Από το βιβλίο έρευνας για την Ομηρική Ιθάκη "ΤΟ ΝΗΣΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΘΕΙΕΣ", σελ 227 και 228
Η αρίθμηση εδώ αφορά τις έγχρωμες φωτογραφίες.
Ο ΑΣΚΥΛΑΚΑΣ (Μαργαϊκός Ασβεστόλιθος) ΙΙ λατινικό, που διακρίνεται στη φωτογραφία 18-ασπρόμαυρη (έγχρωμη νο 6), μοιάζει με το βυθό του Μέγα Λάκκου ή του Ξι. Από πάνω του έχει φορτωθεί την αμμουδιά των Λεπέδων (Ι) και κατόπιν του Ξι, που με το πέρασμα εκατομμυρίων συμπιέστηκε, αποξηράνθηκε και πήρε τη μορφή αυτή τη σπυρωτή του ψαμμίτη των διαφόρων φωτογραφιών. Στη 6η-18η φωτογραφία διακρίνεται και η καμπύλη του πρώην βυθού ανάμεσα στα δυο γεωλογικά στρώματα.
... Μόνο που λόγω των τεκτονικών πιέσεων και άρα των σεισμικών μετακινήσεων 'έγειρε δεξιά' και πήρε κλίση κατά 30-45 μοίρες.
Αυτό έγινε αργά-αργά και περιοδικά, αφού άλλαζε το βάθος της θάλασσας και η απόσταση από την άκρη της στεριάς. Έτσι μετά από μια περίοδο μαργαϊκή ακολουθούσε μια ψαμμιτική και πάει λέγοντας.
Κατά τη διάρκεια πολλών εκατομμυρίων ετών που μας χωρίζουν από το Πλειόκαινο (γεωλογική περίοδος), το φαινόμενο επαναλαμβάνεται τουλάχιστον 13 φορές, όσον αφορά την ευθύγραμμη ανατολική παραλία της Παλικής.
Στο υπόμνημα του Γεωλογικού χάρτη, που παρουσιάσαμε στη σελίδα 79 του βιβλίου "Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ" 2003, διαβάσαμε για τη σύσταση των πετρωμάτων που αποτελούν αυτά τα στρώματα:
