάθηκε του ένδοξου, με θάνατο αλογάριαστο, τέτοιο να μην πεθάνει, ... [P]Έφερα πρώτος φως στο σπίτι από την Εκκλησία.[/P][P]Το μεσημέρι είχαμε συγγενείς στο τραπέζι, έλειπε ο θείος Παναγιώτης που είχε πάρει το ‘‘δρόμο του’’ στην αρχή του χρόνου. Αυτό βάραινε πολύ την κατάσταση...[/P][P]...Όπως και ότι από την αρχή της χρονιάς είχαν ‘‘φύγει’’ πολλοί στενοί Του φίλοι και έτσι μετά το φαγητό ήρθε ο γιατρός. Το διοξείδιο ήταν σε ύψη δυσθεώρητα. Κατ’ ευθείαν στο Μαντζαβινάτειο Ληξουρίου (τυπικά), και από τη γύρα -τελευταία φορά- με ασθενοφόρο για το νοσοκομείο Αργοστολίου. Μέσα η γιαγιά και η Σοφία, πίσω ο Νίκος με τ’ αμάξι. Εγώ μόνος στο σπίτι.[/P][P]Γυρνώντας από το λιμάνι είδα το Μάκη το Μήλα (γραφείο τελετών), φίλος από παιδί και αυτός κι η μάνα του, της οικογένειάς μας. Του λέω: «Πάρα λίγο, να έχεις και δικό μας πελάτη».-«Αυτόν τον πελάτη δεν τον θέλω»..., μου αποκρίθηκε. Οργάνωσε την άλλη μέρα την καλύτερη κηδεία, με περιφορά μέσα στην πόλη και έκλαιγε σα μικρό παιδί. Έκλαψαν εκατοντάδες, κλαίμε ακόμα.[/P][P]Εκεί, στο Αργοστόλι, ειδοποιήθηκε η ‘‘ΣΩΤΗΡΙΑ», το κρεβάτι ήταν έτοιμο, έφτασε και το C130, έφευγε το φορείο με χίλια, αλλά Αυτός έσβησε λίγο πριν την έξοδο. Εκεί στο Αργοστολάκι, στην πρωτεύουσα της αγαπημένης του Κεφαλονιάς, ανήμερα Πάσχα βραδάκι 27 Απρίλη του 2008, έτσι επίσημα, πανηγυρικά.[/P][P]...Ακριβώς την ώρα της ΜΝΗΣΤΗΡΟΦΟΝΙΑΣ, τότε την ημέρα της ΛΑΜΠΡΗΣ ΓΙΟΡΤΗΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΚΑΤΗΒΟΛΟ ΑΠΟΛΛΩΝΑ.[/P][P]Γι’ αυτό και αυτή η ραψωδία είναι μεταφρασμένη και αφιερωμένη στη μνήμη του, στη μνήμη τού Κώστα π. Αγγέλου Δελλαπόρτα, που για ’μάς είναι ιερή.[/P] [P]Γιατί ήταν ένας άνθρωπος που πάντα, όλοι όσοι τον γνώρισαν, θα τον θυμούνται με αγάπη.[/P] [P]Στην αρχή της ραψωδίας ο΄ (1-43) έρχεται η Αθηνά στο προσκεφάλι τού Τηλέμαχου στη Σπάρτη -όπου είχε μεταβεί στην αρχή της Οδύσσειας (ραψωδία δ΄) για να ρωτήσει (κατά προτροπή του Νέστορα) τον Μενέλαο περί του πατρός Οδυσσέα.[/P][P]... Έρχεται η Αθηνά λοιπόν να τον ξυπνήσει και να του υπενθυμίσει το χρέος που έχει να γυρίσει πίσω στην Ιθάκη έγκαιρα. Το μετέφρασα αυτό έως 31 Μαρτίου 2008. Μέχρι τις 11 Απριλίου είχα φτάσει στον αποχαιρετισμό του Μενελάου, της ωραίας Ελένης και του υιού Μεγαπένθη (44-181)[/P][P]182-216. Ταξίδι επιστροφής και αποχαιρετισμός του γιου του Νέστορα Πεισίστρατου στην παραλία της Πύλου (μέχρι 14 Απριλίου).[/P][P]217-300. Συνάντηση με μάντη Θεοκλύμενο, του οποίου μαθαίνουμε και την καταγωγή. Αναχώρηση, περίπλους (μέχρι 24 Απριλίου).[/P][P]301-494. Ο Ζητιάνος-Οδυσσέας συζητά με τον Εύμαιο στο καλύβι του χοιροβοσκού (κάπου στον Αθέρα). Ο Οδυσσέας πληροφορείται τι απέγινε η οικογένειά του: Ο πατέρας Λαέρτης, η μητέρα Αντίκλεια (αν και την είχε συναντήσει στον Κ. Κόσμο), η αδελφή Κτιμένη, ...καθώς και τα περί της καταγωγής του Εύμαιου. Μετέφραζα έως 12 Μαϊου ...[/P][P]...Και ολοκλήρωσα με την άφιξη του Τηλεμάχου στο καλύβι κατά τις 15 Μαϊου 2008. Στίχοι 495-557 και π έως 22.[/P] [P]Στην Οδύσσεια είναι αξιοσημείωτο ότι, ενώ τα σχέδια εκπορεύονται από την Αθηνά, θεά του πνεύματος, την κάθαρση τη δίνει το τόξο του Απόλλωνα που έχουμε σαν θεό ο οποίος με το τόξο του, αφαιρεί τις ζωές των ανδρών.[/P][P]Αυτή η σειρά τηρείται και στην Τηλεμάχεια:[/P][P]Στην αρχή τον Τηλέμαχο συνοδεύει η Αθηνά με τη μορφή του Μέντορα, ενώ στην επιστροφή ο Τηλέμαχος συνοδεύεται από το μάντη Θεοκλύμενο απόγονο του Μελάμποδος και γιο του Πολυφείδη, με το χάρισμα της μαντικής να παραχωρείται σε αυτόν από τον ίδιο τον Απόλλωνα, όπως και το δικαίωμα διαδοχής επί της εξουσίας του ΑΜΦΙΑΡΑΟΥ![/P] ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ- ΑΘΕΡΑΣ ΠΑΛΙΚΗΣ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ: Το υπήνεμο λιμάνι επιστροφής του Τηλεμάχου.- Το καραβάκι ΣΥΜΒΟΛΟ της θεωρίας Λιβαδά.- Η ΠΟΡΕΙΑ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ του πλοίου του ΤΗΛΕΜΑΧΟΥ από την Πύλο στην ‘‘πρώτη ακτή της Ιθάκης’’ (Με διακεκομμένη γραμμή ο νυχτερινός πλους).- ΠΥΛΟΣ. Η παραλία αναχώρησης για Ιθάκη.- ΔΙΦΡΟΝ (αμαξάκι), από τις τοιχογραφίες της Τίρυνθας.- Ο ΤΑΦΟΣ του ΜΕΝΕΛΑΟΥ (ή του Τυνδάρεω), Ομηρική Σπάρτη - Πελλάνα Λακωνίας.ΕΙΚΟΝΕΣ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟΥ- ΟΜΗΡΙΚΗ ΣΠΑΡΤΗ - Πελλάνα Λακωνίας.- ΠΑΛΑΤΙ ΜΕΝΕΛΑΟΥ (ΕΛΕΝΕΙΟΝ) - Πελλάνα Λακωνίας.- Ο ΤΑΦΟΣ του ΜΕΝΕΛΑΟΥ (ή του Τυνδάρεω), Ομηρική Σπάρτη - Πελλάνα Λακωνίας.- ΑΘΕΡΑΣ Παλικής Κεφαλληνίας. Εικόνα που έχει ένα πλοίο που επιστρέφει τα χαράματα.- Η παραλία του Αθέρα φωτογραφημένη από το ΝΙΚΟ ΛΙΒΑΔΑ-ΤΟΥΜΑΣΑΤΟ.</blockquote>

Ονομα