Egyptian
Γνωρίζουμε την καλή Πολυκάστη (γ'), στην Οδύσσεια λέει επίσης καλή Επικάστη (λ') κι ο Σοφοκλής Ιοκάστη. Ποιος Όμηρος τυφλός και ποιος Οιδίπους; Κι όλοι οι βδελυροί αυτοί οι γάμοι που καταδικάζουν Σοφοκλής και Όμηρος στη λ', ήταν κανόνας στην Αίγυπτο των άλλων ε Θηβών. Και ερωτώ, αυτά τα ελάχιστα του Ορχομενού και του Γλα, μια που και ελάχιστα τα Μυκηναϊκά ευρήματα της Θήβας, μπορούν να σηκώσουν τεράστιες παραδόσεις μυθολογίας; ή απλά έχει μεταφερθεί ως Ελληνική Μυθολογία το αμαρτωλό χάος που συνέβαινε προ του 1300 στην Αίγυπτο; Γιατί ήδη ανακοινώθηκε ότι ο περίφημος νεαρός Τουταγχαμών, είχε στραβά πόδια και ήταν όλος στραβός, αφού ήταν παιδί του τρελού έρωτα του Ακενατών για μια του κόρη. Και ο οποίος Ακενατών ήταν τόσο διαφορετικός, σαν εξωγήινος, γιατί δεν ήτανε παιδί του πατέρα του, αλλά της μάνας του (η εικονιζόμενη του άρθρου) που είχε έρωτα τρελό για τον δικό της τον πατέρα. Και τον αναμορφωτή Ακενατών όταν ήτανε μικρός, ο Φαραώ και ψεύτικος πατέρας του, δεν τον ανέθεσε για εκπαίδευση στους ιερείς του Άμμωνος, εκπαιδευτές υιών Φαραώ και διαδόχων, αλλά ως σπέρμα του Ρα, όπως τον παραμυθιάζανε, στους ιερείς της Ηλιούπολης. Κι έτσι εξηγείται ότι εκδικούμενος τους άλλους, κατάργησε τις θρησκείες τους, όταν ανέλαβε, αν και δευτερότοκος, γιατί κατά τύχη πέθανε ο αδελφός του ο πρωτότοκος και η μάνα του προώθησε εκείνον.
Το σπέρμα της ιδέας για τις μονοθεϊστικές θρησκείες που άρχισαν να παίρνουν σάρκα και οστά από τους επόμενους αιώνες ξεκίνησε από τον Ακενατών, ότι δηλαδή, ''- Ένας είναι ο θεός, ο Ήλιος και εκπρόσωπός του εγώ επί της γης''.
Αν το σώζει ΚΑΙ αυτό ο Όμηρος, τότε είναι ακόμα πιο μεγάλος. Οδύσσεια λ' 305-320: Είδε μετά, στον Κάτω Κόσμο, την Ιφιμέδεια σύζυγο Αλωήος που έκανε με σπέρμα Ποσειδώνος τον Ώτον και τον Εφιάλτη που ύψωσαν το ανάστημά τους εναντίον του Ολύμπου:
Πήλιον εἰνοσίφυλλον, ἵν᾿ οὐρανὸς ἀμβατὸς εἴη. …’’
Οδύσσεια, ραψωδία λ' 315-316
εἴσιδον, ἣ δὴ φάσκε Ποσειδάωνι μιγῆναι,
καί ῥ’ ἔτεκεν δύο παῖδε, μινυνθαδίω δὲ γενέσθην,
Ὧτόν τ’ ἀντίθεον τηλεκλειτόν τ’ Ἐφιάλτην,
οὓς δὴ μηκίστους θρέψε ζείδωρος ἄρουρα
καὶ πολὺ καλλίστους μετά γε κλυτὸν Ὠρίωνα·
ἐννέωροι γὰρ τοί γε καὶ ἐννεαπήχεες ἦσαν
εὖρος, ἀτὰρ μῆκός γε γενέσθην ἐννεόργυιοι.
Οἵ ῥα καὶ ἀθανάτοισιν ἀπειλήτην ἐν Ὀλύμπῳ
φυλόπιδα στήσειν πολυάικος πολέμοιο. ..."
Οδύσσεια, ραψωδία λ' 305-314
(Λέτε και η λέξη Εφιάλτης να προέρχεται από την άλλη του ιδιότητα και να γραφόταν αρχικά; Εφ' υίες άλτης; Είναι γεγονός ότι στο τέλος της θητείας του ο Ακενατών, βαρέθηκε να έχει σεξουαλικές σχέσεις με τις κόρες του, μια που βγαίνανε ζαβά παιδιά και άρχισε να συμβασιλεύει με αγοράκια, οπότε δεν επρόκειτο να βγουν ούτε παιδιά ούτε ζαβά !! Ήδη η Νεφερτίτη είχε απομακρυνθεί απογοητευμένη με αυτό το χάος).
Πως έληξε αυτό το παγκόσμιο μαρτύριο; Απλά μετά τον Τουταγχαμών ανέλαβε ο γεροθαλαμηπόλος και ιερέας Έγε για έξη χρόνια και στη συνέχεια ο μάλλον ευνούχος στρατάρχης Χοραμχέμπ και ο οποίος δεν άφησε διαδόχους (μπορεί αυτοί οι δυο όλα τούτα να τα έβλεπαν ως μίασμα -βλ. το πέρασμα από τη σκηνή στον Οιδίποδα (Κιμούλης λέμε) του Τειρεσία (Άρτο Απαρτιάν, φοβερός)- κι έτσι πεθαίνοντας ο Χοραμχέμπ άφησε διάδοχο έναν νέο συνάδελφο στρατιωτικό, το Ραμσή Α', διάδοχος του οποίου ήταν ο γυναικάς Ραμσής Β'. Οπότε επήλθε εξυγίανση της κατάστασης.