με σημασία που θα εξετάσουμε μεταφράζοντας, και παράγωγο τον πατέρα του ΜΕΝΤΟΡΑ τον ΑΛΚΙΜΟ.
Τί είναι ο ΑΛΗΤΗΣ.
Βοηθητική εικόνα: Είμαστε κοντά στην άμμο της παραλίας και παρακολουθούμε το νερό να τραβιέται και να παρασύρει τους μικρούς κόκκους εδώ κι εκεί, ή καθόμαστε στη Χαλκίδα, κοντά στη γέφυρα και χαζεύουμε την παλίρροια που παρασύρει τα νερά.
Όταν κάποια φορά ένας φίλος που κοιτούσε τις σημειώσεις αυτές εδώ, για τη λέξη ΑΛΑΛΚΟΙΣ πρόσεξε ότι κάπου εμφανιζόταν και η λέξη ΜΕΝΟΣ, διαμαρτυρήθηκε ότι εδώ που ‘καταχώνιασα’ αυτό το υποκεφάλαιο για ΤΟ ΝΗΣΙ ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΘΕΙΕΣ, κανείς δεν θα του δώσει σημασία. Θα έπρεπε να μπει πρώτο και με κεφαλαία, αφού οι ΑΛΑΛΚΟΜΕΝΕΣ ήταν και θα είναι πάντοτε η μεγάλη Γεωλογική μου προσφορά στη θεωρία της Ομηρικής Ιθάκης.
… Είναι, οι Αλαλκομενές, ένα απίθανο Γεωλογικό μοντέλο -Φυσικό Εργαστήριο- που δυστυχώς δεν έχει ακόμα αξιοποιηθεί από τα Πανεπιστήμια.
… Είναι (γε) το ψαροχώρι που γεννήθηκε ο Οδυσσέας, είναι η Αλαλκομενηίδα Αθηνά.
Τῆ, τόδε φάρμακον ἐσθλὸν ἔχων ἐς δώματα Κίρκης
ἔρχευ, ὃ κέν τοι κρατὸς ἀλάλκῃσιν κακὸν ἦμαρ.
Οδύσσεια, ραψωδία κ’ 287-288: Το βοτάνι του Ερμή.
Γι’ αυτήν, τούτο το φάρμακον (αντίδοτο) ἐσθλὸν ἔχων ἐς δώματα της Κίρκης
τράβα, το που και θα απομακρύνει από την κεφαλή σου κακὸν ἦμαρ (μέρα την κακιά).
οὔ σ’ ἔτ’ ἔπειτα ἴδον, κούρη Διός, οὐδὲ νόησα
νηὸς ἐμῆς ἐπιβάσαν, ὅπως τί μοι ἄλγος ἀλάλκοις.
Οδύσσεια, ν’ 318-319: Απουσία Αθηνάς.
έπειτα πια εσένα δεν σε είδα, κόρη Διός, ούτε εννόησα
όταν επιβιβάστηκα στο πλοίο μου, ὅπως τον πόνο να μου διώχνεις.
«Ὧ γέρον, οὔ τις κεῖνον ἀνὴρ ἀλαλήμενος ἐλθὼν
ἀγγέλων πείσειε γυναῖκά τε καὶ φίλον υἱόν,
ἀλλ’ ἄλλως, κομιδῆς κεχρημένοι, ἄνδρες ἀλῆται
ψεύδοντ’, οὐδ’ ἐθέλουσιν ἀληθέα μυθήσασθαι.
Ὅς δέ κ’ ἀλητεύων Ἰθάκης ἐς δῆμον ἵκηται,
ἐλθὼν ἐς δέσποιναν ἐμὴν ἀπατήλεια βάζει·
Οδύσσεια, ξ’ 122-127: Εύμαιος.
«Γέρο, για κείνον πια κανείς περιπλανώμενος σαν έλθει
νέα για να μας φέρει (δεν) πείθει τη γυναίκα (του) και το καλό παιδί (του),
αλλά παρ’ όλα αυτά, γυρεύοντας βοήθεια, άνδρες περαστικοί
ψεύδονται, και ούτε θέλουνε να πούνε την αλήθεια.
Όποιος κι αν φτάσει στον δήμο της Ιθάκης αλητεύων (ως περιπλανηθής),
στη δέσποινά μου ερχόμενος (της) λέει παραμύθια·
φεύγω, ἐπεί νύ μοι αἶσα κατ’ ἀνθρώπους ἀλάλησθαι.
Οδύσσεια, ο’ 276: Θεοκλύμενος.
φεύγω, γιατί μού ’ναι γραφτό σ’ ανθρώπους να πλανιέμαι.
Ἴδιον, ὡς ἐνόησα, δεδάκρυνται δέ μοι ὄσσε
μνησαμένῳ Ὀδυσῆος, ἐπεὶ καὶ κεῖνον ὀίω
τοιάδε λαίφε᾽ ἔχοντα κατ᾽ ἀνθρώπους ἀλάλησθαι,
εἴ που ἔτι ζώει καὶ ὁρᾷ φάος ἠελίοιο.
Οδύσσεια, υ’ 204-207: Φιλοίτιος.
Ίδιον όπως εννόησα (εσέ), και μου δακρύσανε τα μάτια
θυμούμενος τον Οδυσσέα, καθώς κι αυτόν νομίζω
τέτοια έχοντας ντύσει με κουρέλια περιπλανάται σε ανθρώπους,
ακόμα αν κάπου ζει και (δύναται να) βλέπει ήλιου φως.
«Οὐ μὰ Ζῆν᾽, Ἀγέλαε, καὶ ἄλγεα πατρὸς ἐμοῖο,
ὅς που τῆλ᾽ Ἰθάκης ἢ ἔφθιται ἢ ἀλάληται,
Οδύσσεια, υ’ 339-340: Τηλέμαχος.
«Μη μα τον Ζήν’ Αγέλαε, και πάθη του πατρός μου,
που απ’ την Ιθάκη μακριά ή χάθηκε ή πλανιέται,
Ο Ζευς – τον Ζήνα, η Ζήνα = η Αθηνά κόρη Διός.
Τυραννιέται εννοούμε περιπλανώμενος.
Εδώ η Αθηνά κάνει τον Τηλέμαχο να μπερδευτεί, όπως εξηγεί λίγο μετά ο Όμηρος, και ο ίδιος ο Ποιητής ευρίσκεται σε ποιητικό κρεσέντο, παίζοντας με τις λέξεις, που δεν θέλουμε να αλλάξουμε στη νεοελληνική απόδοση του κειμένου:
Όχι, μα ζει, να Αγέλαε… ή
Όχι, μα η Ζήνα γέλαε!...
ἀλλ᾽ ἄλλος τις πτωχὸς ἀνὴρ ἀλαλήμενος ἐλθὼν
ῥηϊδίως ἐτάνυσσε βιόν, διὰ δ᾽ἧκε σιδήρου’.
Οδύσσεια, φ’ 327-328: Οι φόβοι του Ευρύμαχου.
αλλ’ άλλος “οποιοσδήποτε” φτωχός περιπλανώμενος που ήλθε
τέντωσε εύκολα χορδή, και μέσα πέρασε απ’ το σίδηρο”.
Ὧς φάτ’, Ἀθηναίη δὲ χολώσατο κηρόθι μᾶλλον,
νείκεσσεν δ’ Ὀδυσῆα χολωτοῖσιν ἐπέεσσιν·
«Οὐκέτι σοί γ’, Ὀδυσεῦ, μένος ἔμπεδον οὐδέ τις ἀλκή,
Οδύσσεια, χ’ 224-226: Μνηστήρας Αγέλαος.
Σαν το ’πε, κι η Αθηνά χολώθηκε ακόμα πιο πολύ,
επέπληξε τον Οδυσσέα δε με λόγια που πονούν
«Καθόλου βέβαια για σένα, Οδυσσεύς, το μένος σταθερό ούτε και κάποια ανδρεία
Άρα το ΑΛ είναι στερητικό και το ΑΛΑΛΚΟΜΑΙ σημαίνει άγομαι και φέρομαι = ΠΕΡΙΠΛΑΝΟΜΑΙ, ΕΧΩ ΧΑΣΕΙ ΤΗ ΣΥΝΟΧΗ ΜΟΥ. Πόσο μάλλον άμα προσθέσουμε και το ΜΕΝΟΣ στο τέλος: ΑΛΑΛΚΟΜΕΝΕΣ.
….Όπου επίσης το ΑΛ- έχει σχέση με τη θάλασσα ΑΛΙ και ακόμα, τα αποσαθρωμένα υλικά εκεί ΕΛΚΟΝΤΑΙ εύκολα και μεταφέρονται.
Εμένα βέβαια κάτι άλλο με είχε ‘’ΑΠΟΜΑΚΡΥΝΕΙ’’, με είχε ‘’διώξει βίαια’’, την πρώτη φορά που αποπειράθηκα να εξερευνήσω με το φουσκωτό του αδελφού μου την περιοχή,έχει ρεύματα ώρες ώρες σαν τον Πορθμό του Ευρίπου και κόντεψα να βρεθώ στους Βαρδιάνους!
Οδύσσεια, χ’ 235: Η Αθηνά ως Μέντωρ.
ο Μέντωρ του Αλκίμου ο γιος στο να ανταποδίδει ευεργεσίες».
Οδύσσεια, ψ’ 11: Η Πηνελόπη μαλώνει την Ευρύκλεια.
«Μαία αγαπημένη, θεοί σε κάναν αλλοπρόσαλλη, και οι οποίοι δύνανται
Μιλάγαμε, στο ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ περί αλληγορίας μεταξύ Χάρυβδης και Καταβοθρών Αργοστολίου (βλ. Νίκος Λιβαδάς: ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑ, η Αποκάλυψη της Ομηρικής Ιθάκης). Απέναντι ο ΑΣΚΥΛΑΚΑΣ με το γαλάζιο χρώμα βυθού, λόγω του υλικού που εξετάσαμε στο βιβλίο Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ. Τί χρώμα είχε ο βυθός της Χάρυβδης;
πᾶσ’ ἔντοσθε φάνεσκε κυκωμένη, ἀμφὶ δὲ πέτρη
δεινὸν ἐβεβρύχειν, ὑπένερθε δὲ γαῖα φάνεσκεν
ψάμμῳ κυανέη· τοὺς δὲ χλωρὸν δέος ᾕρειν.
Οδύσσεια, μ’ 240-243: Σκύλλα και Χάρυβδη.
ἀλλ’ ὅτ’ αναρουφούσε θαλάσσης ὕδωρ ἁλμυρὸν,
όλα φαινόνταν μέσα της ενώ αυτή βρυχάτο, κι ο βράχος γύρω-γύρω
βρυχόταν με ορυμαγδό, και από κάτω γη φαινότανε
με άμμο κυανή· κι εκείνους δέος πάλι τους κύκλωσε ξανά.
Κανένας βυθός δεν είναι γαλάζιος όταν του αφαιρέσεις το νερό. Μόνο όταν είναι γαλάζια η όψη του πετρώματος από το οποίο αποτελείται. ΕΚΠΛΗΞΗ !
Και επέμενε ο Λιβαδάς ότι ο Όμηρος πέρασε τα παιδικά του χρόνια στην Παλική… Και συμπληρώνω εγώ ότι και ‘έφτιαχνε κουβαδάκια’ σε ένα Ξι αλλιώτικο, και έβαφε το παιδικό του προσωπάκι με Ασκύλακα, πήγαινε και στις Καταβόθρες καμιά φορά απέναντι με τυους ψαράδες!
Αλαλκομενές: Η έρευνα του Νίκου Λιβαδά. Γιατί δεν ισχύει η έρευνα των Βρετανών για την Ομηρική Ιθάκη. https://homericithaca.com/threads/165/.
Αλαλκομενές: Η αποκάλυψη. https://homericithaca.com/threads/166/.
Αλαλκομενές: ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ. https://homericithaca.com/threads/168/.
