Ραψωδία μ΄: Περίληψη

ΙΣΤΟΡΙΚΟ
​

1 – 7 Στην αρχή, φεύγοντας από τον Κάτω Κόσμο, ακολούθησαν την πορεία εντός του λιμένος της Βαλέττα με αριστερά τη χερσόνησο του Σαιν Έλμο (Ωκεανό ποταμό λέει αυτό το κανάλι), βγήκαν στ’ ανοιχτά και έφτασαν στην Αία της Κίρκης (Cirkewwa), πολύ πριν ξημερώσει.
Σχόλιο: Δηλαδή, με λίγα λόγια, χτες βράδυ έφτασαν, την ώρα που έδυε ο ήλιος (λ’ 12), ανέβηκαν προς τα πάνω, βρήκαν το Hypogeum, έκαναν όλες αυτές τις πολύωρες τελετές, πήραν το πλοίο, γύρισαν και ακόμα δεν είχε ξημερώσει. Μάλτα λέμε! Κι η διαδρομή στο χάρτη. Και μη μου πείτε τι σημαίνει Ωκεανός στον Όμηρο, και ο Β. Ευβοϊκός (ραψωδία τ’) και το κανάλι της Βαλέττα, Ωκεανός είναι. Γι’ αυτό ο Νίκος Λιβαδάς από τον Κρίκελλο του Λιβαδιού έβλεπε απέναντι, κάτω από τον Σκαβδολίτη ‘’ Ὠκεανοῦ τε ῥοὰς’’!​

Από την Κίρκη στον Κάτω Κόσμο:
Με διακεκομμένη γραμμή, το πλοίο του Οδυσσέα με τους συντρόφους.
Διά ξηράς διαδρομή, η πορεία της ψυχής του άταφου Ελπήνορα.
​

8 - 19 Όταν ξημέρωσε, έστειλε τους συντρόφους να φέρουν τον Ελπήνορα να θάψουν. Το περίεργο είναι ότι δεν πήγαν στην Κίρκη, τους αντελήφθη εκείνη και ήλθε με τις αμφίπολες που κουβάλησαν πλούσιο γεύμα και κρασί στην παραλία.
20 - 35 Η Κίρκη τους εύχεται καλή όρεξη, να φαν’ να πιούν μέχρι την άλλη μέρα που θα φύγουν και είναι έτοιμη να τους δώσει οδηγίες για τη συνέχεια, πως ν’ αποφύγουν αναποδιές. Όταν κοιμήθηκαν οι σύντροφοι, τον πήρε ιδιαιτέρως, κάπου παράμερα με περιέργεια να μάθει, τον αγκάλιασε και άκουσε με προσοχή όλα όσα είχε δει και ζήσει ο Οδυσσέας την προηγούμενη μέρα.
36 - 54 Η Κίρκη τον προειδοποιεί για τις Σειρήνες, μιαν άλλη περίεργη μητριαρχική κοινωνία εκεί κοντά, που παρασύρει τους περαστικούς και τους κρατά για πάντα. ‘’- Θα δείτε και τα κόκκαλα στα βράχια’’ (εμείς πιστεύουμε ότι αναφέρεται στην κοινωνία της Καλυψώ εκεί δίπλα και, στα όσα τελικά ήθελε να κάνει του Οδυσσέα και να τον κρατήσει για πάντα). ‘’-Το πλήρωμα να σε δέσει, σφιχτά κι ας σκούζεις στο κατάρτι, για να ακούσεις το τραγούδι των Σειρήνων, το σαγηνευτικό, που σε καλεί να ξεχνάς γυναίκα και παιδιά, αφού πρώτα με κερί βουλώσεις τα αυτιά από το πλήρωμα. Κι άμα ζητάς να σε λύσουν, πιότερο να σε δένουνε καλά’’.
55 -100 ‘’- Μετά, τι από τα δυο προτιμάς; Έχουμε αφενός τις Συμπληγάδες πέτρες, που συντρίβουνε καράβια και ανθρώπους και, που μόνο ο Ιάσωνας προσπέρασε, η Ήρα που τον αγαπά. Είν’ αφετέρου δύο σκόπελοι με λείο βράχο ως απάνω κι όπου σπηλιά σ’ αυτόν που βλέπει δυτικά (ας πούμε, στο στενό της Μεσσήνας, επί της απόκρημνης Ιταλικής πλευράς), μέσα η Σκύλλα δώδεκα ποδάρια, έξη κεφάλια, δόντια σε τρεις σειρές και με φωνή κουτάβι σκύλου. Πετάει τους γερανούς της, τους λαιμούς ήθελα να πω, έξω όποτε να ‘ναι και σηκώνει κοίτη, δελφίνια και σκυλόψαρα. Κανείς δε φεύγει αλώβητος από εκεί.’’
101-110 ‘’- Απέναντι ο άλλος σκόπελος με φουντωτή αρσενική συκιά και σπήλαιο, τη Χάρυβδη, από κάτω. Τρεις φορές τη μέρα ρουφάει τα πάντα αχόρταγα και τα ξερνάει μετά. Να πας από την άλλη τη μεριά κι ας χάσεις έξη, παρά ολόκληρο το πλοίο’’.
111-114 Ο Οδυσσέας αντιπροτείνει αφού γλιτώσει τη Χάρυβδη να πολεμήσει τη Σκύλλα.
115-126 Η Κίρκη του λέει ότι δεν έχει τύχες εναντίον ενός τέρατος θεάς και θα χάσει κι άλλους. ‘’- Γι’ αυτό, βάλτε μονάχα δύναμη απάνω στα κουπιά. Και κάντε καμιά προσευχή στη μάνα της Κραταίη να την κρατήσει’’!
127-141 ‘’- Μετά θα φτάσετε στη νήσο Θρηνακιά, όπου τα αιγοπρόβατα και βόδια τα αθάνατα του Ήλιου μένουνε σταθερά και απολλαπλασίαστα και τα φυλάνε η Λαμπετώ και η Φαέθουσα, κόρες αυτού και της Νεαίρας. Άμα δεν τα αγγίξετε θα βγείτε στην Ιθάκη, αλλιώς αν τ’ ακουμπήσετε θε να καταστραφείτε, και αν γλιτώσεις, μοναχός θα φτάσεις στην Ιθάκη, αργότερα πολύ’’.
142-180 Εγερτήριο – αναχώρηση, ούριο στέλνει η Κίρκη. Αφού ξεκίνησαν, με την καρδιά σφιγμένη τους έλεγε τις πρώτες οδηγίες απ’ την Κίρκη, και βουλοκέρι στα αυτιά και δέσιμο, και δέσιμο σφιχτά επάνω στο κατάρτι αν ζητά…
180-191 Και όταν ‘φτάσαν στις Σειρήνες νηνεμία, αυτές ζητάγανε να σταματήσει, του λέγαν ότι ξέρανε πολλά, ότι είν’ ο Οδυσσέας απ’ την Τροία και ξέρανε και άλλα μυστικά.
192-200 Ζήταγε να τον λύσουνε, αλλά Ευρύλοχος και Περιμήδης τον έσφιγγαν και άλλο. Όταν έπαψε να ακούγεται το σαγηνευτικό τραγούδι, λύθηκαν, έβγαλαν το κερί προχώρησαν και…
201-259 Άκουσαν τεράστιο παφλασμό από τη Χάρυβδη. Τους πέσαν τα κουπιά από τα χέρια κι ο Οδυσσέας τους εμψύχωνε, ότι ακόμα κι απ’ τον Κύκλωπα τους γλίτωσε και διέταξε τον κυβερνήτη να προσέχει και να είναι μακριά από την καταβόθρα. Και δεν τους είπε τίποτα για Σκύλλα και πήρε όπλα κι εξοπλίστηκε όπως σε μάχη και πουθενά η Σκύλλα κι άρχισαν να κοιτάνε το φαινόμενο της Χάρυβδης από απέναντι με σιγουριά. Και απροειδοποίητα πετάγονται της Σκύλλας τα κεφάλια και αρπάζουνε έξη συντρόφους, που τους πετάει στη σπηλιά τους, όπως τα ψάρια στην προβλήτα ο ψαράς, για να αρχίσουν στη συνέχεια να τους κατασπαράσσουν τα κεφάλια.
260-261 Μετά έφτασαν στο νησί του Ήλιου​

... φτάσαμε... όπου ήσαν και τα βόδια τα καλά τα ευρυμέτωπα,
πολλά και τροφαντά του Ήλιου Υπερίωνα κοπάδια (από αρνιά). ...
Οδύσσεια μ’ 262-263​

264-322 Ο Οδυσσέας τους θυμίζει τα λόγια του Τειρεσία και της Κίρκης της Αίας, να αποφύγουν το νησί αυτό του τέλους τους, όμως ο Ευρύλοχος βγάζει λόγο, ότι το πλήρωμα είναι κουρασμένο - έρχεται νύχτα με κακούς αέρηδες - και πεινασμένο. ''- Ας κάνουμε μια στάση ως τα χαράματα''. Έβλεπε ο Οδυσσέας ότι μειοψηφεί, πως έρχεται το πλήρωμα του χρόνου, υποχωρεί και τους βάζει να ορκιστούν ότι δεν θα ακουμπήσουν τίποτα. Και έφαγαν και ήπιαν απ' της Κίρκης τα καλά κι έκλαιγαν τους εταίρους που χαθήκαν. Στο τρίτο μέρος της νυκτός, χάλασε ο καιρός και αναγκάστηκαν να βάλουνε το πλοίο σε σπηλιά. Δεύτερη ομιλία - παράκληση προς τους συντρόφους και, να τ' αμπάρια έχουν πλήρη φαγητά. Και μην αγγίξετε αυτά του:​

''... Ἠελίου, ὃς πάντ᾽ ἐφορᾷ καὶ πάντ᾽ ἐπακούει.᾽ ...''
Οδύσσεια μ' 323​

324-351 Κι εκτός απ' το νοτιά, φυσούσε δυνατά κι απ' την ανατολή. και που να ξεκινήσουνε, για την Αμερική; Και πέρασε ένας μήνας και τελειώσαν οι τροφές, κυνήγησαν μετά και ψάρια και πουλιά ''...γναμπτοῖς ἀγκίστροισιν...''. Κάποια στιγμή ο Οδυσσέας απομακρύνθηκε να κάνει προσευχή, σ' ένα απάγκιο αφού έπλυνε τα χέρια, κάποιος θεός να τού 'δειχνε το δρόμο, όμως αυτοί τον πλάνεψαν με ύπνο. Ενώ στην άλλη άκρη ο Ευρύλοχος, πήρε το λόγο επισείοντας το θάνατο από πείνα: ''- Και θα προσευχηθούμε και θα υποσχεθούμε και ότι φάμε, όταν γυρίσουμε, μ' αφιερώματα στον Ήλιο θα πληρώσουμε. Κι άμα δεν μας ακούσει, υπάρχουν κι άλλοι πρόθυμοι θεοί, και δεν αντέχω να πεθάνω απ' την πείνα, θα προτιμούσα να με πάρει ένα κύμα.
352-365 Και περικύκλωσαν τα βόδια και ούτε είχανε αλεύρι να σοτάρουν και ούτε για το σβήσιμο κρασί, κάτι κλωνάρια από δρυς και το νερό θαλάσσης. Και κάνανε το τυπικό από τα γλέντια, (που διαβάζουμε στις ραψωδίες της Οδύσσειας), και τα λιανίσαν τα κομμάτια και κοντοσούβλι στη στιγμή, αφού είχανε φάει τα σπλάχνα ως κοκορέτσι λίγο πριν.
366-373 Και έφυγε ο ύπνος απ' τα βλέφαρα, πλησίαζε και ρώταγε θεούς: ''- Πως έρχεται αυτή εδώ η κνίσα; γιατί μ' αφήσατε να κοιμηθώ;'' ( πάντα στο καλύτερο ο Όμηρος, αποκοιμίζει τον Οδυσσέα, για να βρεθεί σε παράλληλο σύμπαν καταστροφής, άντε και επιστροφής - μια του κλέφτη κ', δυο του κλέφτη μ', τρεις και την καλή του μέρα ν')
374-388 ... Κι η Λαμπετώ μαρτύρησε στον Υπερίωνα, κι εκείνος ζήτησε από τον Δία να τιμωρήσει Αχαιούς, που σκότωσαν τα βόδια που καμάρωνε. Και απειλεί να πάψει να φωτίζει κι όλα το φως του να το δώσει στους νεκρούς! Κι ο Δίας τον καθησυχάζει, μη σταματήσει να φωτίζει ζωντανούς, κι εκείνος θα τους τιμωρήσει.
Έκπληκτοι οι Φαίακες που ήξερε ο Οδυσσέας αυτούς τους διαλόγους κι ετούτος τους καθησυχάζει ως εξής:​

... Ετούτα δ’ εγώ άκουσα της Καλυψώς (χαϊδεύοντας) τα όμορφα μαλλάκια·
κι η ίδια αυτή τα άκουσε απ’ τον Ερμή τον άγγελο του Δία. ...
Οδύσσεια μ' 389-390​

391-393 Έφτασε στο πλοίο, άρχισε να τους μαλώνει αλλά δε βρήκαν τέχνασμα να αναστήσουνε τα βόδια.

... Κι αμέσως έπειτα γι’ αυτούς τέρατα και σημεία έδειχναν πρόβλεψη θεοί·
και έρπανε τα δέρματα, κι όπως τα κρέατα γυρίζανε στους οβελίες να βελάζουν,
και τα ψητά και τα ωμά, κι έμοιαζε η φωνή με των βοδιών. ...
Οδύσσεια μ' 394-396​

397-419 Αφού χορτάσαν τρώγοντας για άλλες έξη μέρες, την έβδομη αλλάζει η καιρός σε νηνεμία. Φύγανε άρον-άρον, μα ξαφνικά, μόλις δεν φαίνονταν στεριά, ήλθε μια θύελλα με Ζέφυρο από τα δυτικά, χτύπησε και ο κυβερνήτης στο κεφάλι. Ο Ζευς μετά με κεραυνό έκαψε το καράβι, κι ως να βρεθούν στη θάλασσα το κύμα τους ρουφά.
420-446 Ο Οδυσσέας όμως που κρατιόταν απ' τα ξύλα, συνέδεσε καρίνα με κατάρτι κι ανέβηκε επάνω σαν ιππότης. Πρωί ξεκίνησαν και είναι τώρα ήδη βράδυ και όπως προχωράει προς τη Σκύλλα πάλι, αποφασίζει για να πάει απ' την άλλη τη μεριά (αν υποθέσουμε ότι ο Ζέφυρος τους πήγε κάτω δεξιά από τη Σικελία, μετά λέει γύρισε Νότιος για να περάσει πάλι από τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη) και πιάστηκε απ' την Ορνιά σ' ένα κλαρί που έφτανε ως κάτω, το πρωί. Περίμενε να ξαναβγούν τα ξύλα, να καβαλήσει πάνω και να μη θέλει άλλο πια τη Σκύλλα να τη δει.
447-453 Μέρες εννιά ταξίδευε στα ξύλα, το βράδυ της δεκάτης τον μάζεψε η Καλυψώ στην Ωγυγία. Και τον περιποιήθηκε καλοσυνάτα, τον αγαπούσε και τον στόλιζε. Μα είναι τώρα ανάγκη και πάλι να τα πει τα ίδια από 'δω; Τα είχε ήδη περιγράψει χτες με επιμέλεια, για τον Αλκίνοο και τη λεβέντισσα γυναίκα.​

H OMHΡΙΚΗ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ στη ραψωδία μ'
​

.

Η στενοχώρια μου είναι μεγάλη, τώρα που τελειώνω το ''Φανταστικό της Οδύσσειας'' και δεν μπορώ να ταυτίσω με ακρίβεια στο χάρτη της Μεσογείου παρά ελάχιστα.

Δεν θέλω να απογοητεύσω τον αναγνώστη, αλλά αυτά που έχουν τεράστιο ακροαματικό ενδιαφέρον , κρατώντας σε ενάργεια εμάς και τους προγόνους μας δεν είναι απαραίτητο να ταυτιστούν.

Δεν ήθελε αυτό ακριβώς ο Όμηρος.

Έναν αλληγορικό παιάνα έψαλλε, να συσπειρώσει τους ξεριζωμένους, να ενώσει τους Πανέλληνες, να διδάξει, να στείλει πολλαπλά μηνύματα προς κάθε παραλήπτη. Έτσι ο απόηχος από πολλά πράγματα κάθε τόσο ξεπρόβαλε σαν τις ψυχές στον Άδη και πλησίαζε να γευτεί το αίμα του σφαχτού, για να πάρει δύναμη και μαζί του να πάρουν δύναμη οι ξεριζωμένοι της Α' μεταναστευτικής...

Αυτοί οι ξεριζωμένοι που αισθάνονταν ότι τα βάσανά τους δεν τελειώνουν ποτέ, όπως και του Οδυσσέα, που όμως τελικά γύρισε, όπως θα 'θελαν κι εκείνοι, και ο οποίος ξεκαθάρισε το τοπίο, δικαίωσε τους καταπιεσμένους, τους ενάρετους και αυτούς που ένιωθαν ξένοι στον τόπο τους!

Ας πιαστούμε τώρα από μια ελάχιστη πληροφορία που ακούγεται κάπου ανάμεσα Κίρκης και Καλυψώς για να αναπαραστήσουμε αυτό το δρομολόγιο:​

Πριν ξαναπεράσει Ο Οδυσσέας μόνος του τη Σκύλλα και τη Χάρυβδη…​

... Και τότε έπαυσε ο Ζέφυρος της λαίλαπας η βία,
γύρισε τότε σε Νοτιά, βάσανα φέρνοντάς μου,
πως πάλι με τη Χάρυβδη θα κάναμε αγώνα. ...
Οδύσσεια μ’ 426-428​

Η πορεία ήταν προς ανατολάς γενικά και έγινε προς βορρά.​

Δεχόμαστε την πλειοψηφούσα γνώμη για το στενό της Μεσσήνας που χωρίζει την Ιταλία από τη Σικελία και έχουμε το βέλος 3.​

Δεχόμενοι τα αποτελέσματα της έρευνάς μας, μετά από δέκα μερόνυχτα, ο Οδυσσέας καταλήγει στο Gozo, περνώντας βόρεια και δυτικά της Σικελίας, βέλος 4.​

Έχει ήδη διαφανεί ότι στο κυρίως νησί της Μάλτας, με τις μητριαρχικές ενδείξεις, είναι η κατοικία της Κίρκης στην Cirkewwa, όπου ανατολικά και κάτω από τη γη είναι αλληγορικά ο Κάτω Κόσμος – Hypogeum.

Το δρομολόγιο ΚΙΡΚΗ – ΣΚΥΛΛΑ,ΧΑΡΥΒΔΗ χαράσσεται δύσκολα γιατί περνά μόνο από τις ΣΕΙΡΗΝΕΣ.

Εδώ η ΣΚΥΛΛΑ και η ΧΑΡΥΒΔΗ θα περαστούν αντίστροφα, δηλαδή Βορράς-Νότος. Άρα Σειρήνες ήταν για την Κίρκη η απειλή, μήπως ο Οδυσσέας χαθεί σε άλλες Μητριαρχικές Κοινωνίες, αφού θα πέρναγε δίπλα από το Comino και το Gozo.

Τότε, για όλη τη δυτική και βόρεια Σικελία γιατί δεν λέει τίποτα; Μήπως ο Οδυσσέας ξέχασε αυτό το αδιάφορο κομμάτι εξ αιτίας των άλλων κινδύνων;

Και που είναι το νησί του Ήλιου;

Μήπως η Φαέθουσα και η Λαμπετώ αποτελούν ένδειξη μητριαρχικής κοινωνίας Μήπως είναι το ΗΛΙΟΚΑΜΕΝΟ COMINO;

​

Λύσαμε το μυστήριο του ναυαγίου και της απώλειας των συντρόφων. Συνέβη, μεταξύ Σικελίας και του αρχιπελάγους της Μάλτας!​

Ο προσδιορισμός του αγνώστου Χ ήταν μια απλή εξίσωση πρώτου βαθμού για παιδιά α' γυμνασίου.​

Είμαι περήφανος ως Γεωλόγος, αλλά ανήσυχος ως Ομηριστής. Γιατί ο Όμηρος δεν παραθέτει χρόνους και προσανατολισμούς; Γιατί ξεχνάει τη Σικελία;​

Όσο κι αν θά 'θελε κανείς να ταυτιστεί με 'κείνα,​

Που τόσους άλλους μπέρδεψαν και άκρη δε θα βρουν.​

Όσο κι αν άλλοι θά 'θελαν να ξέραν την αλήθεια​

κι αν ο Δυσσέας γύριζε σε τόπους μακρινούς.​

​

'Κείνο που ξέρω σίγουρα σαν κούρσεψε την Τροία​

Και πίσω πια δε γύρισε κι έμεινε μακριά.​

Αν πλάγχθη ή δεν πλάγχθηκε και ζει σε μια σπηλιά.​

Του Κύκλωπα δεν θά 'τανε, μήτε των Λαιστρυγόνων.​

​

Στην Καλυψώ θα έφτασε, στην Κίρκη μια φορά.​

Πολλά εκεί θα έμαθε που είν' τώρα μακρινά.​

Μέντωρ​

ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ:​

ΘΡΙΝΑΚΙΑ, το ΝΗΣΙ ΤΟΥ ΗΛΙΟΥ, το νησί COMINO του αρχιπελάγους της Μάλτας​

Το καραβάκι σύμβολο της θεωρίας του Νίκου Λιβαδά.​

ΕΙΚΟΝΕΣ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟΥ:​

ΣΕΙΡΗΝΕΣ, από την εργασία του Κωνσταντίνου Καμπάνη για το ''Φανταστικό της Οδύσσειας''.​

Η ΣΚΥΛΛΑ ΚΑΙ Η ΧΑΡΥΒΔΗ, από την εργασία του Κωνσταντίνου Καμπάνη για το ''Φανταστικό της Οδύσσειας''.
​

Για το τέλος της Ιθάκης με την επέλαση των Δωριέων διαβάστε εδώ: https://homericithaca.com/threads/207/​

Για το πού κατέληξαν οι Ιθακήσιοι διαβάστε εδώ: https://homericithaca.com/threads/213/​

Διαβάστε εδώ, για το ΠΩΣ ΜΙΑ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΙΔΕΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ ΣΕ ΠΑΘΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ... https://homericithaca.com/threads/215/​

 

Оdysseus pass Simlegadi/Basphrus/ like Jason with Argo?

 

Оdysseus pass Simlegadi/Basphrus/ like Jason with Argo?

Νο, but he told Penelope this...

 

Оdysseus pass Simlegadi/Basphrus/ like Jason with Argo?

αὐτὰρ ὁ διογενὴς Ὀδυσεὺς, ὅσα κήδε’ ἔθηκεν

ἀνθρώποις ὅσα τ’ αὐτὸς ὀιζύσας ἐμόγησεν,

πάντ’ ἔλεγ’· ἡ δ’ ἄρ’ ἐτέρπετ’ ἀκούουσ’, οὐδέ oἱ ὕπνος

πῖπτεν ἐπὶ βλεφάροισι, πάρος καταλέξαι ἅπαντα.

310 Ἤρξατο δ’, ὡς πρῶτον Κίκονας δάμασ’, αὐτὰρ ἔπειτα

ἦλθ’ ἐς Λωτοφάγων ἀνδρῶν πίειραν ἄρουραν·

ἠδ’ ὅσα Κύκλωψ ἔρξε, καὶ ὡς ἀπετίσατο ποινὴν

ἰφθίμων ἑτάρων, οὓς ἤσθιεν οὐδ’ ἐλέαιρεν·

ἠδ’ ὡς Αἴολον ἵκεθ’, ὅ μιν πρόφρων ὑπέδεκτο
315 καὶ πέμπ’, οὐδέ πω αἶσα φίλην ἐς πατρίδ’ ἰκέσθαι

ἤην, ἀλλά μιν αὖτις ἀναρπάξασα θύελλα

πόντον ἐπ’ ἰχθυόεντα φέρεν βαρέα στενάχοντα·

ἠδ’ ὡς Τηλέπυλον Λαιστρυγονίην ἀφίκανεν,

οἳ νῆάς τ’ ὄλεσαν καὶ ἐυκνήμιδας ἑταίρους

320 πάντας·Ὀδυσσεὺς δ’ οἶος ὑπέκφυγε νηὶ μελαίνῃ.

Καὶ Κίρκης κατέλεξε δόλον πολυμηχανίην τε,

ἠδ’ ὡς εἰς Ἀίδεω δόμον ἤλυθεν εὐρώεντα,

ψυχῇ χρησόμενος Θηβαίου Τειρεσίαο,

νηὶ πολυκλήιδι καὶ εἴσιδε πάντας ἑταίρους

325 μητέρα θ’, ἥ μιν ἔτικτε καὶ ἔτρεφε τυτθὸν ἐόντα·

ἠδ’ ὡς Σειρήνων ἁδινάων φθόγγον ἄκουσεν,

ὥς θ’ ἵκετο Πλαγκτὰς πέτρας δεινήν τε Χάρυβδιν

Σκύλλην θ’
Oδύσσεια ραψωδία ψ' 306-328