Είχα μόλις εκδώσει με τη βοήθεια του κ. Τάσου Καβαλλιεράτου την «ΠΟΛΙΟΡΚΙΑ ΤΗΣ ΣΑΜΗΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΡΩΜΑΙΟΥΣ» και καθόμουν στο εστιατόριό του συζητώντας με τους πελάτες.
Κάποια στιγμή, δυο κυρίες σταμάτησαν τη μεταξύ τους κουβεντούλα για να με βάλουν στη θέση μου:
-Μα εσείς κύριε Καμπάνη δεν είστε Κεφαλλονίτης, και δεν έχετε κανένα δικαίωμα να ασχολείστε ούτε με τα Πολιτιστικά προβλήματα του Νησιού ΜΑΣ, ούτε με το από πού είναι ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ.
-Εσείς από πού κατάγεστε;
-Εμείς είμαστε γέννημα-θρέμμα ΣΑΜΙΚΕΣ! …Σίγουρα όμως, απ’ ό,τι φαίνεται από το επώνυμό μας, οι πρόγονοί μας έχουν έλθει από την ΙΤΑΛΙΑ!!
Έκλαψα εκείνο το βράδυ, εγώ ο «ΕΠΙΤΙΜΟΣ ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΤΗΣ»…, δάγκωσα τα χείλια μου, που μόνο τα παιδιά μου έχουν την τιμή να είναι κατά 50% ΚΕΦΑΛΛΟΝΙΤΕΣ και όχι εγώ. …Έστω, αυτά είναι απόγονοι της ένδοξης οικογένειας των ΔΕΛΛΑΠΟΡΤΑ, καταγωγής από το DELLA PORTA της Γαλλικής Καταλονίας του PERPIGNIAN (PORTA τότε λεγόταν και ο δήμαρχος της Βαρκελώνης), και των ΛΟΓΑΡΑ από το ΒΥΖΑΝΤΙΟ, μακρινοί συγγενείς του Φραγκίσκου του Ληστή!
…Και αναρωτιόμουνα, τι ποσοστό έχει απομείνει από τους απόγονους των ΚΕΦΑΛΛΗΝΩΝ ΤΟΥ ΟΔΥΣΣΕΑ σήμερα στα νησιά της ΑΥΤΟΚΡΑΤΟΡΙΑΣ ΤΟΥ, και αν κάποιοι έφυγαν, πού πήγαν.
Δεν είχαν περάσει πολλές μέρες, και το Δεκαπενταύγουστο, στο ίδιο εστιατόριο, συνάντησα μια τεράστια παρέα Ιταλών. Ο πιο ηλικιωμένος μου αποκάλυψε ότι «σήμερα δεν γιορτάζουμε μόνο την Παναγία, αλλά και μια πανάρχαια Σεληνιακή γιορτή!»…
- Από πού είστε;
- Από τη ΝΑΠΟΛΙ! μου απάντησε εκείνος.
- Αυτό, κύριέ μου, κοντεύουν όλοι να το ξεχάσουν…
Και θυμήθηκα τις κακόβουλες κυρίες…
…και ότι η ΝΑΠΟΛΙ είναι πρωτεύουσα της ΚΑΜΠΑΝΙΑΣ…
…και ότι εκεί κοντά είναι η ΠΟΜΠΗΙΑ, η ΗΡΑΚΛΕΙΑ, η ΣΤΑΒΙΑ που κατέστρεψε ο ΒΕΖΟΥΒΙΟΣ (Ο Βεζούβιος, στην περιφέρεια του οποίου, τα περισσότερα χωριά και πόλεις ήταν ΕΛΛΗΝΙΚΑ)…
…Και την επιθυμία του γιου μου να βρεθούμε, και καλά, μετά το ταξίδι στη Σικελία, την επόμενη μέρα στη ΝΑΠΟΛΙ -απόσταση πολύ μεγάλη…
Και οδηγούσα όλη μέρα για να μην του χαλάσω το χατίρι…
Και να αισθάνομαι ΕΚΕΙ ότι όλα κάτι μου θυμίζουν αν και πήγαινα για πρώτη φορά!
Και ρωτώ: Ένας Καμπάνης, που οι πρόγονοί του ήρθαν στις ΚΥΚΛΑΔΕΣ από τη ΝΑΠΟΛΙ και την ΚΑΜΠΑΝΙΑ το ΜΕΣΑΙΩΝΑ με τους ΣΤΑΥΡΟΦΟΡΟΥΣ, υπάρχει περίπτωση να κατάγεται από την ΑΡΧΑΙΑ ΠΑΛΛΗ;
2η ερώτηση: Αλλάζοντας θέμα, φίλε αναγνώστη, έχεις την υπομονή να διαβάσεις μαζί μας, την έκθεση ενός μικρού μαθητή από τις φτωχογειτονιές της Νάπολης του ΙΤΑΛΙΚΟΥ ΝΟΤΟΥ σχετικά με τον Οδυσσέα;
Είναι η 1η έκθεση από το διάσημο βιβλίο του Ναπολιτάνου δάσκαλου ΜΑΡΤΣΕΛΟ ΝΤ’ ΟΡΤΑ “Io speriamo che me la cavo”, που μεταφράζεται «ΕΓΩ ΕΛΠΙΖΩ ΝΑ ΤΗ ΒΟΛΕΨΩ» (60 εκθέσεις παιδιών Δημοτικού ανθολογημένες και φροντισμένες από το Ναπολιτάνο δάσκαλο Μαρτσέλο Ντ’ Όρτα).
Τότε άρχισε το ταξίδι του, και ταξίδευε, ταξίδευε, ταξίδευε πάντα. Τώρα αυτός, από δω και πέρα, πέρασε τόσους μπελάδες, μα τόσους πολλούς μπελάδες, που ήταν χίλιοι μπελάδες! Ο πρώτος μπελάς που πέρασε ήταν ο Πολύφημος. Ήταν μια πολύ μεγάλη σπηλιά, με μια πολύ μεγάλη τσατσάρα, ένα πολύ μεγάλο πιστολάκι για τα μαλλιά, ένα πολύ μεγάλο κομμάτι τυρί και ένα πολύ μεγάλο κρεβάτι. Μπαίνει ο Πολύφημος, ένα τεράστιο τέρας με ένα μόνο μάτι, ούρλιαξε πάρα πολύ δυνατά, μετά βλέπει τους φίλους του Οδυσσέα και τους τρώει. Αλλά κανένας δεν ήθελε να πεθάνει. Θέλανε να ζήσουνε λίγο ακόμη. Ένας φώναζε: -Πολύφημε, μη με φας, φάε εκείνονα εκεί! αλλά ο Πολύφημος ακριβώς αυτόν ήθελε να καταπιεί: είχε δει καλά πως ήτανε χοντρούλης! Τότε ο Οδυσσέας τον έβαλε να πιει ένα κρασί ζαλιστικό, και ο Πολύφημος έπεφτε από τον ύπνο. Χωρίς να βγάλουνε τσιμουδιά του βγάλανε το μάτι, και το σκάνε. Τότε ο γίγαντας φώναξε, αλλά κανένας δεν τον άκουγε, αλλά στο τέλος τον ακούσανε τα άλλα τέρατα, και τον ρωτήσανε: -Ποιος σου έβγαλε το μάτι; και ο Πολύφημος έλεγε- κανένας, και οι άλλοι του λέγανε τότε είσαι χαζός.
Και έτσι ο Οδυσσέας το έσκασε. Αλλά είχε ένα άλλο μπελά. Κάτι σειρήνες μισές ψάρι και μισές γυναίκες τραγουδούσαν, τραγουδούσαν ένα ωραίο τραγούδι. Και ο Οδυσσέας λέει να βάλουνε δυο φελλούς από μπουκάλι στα αυτιά από τους φίλους του, αλλά αυτός δεν άφησε να του βάλουνε, και όταν εκείνα τα μισά ψάρια τραγουδάνε, αυτός θα ήθελε να πέσει στη θάλασσα, αλλά είναι δεμένος, και κανένας δε χέζεται γι’ αυτόν.
Ύστερα στο τέλος τον ξελύνουν, αλλά αμέσως περνά ένα άλλο μπελά. Αυτός συνάντησε το θεό των ανέμων, που του έδωσε μια σακούλα με τους ανέμους, αλλά οι σύντροφοί του ανοίγουν τη σακούλα και το καράβι πηγαίνει πάνω κάτω. Τότε ξεμπαρκάρουν στη μάγισσα Κίρκη, που είναι ένας άλλος μπελάς. Η μάγισσα όπως τους βλέπει τους κάνει γουρούνια, αλλά όχι και τον Οδυσσέα· ο Οδυσσέας είναι πιο δυνατός και δε θέλει να γίνει γουρούνι. Έτσι ελευθερώνει τους φίλους του και χαιρετάει τη μάγισσα Κίρκη.
Πιο ύστερα πεθαίνουνε όλοι, όμως ο Οδυσσέας είναι ακόμη ζωντανός.
Γυρίζει στο σπίτι, γυρίζει, αλλά ένας άγγελος τον κάνει να γίνει γέρος σαν γέρος, και του λέει να μην πει τίποτα ποιος είναι αυτός. Αλλά ο σκύλος Άργος το καταλαβαίνει, και μετά από τρακόσα χρόνια που τον περίμενε πεθαίνει.
Γυρίζει στο σπίτι, γυρίζει, τα λέει όλα στο γιο του που δε θυμάμαι πώς τον λένε. Ο γιος του είναι πονηρός, λέει: -Εδώ είμαστε, μη φοβάσαι, τώρα θα τους σφάξουμε σαν αρνιά!
Τότε ετοιμάστηκε ένα ωραίο κόλπο, κάτι σαν παγίδα. Ήταν ένα τόξο σκληρό, που κανένας δεν ήξερε να το ρίξει. Τότε όλοι οι Μνηστήρες προσπαθούσανε, κάνανε τους βλάκες, κάνανε τους μάγκες, κάνανε τους καμπόσους! Αλλά κανένας δεν τα κατάφερε. Τότε έρχεται ο Οδυσσέας, και όλοι γελούσανε, τον λέγανε γερομπαμπαλή, αλλά αυτός τα καταφέρνει, και όλοι τρέχουνε από το φόβο τους, και ο Οδυσσέας γίνεται νέος και σκληρός, και οι πόρτες είναι όλες κλειστές, και ο Οδυσσέας και ο γιος του σκοτώνανε με χτυπήματα στο κεφάλι.
Στο τέλος πλύνανε το πάτωμα από το αίμα με κάτι σαν χλωρίνη, και πήγανε να κοιμηθούνε.»
…Εμείς που καταλήξαμε ότι ΟΜΗΡΙΚΗ ΙΘΑΚΗ είναι η ΠΑΛΙΚΗ της ΚΕΦΑΛΟΝΙΑΣ γιατί είναι ΧΑΜΗΛΗ, είναι στα ΔΥΤΙΚΑ της Αυτοκρατορίας του Οδυσσέα και η οποία περιλαμβάνει ΕΥΘΥΓΡΑΜΜΙΣΗ ΑΚΤΟΓΡΑΜΜΩΝ κατά το ΙΘΥΣ που σημαίνει ΕΥΘΥΣ.
Όλοι οι άλλοι ευρίσκονται κάπου ανάμεσα…
…Ανάμεσα στην ΤΕΛΙΚΗ αυτή άποψη και στην Έκθεση του μικρού παιδιού!
…Ανάλογα με το βαθμό κατανόησης…
Τόσο καταλάβαιναν από Γεωγραφία και οι Αρχαίοι Αθηναίοι, που έτσι ονόμασαν το νησί δίπλα στην Κεφαλονιά «ΙΘΑΚΗ». Συμφέροντά τους εξυπηρετούσαν…
…Όπως συμφέροντά τους προωθούσαν και οι Βενετσιάνοι, όταν, αυθαίρετα, το άγονο νησί που παρέλαβαν από την Τουρκοκρατία με τα ονόματα CHEPHALONIA PICCHIOLA ή VAL DI COMPARE, ονόμασαν Ιθάκη!
…Νησί που αιώνες πριν είχε ξεχάσει την αντίστοιχη προσπάθεια των Αθηναίων.
Σήμερα το κατοικούν απόγονοι και Βυζαντινών, όμως η πλειοψηφία τους είναι πρώην Κεφαλονίτες, των οποίων οι πρόγονοι εκμεταλλεύτηκαν κίνητρα και φοροαπαλλαγές και στη συνέχεια τούτοι οι απόγονοι την Αίγλη μιας επίπλαστης Οδυσσειακής πραγματικότητας.
Το κείμενο αυτό είχε αποτελέσει, το 2008, ΠΡΟΛΟΓΟ του βιβλίου ΟΜΗΡΙΚΗ ΙΘΑΚΗ ΕΙΝΑΙ Η ΠΑΛΙΚΗ ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ.
