Άρθρα
Αρθρογράφοι
Φόρουμ
Νέες δημοσιεύσεις
Αναζήτηση στο Φόρουμ
Τι νέα
Νέες δημοσιεύσεις
Νέες δημοσιεύσεις προφίλ
Τελευταία δραστηριότητα
Μέλη
Εγγεγραμμένα μέλη
Τρέχοντες επισκέπτες
Νέες δημοσιεύσεις προφίλ
Δημοσιεύσεις προφίλ αναζήτησης
Σύνδεση
Ελληνικά
Language Chooser
English (US)
Ελληνικά
Español
Τι νέα
Αναζήτηση
Αναζήτηση
Αναζήτηση τίτλων μόνο
Με:
Νέες δημοσιεύσεις
Αναζήτηση στο Φόρουμ
Μενού
Σύνδεση
Install the app
Εγκαθιστώ
Φόρουμ
Ομηρική Ιθάκη - Η Γεωγραφία της Οδύσσειας
Ομήρου Οδύσσεια - Αναλύσεις ραψωδιών
Ραψωδία λ΄ - ΤΟ ''ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ'': Ο Κάτω Κόσμος
Ραψωδία λ΄: Περίληψη
Η JavaScript είναι απενεργοποιημένη. Για καλύτερη εμπειρία, παρακαλούμε ενεργοποιήστε το JavaScript στον browser σας πριν προχωρήσετε.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Απάντηση στο θέμα
Μήνυμα
<blockquote data-quote="Νικόλαος Καμπάνης - Mentor" data-source="post: 103" data-attributes="member: 4"><p style="text-align: center">[ATTACH=full]461[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center"></p> <p style="text-align: center"><strong>ΙΣΤΟΡΙΚΟ</strong></p> <p style="text-align: center"></p> <p style="text-align: justify"> 1 – 50 Και φορτώσανε το μαύρο πλοίο και φορτώθηκαν κι εκείνοι, πήρανε το κριάρι και το μαύρο θηλυκό, τακτοποιήσανε τα πάντα, το δάκρυ τρέχει θαλερό, ούριο άνεμο η Κίρκη σα θεά και όλη μέρα ο κυβερνήτης κυβερνά. Εκεί κοντά, κάπου στο ίδιο το νησί από την άλλη την μεριά ο δήμος Κιμμερίων, πήγαν αργά-αργά κανένας στα κουπιά με τη βαριά καρδιά με το πανάκι ανοιχτό στον ούριο να πλέει, όπου μέρα δεν βλέπουνε, σα να ‘ταν σε Υπόγειο Ταγμένοι. Τραβήξανε το πλοίο στη στεριά, πήραν και τα αρνιά, ‘φτάσαν στο μέρος του υπέδειξε η Κίρκη (γειτόνισσα εκεί κοντά), έσκαψε λάκκο με το ξίφος κι έριξε μέσα τις χοές. Το μέλι-γάλα (το μελίκρητο), τον οίνο, το νερό κι επάλειψη με αλεύρι. Πολλά υποσχόταν στων νεκρών τις άυλες κεφαλές (τα κάρηνα τ’αμενηνά νεκύων), να κάνει στην Ιθάκη όταν φτάσει, βόδι ελεύθερης βοσκής (την στείραν βουν) με τα στολίδια πάνω, στον Τειρεσία ξέχωρα αρνί ξεχωριστό το μαύρο. Κι αφού λιτάνευσε στα έθνη των νεκρών, έσφαξε τα αρνιά να τρέχουνε τα αίματα στην τρύπα. Και άρχισαν να έρχονται οι νύφες πρώτα και οι νέοι πεθαμένοι, άνδρες οι σκοτωμένοι μες στη μάχη, κι ο κρύος ο ιδρώτας για τους ίδιους. Και διέταξε Ευρύλοχο και Περιμήδη να κατακάψουν τα σφαχτά με προσευχή για τους θεούς, τον Άδη τον αγέρωχο, την παινεμένη Περσεφόνη. Και τράβηξε σπαθί, να αποδιώχνει τις ψυχές, μέχρι να ‘ρθει ο Τειρεσίας.</p> <p style="text-align: center"></p> <p style="text-align: center">[ATTACH=full]480[/ATTACH][ATTACH=full]481[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center"></p> <p style="text-align: justify">51- 83 Πρώτη ψυχή (αυτό σημαίνει ότι οι άθαφτοι δεν έχουν φτάσει ακόμα μες στον Άδη και κινδυνεύουνε να γίνουνε στοιχειό) του Ελπήνορα συντρόφου να ζητά για να θαφτεί όταν γυρίσουν, στον τάφο να του μπήξουν το κουπί. Και απορούν πως έφτασε αυτός ΠΕΖΟΣ πιο γρήγορα από εκείνους με καράβι. Γιατί όπως είπαμε η Κίρκη και ο Άδης, μια κάποια πύλη απ’ της άλλες, είν’ απ’ την άλλη τη μεριά στο ίδιο το νησί. <strong><span style="color: rgb(243, 121, 52)">Cirkewwa</span></strong> και <strong><span style="color: rgb(85, 57, 130)">Hypogeum</span></strong>.</p> <p style="text-align: justify">84- 89 Μετά πλησίασε η μητέρα η Αντίκλεια στο αίμα, που αυτοκτόνησε απ’ το μαράζι μα την έδιωξε, προσμένοντας τον Τειρεσία ιεραρχικά.</p> <p style="text-align: justify">90-120 Ήλθε μετά ο μάντις Τειρεσίας και ‘’- Κάνε πέρα το σπαθί να πιώ κι όλα μετά θα σου τα πω’’. Του είπε πως τα βάσανα προέρχονται, από αυτόν πού ‘χει παιδί που τύφλωσες αγαπημένο. Κι άμα περάσετε τη Θρινακιά και δεν παρασυρθείτε και πειράξετε τα βόδια και τα πρόβατα του Ήλιου, θα ταλαιπωρηθείτε μα στην Ιθάκη θε’ να βγείτε. Αν όμως τ’ ακουμπήσετε τον όλεθρο θα βρείτε: Θα χάσεις πλοίο και συντρόφους, με χίλια πάθη μόνος σου ο ίδιος, με ξένο πλοίο θα γυρίσεις, θα βρεις το σπιτικό σου ρημαγμένο. Ξένοι θα σου ζητάνε τη γυναίκα, προικιά θα φέρουνε σωρό, μα θα σου τρώνε και το βιός. Ερχόμενος όμως εσύ τις αθλιότητες θα τιμωρήσεις …</p> <p style="text-align: center">… <strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">αφού μνηστήρες στο παλάτι το δικό σου</span></strong></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">θα σκοτώσεις ή με δόλο ή φανερά με αιχμηρό χαλκό,</span></strong></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">έπειτα πια θα έλθεις λαβών καλό κουπί,</span></strong></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">σ’ αυτούς όπου θα φτάσεις, που δε γνωρίζουν θάλασσα</span></strong></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">άνδρες που ούτε τρώνε φαγητό αλάτι νά ’χει μέσα·</span></strong></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">ούτε γνωρίζουν βέβαια πλοία εμπορικά</span></strong></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">ούτε και όμορφα κουπιά, που και φτερά τα λέν των πλοίων.</span></strong></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">Σημάδι λέω φανερό σ’ εσέ, να μην το λησμονήσεις·</span></strong></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">Όποτε κι αν βρεθεί κοντά μ’ εσέ άλλος διαβάτης</span></strong></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">πει στο διάσημο των ώμο σου πως λιχνιστήρι έχεις,</span></strong></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">τότε και πρέπει μες στη γη να μπήξεις το κουπί,</span></strong></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">κι αφού θυσιάσεις όμορφα στον Ποσειδών’ αφέντη,</span></strong></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">ταύρο τον πιο αρσενικό και κάπρο επιβήτορα των χοίρων,</span></strong></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">διάβαινε σπίτι κι εκατόμβες ιερές για να τελείς</span></strong></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">στους αθανάτους τους θεούς, στον ουρανό που μένουν,</span></strong></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">σ’ όλους καθέναν χωριστά. Και κάποιος θάνατος για σένανε εκτός θαλασσής</span></strong></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">ήρεμος τέτοιος μάλλον θα ‘ρθει, και ο οποίος θα σε πάρει</span></strong></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">σε γηρατειά ευτυχισμένης θαλπωρής, και γύρω οι λαοί</span></strong></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">θα είναι ευτυχείς. Τα λέω αυτά με ειλικρίνεια</span></strong>’’ …</p> <p style="text-align: center">Οδύσσεια λ’ 119-137</p> <p style="text-align: justify"><strong>Σχόλιο</strong>: <strong><span style="color: rgb(41, 105, 176)">Κάπου πάνω στο ίδιο νησί μακριά, πάει ο Οδυσσέας μ’ ένα πλοίο και βλέπουμε εδώ πως φτιάχνει τάφο. Αφού στην αναζήτηση και δεν θα τον προσμέναν για το πλοίο και χωρίς κουπί, αφού έχει μπήξει το κουπί και γυρίζει στην πατρίδα, σημαίνει ότι από εκεί μπορεί να γυρίσει με τα πόδια. Συνεπώς, για τη θεωρία της Παλικής, προς ώρας ‘’μας κάνει’’ ο Τάφος των Τζαννάτων, στην άλλη άκρη της Κεφαλλονιάς και σε εσωτερικό οροπέδιο. Η σκηνή είναι κατασκευασμένη από τον Όμηρο, κανείς δεν πάει επισκεπτήριο στον Κάτω Κόσμο, για να δικαιολογήσει κάτι που άκουσε στη Μικρασία όπου τραγουδούσε, ότι τα οστά του Άνακτος δεν πρόλαβαν να φυγαδευτούν στην Πελοπόννησο</span></strong>.</p> <p style="text-align: justify">138-151 Ο Οδυσσέας ζητά και ο Τειρεσίας δίνει οδηγίες για τον τρόπο επικοινωνίας με τους άλλους νεκρούς.</p> <p style="text-align: justify">152-222 Με την Αντίκλεια σε μια συγκλονιστική συνάντηση μάνας και υιού στον άλλο κόσμο. Απορεί κι εκείνη πως τα κατάφερε ο Οδυσσέας να έρθει ενώ είναι ζωντανός. Της λέει για τις περιπλανήσεις και τη θητεία στο πλευρό του Αγαμέμνονα, της ζήτησε να μάθει για την ίδια και τους δικούς του. Του λέει ότι την εξουσία την έχει ακόμα ο μικρός Τηλέμαχος, ο Λαέρτης ζει στους αγρούς και η ίδια αυτοκτόνησε απ’ το μαράζι του χωρισμού τους. Προσπάθησαν τρεις φορές να αγκαλιαστούν, αλλά αυτό δεν γίνεται με όνειρα και σκιές, αφού η ψυχή σάρκα-οστά εγκαταλείψει…</p> <p style="text-align: center">… <strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">Αλλά το φως ν’ αποζητήσεις τάχιστα· και όλα τούτα</span></strong></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">κατανόησε, ίνα αργότερα και της γυναίκας σου τα πεις</span></strong>”.</p> <p style="text-align: center">Οδύσσεια λ’ 223-224</p> <p style="text-align: justify">225-259 Έρχονται απεσταλμένες της Περσεφόνης όλες οι πεθαμένες στη σειρά κι αποφασίζει ο Οδυσσεύς να τις αφήσει μία-μια στο αίμα και, από μία ιστορία να αρχινά. Έρχεται η μάνα του Νηλέα η Τυρώ, απόγονος του Σαλμων-έα, επρόκειτο να παντρευτεί τον Κρήθη του Αιόλου, αλλά συνάντησε τον Ποσειδόνα στον Ενιπέα και τα λοιπά, την άφησε έγκυο και στον Πελία και Νηλέα, μα και με τον Κρήθη έκανε Αίσονα, Φέρητα κι Αμυθάωνα.</p> <p style="text-align: justify"><strong>Σχόλιο</strong>: <span style="color: rgb(41, 105, 176)"><strong>Είχαμε συναντήσει κοντά στον Νέστορα της ''Τηλεμάχειας'' εκείνο το ''ίξον'' και αναρωτιώμασταν για τους Υκ-σώς. Τώρα βλέπουμε ότι ο Σαλμων-έας είναι πρόγονος του Νηλέα. Δεν μπορεί να φύγει από το μυαλό μου η πιθανότητα, όταν οι Υκ-σώς απομακρύνθηκαν από τους Αιγυπτίους το 1540 π.Χ., μήπως πήραν μαζί τους και κάποιους εντόπιους συνεργάτες σαν πρόσφυγες (πχ Δαναΐδες). μα να την λένε Τυρώ; Και αν οι Τάφιοι είναι συγγενείς και από εκεί καταγόμενος ο Λαέρτης, να συνοδεύει ένας ηγέτης,, μπορεί και των Ταφίων, ο Μέντωρ τον Τηλέμαχο να αναζητά το πατέρα του στις ρίζες του</strong></span>;</p> <p style="text-align: justify">260-265 Λέει για την Αντιόπη, που γέννησε τους ιδρυτές της Θήβας τους Αμφίωνα και Ζήθο.</p> <p style="text-align: justify"><strong>Σχόλιο</strong>: <strong><span style="color: rgb(243, 121, 52)">Εμένα αυτά τα Θήβα, Ζήθος, Σφίγγα, αποστραγγιστικά στην Κωπαϊδα, Ηλιακή λατρεία στους Δελφούς, μου θυμίζουν Αίγυπτο. Όταν μάλιστα, τόσο ο Απόλλωνας όσο κι ο Οιδίπους κατακερματίζουν μηχανές σαν τον Πύθωνα και σαν τη Σφίγγα, μηχανές που οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν στους ναούς και τις οποίες κατήργησε αηδιασμένος από την εκμετάλλευση των πιστών ο αιρετικός πρωτοπόρος Φαραώ Ακενατών, είναι γεγονότα που επιβεβαιώνουν τα περί προ Απόλλωνος θρησκείας και προ Αχαιών χρησικτησίας του τόπου της Βοιωτίας</span></strong>!</p> <p style="text-align: justify">266-270 Εμφανίστηκε η Αλκμήνη του Αμφιτρύωνα γυναίκα που έκανε τον Ηρακλή με σπέρμα του Διός, εκδίκηση μιας απιστίας για τη Μεγάρη ερωμένη.</p> <p style="text-align: justify">271-280 Έρχεται και η Επικάστη του Οιδίποδα υιού συγχρόνως και συζύγου, που ο ένας έβγαλε τα μάτια κι η άλλη αυτοκτόνησε.</p> <p style="text-align: justify"><strong>Σχόλιο</strong>: <strong><span style="color: rgb(147, 101, 184)">Γνωρίζουμε την καλή Πολυκάστη, εδώ λέει καλή Επικάστη κι ο Σοφοκλής Ιοκάστη. Ποιος Όμηρος τυφλός Οιδίποδας; Κι όλοι οι βδελυροί αυτοί οι γάμοι που καταδικάζουν Σοφοκλής και Όμηρος εδώ, ήταν κανόνας στην Αίγυπτο των άλλων ε Θηβών. Και ερωτώ, αυτά τα ελάχιστα του Ορχομενού και του Γλα, μια που και ελάχιστα τα Μυκηναϊκά ευρήματα της Θήβας, μπορούν να σηκώσουν τεράστιες παραδόσεις μυθολογίας; ή απλά έχει μεταφερθεί ως Ελληνική Μυθολογία το αμαρτωλό χάος που συνέβαινε προ του 1300 στην Αίγυπτο; Γιατί ήδη ανακοινώθηκε ότι ο περίφημος νεαρός Τουταγχαμών, είχε στραβά πόδια και ήταν όλος στραβός, αφού ήταν παιδί του τρελού έρωτα του Ακενατών για μια του κόρη. Και ο οποίος Ακενατών ήταν τόσο διαφορετικός, σαν εξωγήινος, γιατί δεν ήτανε παιδί του πατέρα του, αλλά της μάνας του που είχε έρωτα τρελό για τον δικό της τον πατέρα. Και τον αναμορφωτή Ακενατών όταν ήτανε μικρός, ο Φαραώ και ψεύτικος πατέρας του, δεν τον ανέθεσε για εκπαίδευση στους ιερείς του Άμμωνος, εκπαιδευτές υιών Φαραώ και διαδόχων, αλλά ως σπέρμα του Ρα, όπως τον παραμυθιάζανε, στους ιερείς της Ηλιούπολης. Κι έτσι εξηγείται ότι εκδικούμενος τους άλλους, κατάργησε τις θρησκείες τους, όταν ανέλαβε, αν και δευτερότοκος, γιατί κατά τύχη πέθανε ο αδελφός του ο πρωτότοκος και η μάνα του προώθησε εκείνον</span></strong>.</p> <p style="text-align: justify">281-297 Και είδε μετά τη Χλώριν τη γυναίκα του Νηλέα που ναι μεν αυτός την πήρε συσφίγγοντας τις σχέσεις του με τον Ορχομενό, κέντρο μεγάλο των Μινύων κατασκευαστών (και πόσο ένδοξους τελικά προγόνους από τον Νηλέα είχε ο Όμηρος), αλλά και την κόρη του Πηρώ, αδελφή του Νέστορα, κάποιος για να την πάρει βρέθηκε ένα χρόνο φυλακή που τον δοκίμαζε ο Νηλεύς στέλνοντάς τον σε διάσημη ζωοκλοπή.</p> <p style="text-align: justify">298-304 Βλέπει τη Λύδα που με τον Τυνδάρεω της Λακωνίας γέννησαν Κάστορα και Πολυδεύκη που όταν πέθανε ο ένας, ο άλλος ζήτησε από τον Δία να πεθαίνει αυτός τη μια ημέρα για να ζει κι ο αδελφός του (ύμνος στην αδελφική αγάπη).</p> <p style="text-align: justify">305-320 Είδε μετά την Ιφιμέδεια σύζυγο Αλωήος που έκανε με σπέρμα Ποσειδώνος τον Ώτον και τον Εφιάλτη που ύψωσαν το ανάστημά εναντίον του Ολύμπου:</p> <p style="text-align: center">‘’… <strong><span style="color: rgb(226, 80, 65)">Ὄσσαν ἐπ᾿ Οὐλύμπῳ μέμασαν θέμεν, αὐτὰρ ἐπ᾿ Ὄσσῃ</span></strong></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(226, 80, 65)">Πήλιον εἰνοσίφυλλον, ἵν᾿ οὐρανὸς ἀμβατὸς εἴη</span></strong>. …’’</p> <p style="text-align: center">Οδύσσεια λ’ 315-316</p><p>…Και τους σκότωσε ο υιός της Λητούς Απόλλων</p><p style="text-align: justify"><strong>Σχόλιο</strong>: <strong><span style="color: rgb(243, 121, 52)">Με την ιστορία αυτή ο Όμηρος περνάει προς αποκρυπτογράφηση τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Αίγυπτο με την ηλιακή αίρεση του Ακενατών, ο οποίος ύψωσε το ανάστημά του εναντίον του ιερατείου και όταν πέθανε όλα γκρεμίστηκαν και ούτε άγαλμα δεν έμεινε, ούτε το όνομά του. Αν το διαβάσουμε αλλιώς λέει: Έστρεψαν τα μάτια τους (όσσα) προς τον Όλυμπο, τον επιβουλεύτηκαν και μετά επί ήλιον ατενίζοντες, ώστε βατός να γίνει ο ουρανός. Η λέξη Ώτον έχει σχέση με τον Ακεν-Ατών</span></strong>.</p> <p style="text-align: justify">321-327 Περνούν μπροστά του Φαίδρα, Πρόκρις (Βλ. Ιστορία με τον Κέφαλο), Αριάδνη που την πήρε ο Θησέας από το Μίνωα, αλλά τη σκότωσε η Άρτεμις. Και είδε Τη Μαίρα, την Κλιμένη και Εριφύλλη πουλημένη!</p> <p style="text-align: justify">328-384 Ο Οδυσσέας κάνει ένα διάλειμμα και τους ζητά να πάνε για ύπνο, σε στιγμή που όλοι κρέμονται από τα χείλια του. Η Αρήτη εντυπωσιασμένη ζητά από τους Φαίακες να μη τσιγκουνευτούν στα δώρα. Ο Εχένηος επικροτεί και επαυξάνει. Ο Αλκίνοος του ζητά να παρατείνει τα όρια της αντοχής του και να συνεχίσει, όσο θα περιμένουν να μαζευτούν ακόμα δώρα πιο πολλά. Όμορφο το βρίσκει αυτό ο Κεφαλλονίτης ηγεμόνας και πιο επικερδές να κάνει υπομονή να μαζευτούνε πιο πολλά δώρα, κι έτσι θα είναι και στον τόπο του ακόμα πιο αγαπητός. Ο Αλκίνοος στη συνέχεια πλέκει το εγκώμιο του Οδυσσέα, για τα εσωτερικά του χαρίσματα, την ειλικρίνειά τους και την παρουσία του στα επίπεδα ενός πετυχημένου αοιδού. Του ζητά να περιγράψει τώρα για άνδρες ήρωες, συνοδοιπόρους και όσους πεθάναν πρόωρα κι αντέχω, λέει, να ακούει ως το πρωί. <strong><span style="color: rgb(251, 160, 38)">Εδώ έχουμε ένα πέρασμα από τις γυναίκες στους άνδρες, ακόμα και στους ζωντανούς, από την Αρήτη στον Αλκίνοο, και συνολικά από τη Μητριαρχική κοινωνία στην Πατριαρχική, γεγονός που είναι ολοφάνερο στην κοινωνία των Φαιάκων</span></strong>. Και παίρνει ξανά το λόγο ο Οδυσσέας με σκοπό να περιγράψει ήρωες που είδε και τι είπαν.</p> <p style="text-align: justify">385-466 Όταν η Περσεφόνη σκόρπισε τις σκιές των γυναικών ήρθε ο Αγαμέμνονας, για τον οποίο ο Οδυσσέας δεν ήξερε πως σκοτώθηκε και να τώρα, έβλεπε γύρω του κι εκείνη τη φρουρά, που είχε εξοντώσει ο Αίγισθος. Κι ο Οδυσσέας του θέτει αυτό που λέμε ‘’άστοχα ερωτήματα’’, είναι κανόνας στα δημοτικά τραγούδια και εδώ παρουσιάζει τι θεωρούσαν κάποτε ‘’τιμητικό θάνατο΅’’</p> <p style="text-align: center">... <strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">Μήπως βεβαίως δάμασε ο Ποσειδών στα πλοία</span></strong></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>σηκώνοντας μια θύελλα ανέμων τρομερών;</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>Μήπως άνδρες ανάξιοι σε χάλασαν σε γη</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>την ώρα βόδια πού ’κοβες κοπάδια απ’ τα καλά;</strong></span></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">ή πόλη πρικύκλωνες ή μήπως για γυναίκες</span></strong>;” ...</p> <p style="text-align: center">Οδύσσεια λ' 399-403</p> <p style="text-align: justify">Απαντάει τότε ο Αγαμέμνονας για τον άδοξο θάνατό του απ' τον Αίγισθο και την Κλυταιμνήστρα και αναζητά τον Ορέστη, ο οποίος θα πάρει εκδίκηση αργότερα, διότι ο Οδυσσέας συναντάει τον Αγαμέμνονα μόλις δυο χρόνια από τον Τρωικό πόλεμο, τότε που και ο Μενέλαος δεν είχε επιστρέψει από τις περιπλανήσεις στην Αίγυπτο. Συμφωνούν κι οι δυο ότι οι Ατρείδες είχαν πρόβλημα με τις γυναίκες, αλλά του λέει ο Αγαμέμνονας ότι η Πηνελόπη είναι διαφορετική, αν και ο Οδυσσέας την παράτησε με το παιδί μικρό.</p> <p style="text-align: justify">467-477 Ήλθανε οι ψυχές μετά, του Αχιλλέα, του Πατρόκλου, του Αντίλοχου ως και του Αίαντα και απορούνε με τι άλλο θα σκαρώσει ο Οδυσσεύς, που λέει:</p> <p style="text-align: center"></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(147, 101, 184)">ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, η Οδύσσεια συζητά με την Ιλιάδα</span></strong>!</p> <p style="text-align: center">... “<strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">Ω του Πήλέα γιε μεγάλε Αχιλλέα, πρώτιστε μες στους Αχαιούς</span></strong></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>ήλθα τον Τειρεσία με σκοπό, αν κάποια προφητεία</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>να πει, πως σε Ιθάκη απόκρημνη κάποτε αν θα φτάσω·</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>διότι δεν ήλθα κοντά στη γη των Αχαιών, ούτε και στη δικιά μου</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>αποβιβάστηκα τη γη, μα πάντοτε’ υποφέρω. Όπως, Αχιλλεύς, κι εσύ,</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>μακαριστός κανείς άνδρας πιο πριν ούτε μετά·</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>διότι πριν τιμούσαμε ωσάν θεό εσένα όταν ζούσες</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>οι Αργείοι, τώρα μετά μες στους νεκρούς ο πιο σπουδαίος</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>εδώ σαν ήλθες· γι’ αυτό και μην παραπονιέσαι Αχιλλεύς πού ’χεις πεθάνει”.</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>Σαν είπα, κείνος άμεσα μού ’λεγε απαντώντας:</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>''Μη μου τα παραλές βεβαίως για το θάνατο, διάσημε Οδυσσεύ.</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>Πάνω στη γη θα ήθελα να ήμουν άλλονε να υπηρετώ</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>σε άνδρα δίχως κλήρο, που νά ’ναι και πτωχός,</strong></span></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">παρά σε όλους τους νεκρούς αυτούς πού ’χουν χαθεί εγώ να βασιλεύω</span></strong>.''...</p> <p style="text-align: center">Οδύσσεια λ' 482-491</p> <p style="text-align: center"></p> <p style="text-align: justify">492-540 Ζητά να μάθει ο Αχιλλέας για τον πατέρα του Πηλέα και για το υιό του Νεοπτόλεμο. Για τον Πηλέα έχει άγνοια ο Οδυσσεύς, ενώ τον Νεοπτόλεμο τον έζησε σα συμπολεμιστή και πρώτος στις σκέψεις και συνετός στις αποφάσεις μετά τον Νέστορα και τον Οδυσσέα και πρώτος στη γραμμή του μετώπου και δεν έκανε πίσω στις επιθέσεις του εχθρού και μες στον Ίππο ο πιο πρόθυμος και όταν έπεσε η Τροία ήταν και ατραυμάτιστος! Και χάρηκε η ψυχή του Αχιλλέα και έφευγε με πήδους μες στον λειμώνα με τους ασφόδελους!</p> <p style="text-align: justify"><strong><span style="color: rgb(61, 142, 185)">Ο Νεοπτόλεμος συμβολίζει τις νεώτερες αναμετρήσεις μετά τον Τρωικό πόλεμο.</span></strong></p> <p style="text-align: justify">541-564 Η ψυχή του Αίαντα είναι ακόμα χολωμένη, γιατί με δόλο της Παλλάδας, που έβαλε τους Τρώες για να πουν πως Οδυσσέας είναι πιο καλός από τον Αίαντα και άλλους. Κι έτσι ως έπαθλο ο Οδυσσεύς πήρε τα άρματα του Αχιλλέα σαν σκοτώθηκε και κείνος ο δόλιος αυτοκτόνησε από πικρία. Ο Οδυσσέας μεταθέτει την ευθύνη στους θεούς και θέλει να συμφιλιωθούν, αλλά εκείνος γύρισε την πλάτη κι έφυγε προς το έρεβος ανάμεσα στους πεθαμένους. Παρέμεινε το ίδιο εγωιστής.</p> <p style="text-align: justify">565-604 Ο Μίνωας και ο Ωρίων αενάως και μάλλον σαν αγγαρεία θα συνεχίσουν ο ένας να δικάζει και ο άλλος να κυνηγά τα ίδια θηρία με το ίδιο ρόπαλο. Όσο για τους εξής ''δοξασμένους'': Τον Τιτυό οι γύπες συνέχεια τον σκαλίζουν να φαν' το συκώτι δεμένο ανάσκελα, μια που ξεμονάχιασε τη Λητώ που ήθελε ο Ζευς μόνο για πάρτη του. Ο Τάνταλος όταν διψά αδειάζουν λίμνες και ποτάμια, όταν πεινά τα παίρνει ο άνεμος. Ο Σίσυφος ανεβάζει ''λάαν αναιδήν΄΄, δηλαδή μια αναιδή πέτρα στην κορφή και κείνη του γυρίζει πάλι πίσω. Και ενώ έτσι σαν καταραμένοι υποφέρουν οι ''κορυφές'' της μυθολογίας, ένας μόνο ξεχωρίζει. Αυτός που στη ζωή ταλαιπωρήθηκε όσο κανείς. Αυτός που φαίνεται νά 'χει αγιάσει μετά θάνατον και ενδιατρίβει στη θαλπωρή της αγκαλιάς της καλλίγραμμης <strong><span style="color: rgb(235, 107, 86)">ΗΒΗΣ</span></strong>.</p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(41, 105, 176)">Ο Η Ρ Α Κ Λ Ε Α Σ </span></strong></p><p><strong><span style="color: rgb(209, 72, 65)">[P]Εκεί ήθελε να καταλήξει ο Όμηρος.[/P][P]Να διδάξει ότι οι βασανισμένοι αλλά αγωνιστές σαν τον Ηρακλή δικαιώνονται αιωνίως μετά θάνατον, ενώ οι υπόλοιποι, που προσπάθησαν στη μικρή ζωή τους να ξεχωρίσουν, θα τιμωρούνται επ' άπειρον - ΑΕΝΑΩΣ ![/P][P]Ο ΟΜΗΡΟΣ παραδίδει στην Ανθρωπότητα αυτό το Ευαγγέλιο ΗΘΙΚΗΣ του Αρχαίου Κόσμου και αυτές οι ιερές στιγμές έγιναν αποδεκτές απ' όλους τους Πολιτισμούς, οι οποίοι και θα τις σέβονται ΑΙΩΝΙΑ.[/P]</span></strong></p><p style="text-align: justify"></p> <p style="text-align: justify">605-631 Και μέσα σε μια ατμόσφαιρα σα διόραμα και σαν τρισδιάστατη προβολή στο θόλο, ανάμεσα σε ιαχές νεκρών, κυνήγια με το τόξο τεντωμένο - το βέλος περασμένο στη χορδή, λιοντάρια, αγριόχοιρους, αρκούδες, με τη χρυσή την τελαμώνα Ηρακλής. Μάχες, ανδροκτασίες, συμπλοκές, επάνω σε αυτή την τελαμώνα χαραγμένα, σπανία ομορφιά και τεχνική, γύρισε και του λέει ο Ηρακλής: ''- Και πρόσθεσε σε όλα τούτα εν ζωή, με στείλανε να πάρω και να φέρω από εδώ κάτω το σκυλί''.</p><p>Κι ενώ απεμακρύνετο ο Ηρακλής και περιμένανε Θησέα και Πειρίθοο...</p><p></p><p style="text-align: center">... <strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">αλλά πιο πριν θα ξεσηκώνονταν μύρια έθνη των νεκρών</span></strong></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>μέσα από θεσπέσιες κραυγές· φόβος μ’ έπιασε ξανά, </strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>μήπως σε μένα της Γοργώ της τρομερής πελώριο κεφάλι</strong></span></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">μου στείλει γενναιόδωρα από τον Άδη η Περσεφόνη</span></strong>. ...</p> <p style="text-align: center">Οδύσσεια λ' 632-635</p><p>...Ο Οδυσσέας σταμάτησε τις συζητήσεις για τον Κάτω Κόσμο, τρομάζοντας τους Φαίακες λέγοντας ότι η Περσεφόνη θα του έστελνε το προϊστορικό σύμβολο της Κέρκυρας, τη Γοργώ !!!</p><p>636-640 Κατέβηκαν στο πλοίο, επιβιβάστηκαν, έλυσαν τα σκοινιά της πρύμνης και ακολούθησαν τον ποταμό Ωκεανό, πρώτα με τα κουπιά και ύστερα με τα πανιά.</p><p></p><p></p><p><strong>ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ</strong>:</p><p>HYPOGEUM, στη Μάλτα στην καρδιά της Βαλέττα. Άγνωστο το μέγεθος και η έκτασή του. Θυμίζει πυρηνικό καταφύγιο και μπορεί να φιλοξενήσει μια ολόκληρη πόλη. Έχει κατασκευαστεί με την αφαιρετική λογική μιας μυρμηγκοφωλιάς και είναι ηλικίας παλαιότερης των πυραμίδων, όπως και τα εκεί μεγαλιθικά μνημεία.</p><p>Το καραβάκι σύμβολο της θεωρίας του Νίκου Λιβαδά.</p><p><strong>ΕΙΚΟΝΑ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟΥ</strong>:</p><p>Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΣΤΟΝ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟ, από την εργασία του Κωνσταντίνου Καμπάνη για το ''Φανταστικό της Οδύσσειας''.</p><p style="text-align: center"></p> <p style="text-align: center"></p> <p style="text-align: center">[ATTACH=full]462[/ATTACH]</p><p><strong>Σχετικά άρθρα</strong>:</p><p><a href="https://homericithaca.com/threads/159/">Ραψωδία λ’ - O ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ</a>, <a href="https://homericithaca.com/threads/159/">https://homericithaca.com/threads/159/</a>.</p><p><a href="https://homericithaca.com/threads/183/">Ραψωδία λ΄ - HYPOGEUM, ένας </a><a href="https://homericithaca.com/threads/183/">τεράστιος</a> <span style="color: rgb(44, 130, 201)">υπόγειος χώρος στη Μάλτα, που ενέπνευσε τον Όμηρο να τοποθετήσει τον Κάτω Κόσμο σε γήινη διάσταση</span>, <a href="https://homericithaca.com/threads/183/">https://homericithaca.com/threads/183/</a>.</p><p><a href="https://homericithaca.com/threads/160/">Ραψωδία λ΄ - ΚΑΘΟΔΟΣ ΣΤΟΝ ΑΔΗ (ΝΕΚΥΙΑ). Ιωάννης Κλάππας, Νίνα Μαρίνη, Θανάσης Μουσόπουλος (τρεις μελέτες)</a>, <a href="https://homericithaca.com/threads/160/">https://homericithaca.com/threads/160/</a>.</p><p><a href="https://homericithaca.com/threads/139/">Ραψωδία λ' - Ο Οδυσσέας συναντάει στον άλλο (Κάτω) Κόσμο, δυο κορυφές της μυθολογίας, τον Αχιλλέα και τον Ηρακλέα</a>, <a href="https://homericithaca.com/threads/139/">https://homericithaca.com/threads/139/</a>.</p><p><a href="https://homericithaca.com/threads/138/">Ραψωδία λ' - Ο Οδυσσέας συναντάει αναπάντεχα τη μάνα Αντίκλεια στον Κάτω Κόσμο</a>, <a href="https://homericithaca.com/threads/138/">https://homericithaca.com/threads/138/</a>.</p><p><a href="https://homericithaca.com/threads/122/">Ραψωδία λ': Αρχαίο κείμενο - Νεοελληνική απόδοση</a>, <a href="https://homericithaca.com/threads/122/">https://homericithaca.com/threads/122/</a>.</p><p></p><p>Για <strong>το τέλος της Ιθάκης</strong> με την επέλαση των Δωριέων διαβάστε εδώ: <a href="https://homericithaca.com/threads/207/">https://homericithaca.com/threads/207/</a></p><p>Για το <strong>πού κατέληξαν οι Ιθακήσιοι</strong> διαβάστε εδώ: <a href="https://homericithaca.com/threads/213/">https://homericithaca.com/threads/213/</a></p><p><strong>Διαβάστε εδώ</strong>, για το ΠΩΣ ΜΙΑ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΙΔΕΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ ΣΕ ΠΑΘΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ... <a href="https://homericithaca.com/threads/215/">https://homericithaca.com/threads/215/</a></p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Νικόλαος Καμπάνης - Mentor, post: 103, member: 4"] [CENTER][ATTACH type="full" alt="1612791483255.png"]461[/ATTACH] [B]ΙΣΤΟΡΙΚΟ[/B] [/CENTER] [JUSTIFY] 1 – 50 Και φορτώσανε το μαύρο πλοίο και φορτώθηκαν κι εκείνοι, πήρανε το κριάρι και το μαύρο θηλυκό, τακτοποιήσανε τα πάντα, το δάκρυ τρέχει θαλερό, ούριο άνεμο η Κίρκη σα θεά και όλη μέρα ο κυβερνήτης κυβερνά. Εκεί κοντά, κάπου στο ίδιο το νησί από την άλλη την μεριά ο δήμος Κιμμερίων, πήγαν αργά-αργά κανένας στα κουπιά με τη βαριά καρδιά με το πανάκι ανοιχτό στον ούριο να πλέει, όπου μέρα δεν βλέπουνε, σα να ‘ταν σε Υπόγειο Ταγμένοι. Τραβήξανε το πλοίο στη στεριά, πήραν και τα αρνιά, ‘φτάσαν στο μέρος του υπέδειξε η Κίρκη (γειτόνισσα εκεί κοντά), έσκαψε λάκκο με το ξίφος κι έριξε μέσα τις χοές. Το μέλι-γάλα (το μελίκρητο), τον οίνο, το νερό κι επάλειψη με αλεύρι. Πολλά υποσχόταν στων νεκρών τις άυλες κεφαλές (τα κάρηνα τ’αμενηνά νεκύων), να κάνει στην Ιθάκη όταν φτάσει, βόδι ελεύθερης βοσκής (την στείραν βουν) με τα στολίδια πάνω, στον Τειρεσία ξέχωρα αρνί ξεχωριστό το μαύρο. Κι αφού λιτάνευσε στα έθνη των νεκρών, έσφαξε τα αρνιά να τρέχουνε τα αίματα στην τρύπα. Και άρχισαν να έρχονται οι νύφες πρώτα και οι νέοι πεθαμένοι, άνδρες οι σκοτωμένοι μες στη μάχη, κι ο κρύος ο ιδρώτας για τους ίδιους. Και διέταξε Ευρύλοχο και Περιμήδη να κατακάψουν τα σφαχτά με προσευχή για τους θεούς, τον Άδη τον αγέρωχο, την παινεμένη Περσεφόνη. Και τράβηξε σπαθί, να αποδιώχνει τις ψυχές, μέχρι να ‘ρθει ο Τειρεσίας.[/JUSTIFY] [CENTER] [ATTACH type="full" alt="1613086223198.png"]480[/ATTACH][ATTACH type="full" alt="1613086266201.png"]481[/ATTACH] [/CENTER] [JUSTIFY]51- 83 Πρώτη ψυχή (αυτό σημαίνει ότι οι άθαφτοι δεν έχουν φτάσει ακόμα μες στον Άδη και κινδυνεύουνε να γίνουνε στοιχειό) του Ελπήνορα συντρόφου να ζητά για να θαφτεί όταν γυρίσουν, στον τάφο να του μπήξουν το κουπί. Και απορούν πως έφτασε αυτός ΠΕΖΟΣ πιο γρήγορα από εκείνους με καράβι. Γιατί όπως είπαμε η Κίρκη και ο Άδης, μια κάποια πύλη απ’ της άλλες, είν’ απ’ την άλλη τη μεριά στο ίδιο το νησί. [B][COLOR=rgb(243, 121, 52)]Cirkewwa[/COLOR][/B] και [B][COLOR=rgb(85, 57, 130)]Hypogeum[/COLOR][/B]. 84- 89 Μετά πλησίασε η μητέρα η Αντίκλεια στο αίμα, που αυτοκτόνησε απ’ το μαράζι μα την έδιωξε, προσμένοντας τον Τειρεσία ιεραρχικά. 90-120 Ήλθε μετά ο μάντις Τειρεσίας και ‘’- Κάνε πέρα το σπαθί να πιώ κι όλα μετά θα σου τα πω’’. Του είπε πως τα βάσανα προέρχονται, από αυτόν πού ‘χει παιδί που τύφλωσες αγαπημένο. Κι άμα περάσετε τη Θρινακιά και δεν παρασυρθείτε και πειράξετε τα βόδια και τα πρόβατα του Ήλιου, θα ταλαιπωρηθείτε μα στην Ιθάκη θε’ να βγείτε. Αν όμως τ’ ακουμπήσετε τον όλεθρο θα βρείτε: Θα χάσεις πλοίο και συντρόφους, με χίλια πάθη μόνος σου ο ίδιος, με ξένο πλοίο θα γυρίσεις, θα βρεις το σπιτικό σου ρημαγμένο. Ξένοι θα σου ζητάνε τη γυναίκα, προικιά θα φέρουνε σωρό, μα θα σου τρώνε και το βιός. Ερχόμενος όμως εσύ τις αθλιότητες θα τιμωρήσεις …[/JUSTIFY] [CENTER]… [B][COLOR=rgb(65, 168, 95)]αφού μνηστήρες στο παλάτι το δικό σου θα σκοτώσεις ή με δόλο ή φανερά με αιχμηρό χαλκό, έπειτα πια θα έλθεις λαβών καλό κουπί, σ’ αυτούς όπου θα φτάσεις, που δε γνωρίζουν θάλασσα άνδρες που ούτε τρώνε φαγητό αλάτι νά ’χει μέσα· ούτε γνωρίζουν βέβαια πλοία εμπορικά ούτε και όμορφα κουπιά, που και φτερά τα λέν των πλοίων. Σημάδι λέω φανερό σ’ εσέ, να μην το λησμονήσεις· Όποτε κι αν βρεθεί κοντά μ’ εσέ άλλος διαβάτης πει στο διάσημο των ώμο σου πως λιχνιστήρι έχεις, τότε και πρέπει μες στη γη να μπήξεις το κουπί, κι αφού θυσιάσεις όμορφα στον Ποσειδών’ αφέντη, ταύρο τον πιο αρσενικό και κάπρο επιβήτορα των χοίρων, διάβαινε σπίτι κι εκατόμβες ιερές για να τελείς στους αθανάτους τους θεούς, στον ουρανό που μένουν, σ’ όλους καθέναν χωριστά. Και κάποιος θάνατος για σένανε εκτός θαλασσής ήρεμος τέτοιος μάλλον θα ‘ρθει, και ο οποίος θα σε πάρει σε γηρατειά ευτυχισμένης θαλπωρής, και γύρω οι λαοί θα είναι ευτυχείς. Τα λέω αυτά με ειλικρίνεια[/COLOR][/B]’’ … Οδύσσεια λ’ 119-137[/CENTER] [JUSTIFY][B]Σχόλιο[/B]: [B][COLOR=rgb(41, 105, 176)]Κάπου πάνω στο ίδιο νησί μακριά, πάει ο Οδυσσέας μ’ ένα πλοίο και βλέπουμε εδώ πως φτιάχνει τάφο. Αφού στην αναζήτηση και δεν θα τον προσμέναν για το πλοίο και χωρίς κουπί, αφού έχει μπήξει το κουπί και γυρίζει στην πατρίδα, σημαίνει ότι από εκεί μπορεί να γυρίσει με τα πόδια. Συνεπώς, για τη θεωρία της Παλικής, προς ώρας ‘’μας κάνει’’ ο Τάφος των Τζαννάτων, στην άλλη άκρη της Κεφαλλονιάς και σε εσωτερικό οροπέδιο. Η σκηνή είναι κατασκευασμένη από τον Όμηρο, κανείς δεν πάει επισκεπτήριο στον Κάτω Κόσμο, για να δικαιολογήσει κάτι που άκουσε στη Μικρασία όπου τραγουδούσε, ότι τα οστά του Άνακτος δεν πρόλαβαν να φυγαδευτούν στην Πελοπόννησο[/COLOR][/B]. 138-151 Ο Οδυσσέας ζητά και ο Τειρεσίας δίνει οδηγίες για τον τρόπο επικοινωνίας με τους άλλους νεκρούς. 152-222 Με την Αντίκλεια σε μια συγκλονιστική συνάντηση μάνας και υιού στον άλλο κόσμο. Απορεί κι εκείνη πως τα κατάφερε ο Οδυσσέας να έρθει ενώ είναι ζωντανός. Της λέει για τις περιπλανήσεις και τη θητεία στο πλευρό του Αγαμέμνονα, της ζήτησε να μάθει για την ίδια και τους δικούς του. Του λέει ότι την εξουσία την έχει ακόμα ο μικρός Τηλέμαχος, ο Λαέρτης ζει στους αγρούς και η ίδια αυτοκτόνησε απ’ το μαράζι του χωρισμού τους. Προσπάθησαν τρεις φορές να αγκαλιαστούν, αλλά αυτό δεν γίνεται με όνειρα και σκιές, αφού η ψυχή σάρκα-οστά εγκαταλείψει…[/JUSTIFY] [CENTER]… [B][COLOR=rgb(65, 168, 95)]Αλλά το φως ν’ αποζητήσεις τάχιστα· και όλα τούτα κατανόησε, ίνα αργότερα και της γυναίκας σου τα πεις[/COLOR][/B]”. Οδύσσεια λ’ 223-224[/CENTER] [JUSTIFY]225-259 Έρχονται απεσταλμένες της Περσεφόνης όλες οι πεθαμένες στη σειρά κι αποφασίζει ο Οδυσσεύς να τις αφήσει μία-μια στο αίμα και, από μία ιστορία να αρχινά. Έρχεται η μάνα του Νηλέα η Τυρώ, απόγονος του Σαλμων-έα, επρόκειτο να παντρευτεί τον Κρήθη του Αιόλου, αλλά συνάντησε τον Ποσειδόνα στον Ενιπέα και τα λοιπά, την άφησε έγκυο και στον Πελία και Νηλέα, μα και με τον Κρήθη έκανε Αίσονα, Φέρητα κι Αμυθάωνα. [B]Σχόλιο[/B]: [COLOR=rgb(41, 105, 176)][B]Είχαμε συναντήσει κοντά στον Νέστορα της ''Τηλεμάχειας'' εκείνο το ''ίξον'' και αναρωτιώμασταν για τους Υκ-σώς. Τώρα βλέπουμε ότι ο Σαλμων-έας είναι πρόγονος του Νηλέα. Δεν μπορεί να φύγει από το μυαλό μου η πιθανότητα, όταν οι Υκ-σώς απομακρύνθηκαν από τους Αιγυπτίους το 1540 π.Χ., μήπως πήραν μαζί τους και κάποιους εντόπιους συνεργάτες σαν πρόσφυγες (πχ Δαναΐδες). μα να την λένε Τυρώ; Και αν οι Τάφιοι είναι συγγενείς και από εκεί καταγόμενος ο Λαέρτης, να συνοδεύει ένας ηγέτης,, μπορεί και των Ταφίων, ο Μέντωρ τον Τηλέμαχο να αναζητά το πατέρα του στις ρίζες του[/B][/COLOR]; 260-265 Λέει για την Αντιόπη, που γέννησε τους ιδρυτές της Θήβας τους Αμφίωνα και Ζήθο. [B]Σχόλιο[/B]: [B][COLOR=rgb(243, 121, 52)]Εμένα αυτά τα Θήβα, Ζήθος, Σφίγγα, αποστραγγιστικά στην Κωπαϊδα, Ηλιακή λατρεία στους Δελφούς, μου θυμίζουν Αίγυπτο. Όταν μάλιστα, τόσο ο Απόλλωνας όσο κι ο Οιδίπους κατακερματίζουν μηχανές σαν τον Πύθωνα και σαν τη Σφίγγα, μηχανές που οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν στους ναούς και τις οποίες κατήργησε αηδιασμένος από την εκμετάλλευση των πιστών ο αιρετικός πρωτοπόρος Φαραώ Ακενατών, είναι γεγονότα που επιβεβαιώνουν τα περί προ Απόλλωνος θρησκείας και προ Αχαιών χρησικτησίας του τόπου της Βοιωτίας[/COLOR][/B]! 266-270 Εμφανίστηκε η Αλκμήνη του Αμφιτρύωνα γυναίκα που έκανε τον Ηρακλή με σπέρμα του Διός, εκδίκηση μιας απιστίας για τη Μεγάρη ερωμένη. 271-280 Έρχεται και η Επικάστη του Οιδίποδα υιού συγχρόνως και συζύγου, που ο ένας έβγαλε τα μάτια κι η άλλη αυτοκτόνησε. [B]Σχόλιο[/B]: [B][COLOR=rgb(147, 101, 184)]Γνωρίζουμε την καλή Πολυκάστη, εδώ λέει καλή Επικάστη κι ο Σοφοκλής Ιοκάστη. Ποιος Όμηρος τυφλός Οιδίποδας; Κι όλοι οι βδελυροί αυτοί οι γάμοι που καταδικάζουν Σοφοκλής και Όμηρος εδώ, ήταν κανόνας στην Αίγυπτο των άλλων ε Θηβών. Και ερωτώ, αυτά τα ελάχιστα του Ορχομενού και του Γλα, μια που και ελάχιστα τα Μυκηναϊκά ευρήματα της Θήβας, μπορούν να σηκώσουν τεράστιες παραδόσεις μυθολογίας; ή απλά έχει μεταφερθεί ως Ελληνική Μυθολογία το αμαρτωλό χάος που συνέβαινε προ του 1300 στην Αίγυπτο; Γιατί ήδη ανακοινώθηκε ότι ο περίφημος νεαρός Τουταγχαμών, είχε στραβά πόδια και ήταν όλος στραβός, αφού ήταν παιδί του τρελού έρωτα του Ακενατών για μια του κόρη. Και ο οποίος Ακενατών ήταν τόσο διαφορετικός, σαν εξωγήινος, γιατί δεν ήτανε παιδί του πατέρα του, αλλά της μάνας του που είχε έρωτα τρελό για τον δικό της τον πατέρα. Και τον αναμορφωτή Ακενατών όταν ήτανε μικρός, ο Φαραώ και ψεύτικος πατέρας του, δεν τον ανέθεσε για εκπαίδευση στους ιερείς του Άμμωνος, εκπαιδευτές υιών Φαραώ και διαδόχων, αλλά ως σπέρμα του Ρα, όπως τον παραμυθιάζανε, στους ιερείς της Ηλιούπολης. Κι έτσι εξηγείται ότι εκδικούμενος τους άλλους, κατάργησε τις θρησκείες τους, όταν ανέλαβε, αν και δευτερότοκος, γιατί κατά τύχη πέθανε ο αδελφός του ο πρωτότοκος και η μάνα του προώθησε εκείνον[/COLOR][/B]. 281-297 Και είδε μετά τη Χλώριν τη γυναίκα του Νηλέα που ναι μεν αυτός την πήρε συσφίγγοντας τις σχέσεις του με τον Ορχομενό, κέντρο μεγάλο των Μινύων κατασκευαστών (και πόσο ένδοξους τελικά προγόνους από τον Νηλέα είχε ο Όμηρος), αλλά και την κόρη του Πηρώ, αδελφή του Νέστορα, κάποιος για να την πάρει βρέθηκε ένα χρόνο φυλακή που τον δοκίμαζε ο Νηλεύς στέλνοντάς τον σε διάσημη ζωοκλοπή. 298-304 Βλέπει τη Λύδα που με τον Τυνδάρεω της Λακωνίας γέννησαν Κάστορα και Πολυδεύκη που όταν πέθανε ο ένας, ο άλλος ζήτησε από τον Δία να πεθαίνει αυτός τη μια ημέρα για να ζει κι ο αδελφός του (ύμνος στην αδελφική αγάπη). 305-320 Είδε μετά την Ιφιμέδεια σύζυγο Αλωήος που έκανε με σπέρμα Ποσειδώνος τον Ώτον και τον Εφιάλτη που ύψωσαν το ανάστημά εναντίον του Ολύμπου:[/JUSTIFY] [CENTER]‘’… [B][COLOR=rgb(226, 80, 65)]Ὄσσαν ἐπ᾿ Οὐλύμπῳ μέμασαν θέμεν, αὐτὰρ ἐπ᾿ Ὄσσῃ Πήλιον εἰνοσίφυλλον, ἵν᾿ οὐρανὸς ἀμβατὸς εἴη[/COLOR][/B]. …’’ Οδύσσεια λ’ 315-316[/CENTER] …Και τους σκότωσε ο υιός της Λητούς Απόλλων [JUSTIFY][B]Σχόλιο[/B]: [B][COLOR=rgb(243, 121, 52)]Με την ιστορία αυτή ο Όμηρος περνάει προς αποκρυπτογράφηση τα γεγονότα που έλαβαν χώρα στην Αίγυπτο με την ηλιακή αίρεση του Ακενατών, ο οποίος ύψωσε το ανάστημά του εναντίον του ιερατείου και όταν πέθανε όλα γκρεμίστηκαν και ούτε άγαλμα δεν έμεινε, ούτε το όνομά του. Αν το διαβάσουμε αλλιώς λέει: Έστρεψαν τα μάτια τους (όσσα) προς τον Όλυμπο, τον επιβουλεύτηκαν και μετά επί ήλιον ατενίζοντες, ώστε βατός να γίνει ο ουρανός. Η λέξη Ώτον έχει σχέση με τον Ακεν-Ατών[/COLOR][/B]. 321-327 Περνούν μπροστά του Φαίδρα, Πρόκρις (Βλ. Ιστορία με τον Κέφαλο), Αριάδνη που την πήρε ο Θησέας από το Μίνωα, αλλά τη σκότωσε η Άρτεμις. Και είδε Τη Μαίρα, την Κλιμένη και Εριφύλλη πουλημένη! 328-384 Ο Οδυσσέας κάνει ένα διάλειμμα και τους ζητά να πάνε για ύπνο, σε στιγμή που όλοι κρέμονται από τα χείλια του. Η Αρήτη εντυπωσιασμένη ζητά από τους Φαίακες να μη τσιγκουνευτούν στα δώρα. Ο Εχένηος επικροτεί και επαυξάνει. Ο Αλκίνοος του ζητά να παρατείνει τα όρια της αντοχής του και να συνεχίσει, όσο θα περιμένουν να μαζευτούν ακόμα δώρα πιο πολλά. Όμορφο το βρίσκει αυτό ο Κεφαλλονίτης ηγεμόνας και πιο επικερδές να κάνει υπομονή να μαζευτούνε πιο πολλά δώρα, κι έτσι θα είναι και στον τόπο του ακόμα πιο αγαπητός. Ο Αλκίνοος στη συνέχεια πλέκει το εγκώμιο του Οδυσσέα, για τα εσωτερικά του χαρίσματα, την ειλικρίνειά τους και την παρουσία του στα επίπεδα ενός πετυχημένου αοιδού. Του ζητά να περιγράψει τώρα για άνδρες ήρωες, συνοδοιπόρους και όσους πεθάναν πρόωρα κι αντέχω, λέει, να ακούει ως το πρωί. [B][COLOR=rgb(251, 160, 38)]Εδώ έχουμε ένα πέρασμα από τις γυναίκες στους άνδρες, ακόμα και στους ζωντανούς, από την Αρήτη στον Αλκίνοο, και συνολικά από τη Μητριαρχική κοινωνία στην Πατριαρχική, γεγονός που είναι ολοφάνερο στην κοινωνία των Φαιάκων[/COLOR][/B]. Και παίρνει ξανά το λόγο ο Οδυσσέας με σκοπό να περιγράψει ήρωες που είδε και τι είπαν. 385-466 Όταν η Περσεφόνη σκόρπισε τις σκιές των γυναικών ήρθε ο Αγαμέμνονας, για τον οποίο ο Οδυσσέας δεν ήξερε πως σκοτώθηκε και να τώρα, έβλεπε γύρω του κι εκείνη τη φρουρά, που είχε εξοντώσει ο Αίγισθος. Κι ο Οδυσσέας του θέτει αυτό που λέμε ‘’άστοχα ερωτήματα’’, είναι κανόνας στα δημοτικά τραγούδια και εδώ παρουσιάζει τι θεωρούσαν κάποτε ‘’τιμητικό θάνατο΅’’[/JUSTIFY] [CENTER]... [B][COLOR=rgb(65, 168, 95)]Μήπως βεβαίως δάμασε ο Ποσειδών στα πλοία[/COLOR][/B] [COLOR=rgb(65, 168, 95)][B]σηκώνοντας μια θύελλα ανέμων τρομερών; Μήπως άνδρες ανάξιοι σε χάλασαν σε γη την ώρα βόδια πού ’κοβες κοπάδια απ’ τα καλά;[/B][/COLOR] [B][COLOR=rgb(65, 168, 95)]ή πόλη πρικύκλωνες ή μήπως για γυναίκες[/COLOR][/B];” ... Οδύσσεια λ' 399-403[/CENTER] [JUSTIFY]Απαντάει τότε ο Αγαμέμνονας για τον άδοξο θάνατό του απ' τον Αίγισθο και την Κλυταιμνήστρα και αναζητά τον Ορέστη, ο οποίος θα πάρει εκδίκηση αργότερα, διότι ο Οδυσσέας συναντάει τον Αγαμέμνονα μόλις δυο χρόνια από τον Τρωικό πόλεμο, τότε που και ο Μενέλαος δεν είχε επιστρέψει από τις περιπλανήσεις στην Αίγυπτο. Συμφωνούν κι οι δυο ότι οι Ατρείδες είχαν πρόβλημα με τις γυναίκες, αλλά του λέει ο Αγαμέμνονας ότι η Πηνελόπη είναι διαφορετική, αν και ο Οδυσσέας την παράτησε με το παιδί μικρό. 467-477 Ήλθανε οι ψυχές μετά, του Αχιλλέα, του Πατρόκλου, του Αντίλοχου ως και του Αίαντα και απορούνε με τι άλλο θα σκαρώσει ο Οδυσσεύς, που λέει:[/JUSTIFY] [CENTER] [B][COLOR=rgb(147, 101, 184)]ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΞΙΑ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, η Οδύσσεια συζητά με την Ιλιάδα[/COLOR][/B]! ... “[B][COLOR=rgb(65, 168, 95)]Ω του Πήλέα γιε μεγάλε Αχιλλέα, πρώτιστε μες στους Αχαιούς[/COLOR][/B] [COLOR=rgb(65, 168, 95)][B]ήλθα τον Τειρεσία με σκοπό, αν κάποια προφητεία να πει, πως σε Ιθάκη απόκρημνη κάποτε αν θα φτάσω· διότι δεν ήλθα κοντά στη γη των Αχαιών, ούτε και στη δικιά μου αποβιβάστηκα τη γη, μα πάντοτε’ υποφέρω. Όπως, Αχιλλεύς, κι εσύ, μακαριστός κανείς άνδρας πιο πριν ούτε μετά· διότι πριν τιμούσαμε ωσάν θεό εσένα όταν ζούσες οι Αργείοι, τώρα μετά μες στους νεκρούς ο πιο σπουδαίος εδώ σαν ήλθες· γι’ αυτό και μην παραπονιέσαι Αχιλλεύς πού ’χεις πεθάνει”. Σαν είπα, κείνος άμεσα μού ’λεγε απαντώντας: ''Μη μου τα παραλές βεβαίως για το θάνατο, διάσημε Οδυσσεύ. Πάνω στη γη θα ήθελα να ήμουν άλλονε να υπηρετώ σε άνδρα δίχως κλήρο, που νά ’ναι και πτωχός,[/B][/COLOR] [B][COLOR=rgb(65, 168, 95)]παρά σε όλους τους νεκρούς αυτούς πού ’χουν χαθεί εγώ να βασιλεύω[/COLOR][/B].''... Οδύσσεια λ' 482-491 [/CENTER] [JUSTIFY]492-540 Ζητά να μάθει ο Αχιλλέας για τον πατέρα του Πηλέα και για το υιό του Νεοπτόλεμο. Για τον Πηλέα έχει άγνοια ο Οδυσσεύς, ενώ τον Νεοπτόλεμο τον έζησε σα συμπολεμιστή και πρώτος στις σκέψεις και συνετός στις αποφάσεις μετά τον Νέστορα και τον Οδυσσέα και πρώτος στη γραμμή του μετώπου και δεν έκανε πίσω στις επιθέσεις του εχθρού και μες στον Ίππο ο πιο πρόθυμος και όταν έπεσε η Τροία ήταν και ατραυμάτιστος! Και χάρηκε η ψυχή του Αχιλλέα και έφευγε με πήδους μες στον λειμώνα με τους ασφόδελους! [B][COLOR=rgb(61, 142, 185)]Ο Νεοπτόλεμος συμβολίζει τις νεώτερες αναμετρήσεις μετά τον Τρωικό πόλεμο.[/COLOR][/B] 541-564 Η ψυχή του Αίαντα είναι ακόμα χολωμένη, γιατί με δόλο της Παλλάδας, που έβαλε τους Τρώες για να πουν πως Οδυσσέας είναι πιο καλός από τον Αίαντα και άλλους. Κι έτσι ως έπαθλο ο Οδυσσεύς πήρε τα άρματα του Αχιλλέα σαν σκοτώθηκε και κείνος ο δόλιος αυτοκτόνησε από πικρία. Ο Οδυσσέας μεταθέτει την ευθύνη στους θεούς και θέλει να συμφιλιωθούν, αλλά εκείνος γύρισε την πλάτη κι έφυγε προς το έρεβος ανάμεσα στους πεθαμένους. Παρέμεινε το ίδιο εγωιστής. 565-604 Ο Μίνωας και ο Ωρίων αενάως και μάλλον σαν αγγαρεία θα συνεχίσουν ο ένας να δικάζει και ο άλλος να κυνηγά τα ίδια θηρία με το ίδιο ρόπαλο. Όσο για τους εξής ''δοξασμένους'': Τον Τιτυό οι γύπες συνέχεια τον σκαλίζουν να φαν' το συκώτι δεμένο ανάσκελα, μια που ξεμονάχιασε τη Λητώ που ήθελε ο Ζευς μόνο για πάρτη του. Ο Τάνταλος όταν διψά αδειάζουν λίμνες και ποτάμια, όταν πεινά τα παίρνει ο άνεμος. Ο Σίσυφος ανεβάζει ''λάαν αναιδήν΄΄, δηλαδή μια αναιδή πέτρα στην κορφή και κείνη του γυρίζει πάλι πίσω. Και ενώ έτσι σαν καταραμένοι υποφέρουν οι ''κορυφές'' της μυθολογίας, ένας μόνο ξεχωρίζει. Αυτός που στη ζωή ταλαιπωρήθηκε όσο κανείς. Αυτός που φαίνεται νά 'χει αγιάσει μετά θάνατον και ενδιατρίβει στη θαλπωρή της αγκαλιάς της καλλίγραμμης [B][COLOR=rgb(235, 107, 86)]ΗΒΗΣ[/COLOR][/B].[/JUSTIFY] [CENTER][B][COLOR=rgb(41, 105, 176)]Ο Η Ρ Α Κ Λ Ε Α Σ [/COLOR][/B][/CENTER] [B][COLOR=rgb(209, 72, 65)][P]Εκεί ήθελε να καταλήξει ο Όμηρος.[/P][P]Να διδάξει ότι οι βασανισμένοι αλλά αγωνιστές σαν τον Ηρακλή δικαιώνονται αιωνίως μετά θάνατον, ενώ οι υπόλοιποι, που προσπάθησαν στη μικρή ζωή τους να ξεχωρίσουν, θα τιμωρούνται επ' άπειρον - ΑΕΝΑΩΣ ![/P][P]Ο ΟΜΗΡΟΣ παραδίδει στην Ανθρωπότητα αυτό το Ευαγγέλιο ΗΘΙΚΗΣ του Αρχαίου Κόσμου και αυτές οι ιερές στιγμές έγιναν αποδεκτές απ' όλους τους Πολιτισμούς, οι οποίοι και θα τις σέβονται ΑΙΩΝΙΑ.[/P][/COLOR][/B] [JUSTIFY] 605-631 Και μέσα σε μια ατμόσφαιρα σα διόραμα και σαν τρισδιάστατη προβολή στο θόλο, ανάμεσα σε ιαχές νεκρών, κυνήγια με το τόξο τεντωμένο - το βέλος περασμένο στη χορδή, λιοντάρια, αγριόχοιρους, αρκούδες, με τη χρυσή την τελαμώνα Ηρακλής. Μάχες, ανδροκτασίες, συμπλοκές, επάνω σε αυτή την τελαμώνα χαραγμένα, σπανία ομορφιά και τεχνική, γύρισε και του λέει ο Ηρακλής: ''- Και πρόσθεσε σε όλα τούτα εν ζωή, με στείλανε να πάρω και να φέρω από εδώ κάτω το σκυλί''.[/JUSTIFY] Κι ενώ απεμακρύνετο ο Ηρακλής και περιμένανε Θησέα και Πειρίθοο... [CENTER]... [B][COLOR=rgb(65, 168, 95)]αλλά πιο πριν θα ξεσηκώνονταν μύρια έθνη των νεκρών[/COLOR][/B] [COLOR=rgb(65, 168, 95)][B]μέσα από θεσπέσιες κραυγές· φόβος μ’ έπιασε ξανά, μήπως σε μένα της Γοργώ της τρομερής πελώριο κεφάλι[/B][/COLOR] [B][COLOR=rgb(65, 168, 95)]μου στείλει γενναιόδωρα από τον Άδη η Περσεφόνη[/COLOR][/B]. ... Οδύσσεια λ' 632-635[/CENTER] ...Ο Οδυσσέας σταμάτησε τις συζητήσεις για τον Κάτω Κόσμο, τρομάζοντας τους Φαίακες λέγοντας ότι η Περσεφόνη θα του έστελνε το προϊστορικό σύμβολο της Κέρκυρας, τη Γοργώ !!! 636-640 Κατέβηκαν στο πλοίο, επιβιβάστηκαν, έλυσαν τα σκοινιά της πρύμνης και ακολούθησαν τον ποταμό Ωκεανό, πρώτα με τα κουπιά και ύστερα με τα πανιά. [B]ΕΙΚΟΝΕΣ ΕΞΩΦΥΛΛΟΥ[/B]: HYPOGEUM, στη Μάλτα στην καρδιά της Βαλέττα. Άγνωστο το μέγεθος και η έκτασή του. Θυμίζει πυρηνικό καταφύγιο και μπορεί να φιλοξενήσει μια ολόκληρη πόλη. Έχει κατασκευαστεί με την αφαιρετική λογική μιας μυρμηγκοφωλιάς και είναι ηλικίας παλαιότερης των πυραμίδων, όπως και τα εκεί μεγαλιθικά μνημεία. Το καραβάκι σύμβολο της θεωρίας του Νίκου Λιβαδά. [B]ΕΙΚΟΝΑ ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟΥ[/B]: Ο ΟΔΥΣΣΕΑΣ ΣΤΟΝ ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟ, από την εργασία του Κωνσταντίνου Καμπάνη για το ''Φανταστικό της Οδύσσειας''. [CENTER] [ATTACH type="full" alt="1612791562694.png"]462[/ATTACH][/CENTER] [B]Σχετικά άρθρα[/B]: [URL='https://homericithaca.com/threads/159/']Ραψωδία λ’ - O ΚΑΤΩ ΚΟΣΜΟΣ[/URL], [URL]https://homericithaca.com/threads/159/[/URL]. [URL='https://homericithaca.com/threads/183/']Ραψωδία λ΄ - HYPOGEUM, ένας [/URL][URL='https://homericithaca.com/threads/183/']τεράστιος[/URL] [COLOR=rgb(44, 130, 201)]υπόγειος χώρος στη Μάλτα, που ενέπνευσε τον Όμηρο να τοποθετήσει τον Κάτω Κόσμο σε γήινη διάσταση[/COLOR], [URL]https://homericithaca.com/threads/183/[/URL]. [URL='https://homericithaca.com/threads/160/']Ραψωδία λ΄ - ΚΑΘΟΔΟΣ ΣΤΟΝ ΑΔΗ (ΝΕΚΥΙΑ). Ιωάννης Κλάππας, Νίνα Μαρίνη, Θανάσης Μουσόπουλος (τρεις μελέτες)[/URL], [URL]https://homericithaca.com/threads/160/[/URL]. [URL='https://homericithaca.com/threads/139/']Ραψωδία λ' - Ο Οδυσσέας συναντάει στον άλλο (Κάτω) Κόσμο, δυο κορυφές της μυθολογίας, τον Αχιλλέα και τον Ηρακλέα[/URL], [URL]https://homericithaca.com/threads/139/[/URL]. [URL='https://homericithaca.com/threads/138/']Ραψωδία λ' - Ο Οδυσσέας συναντάει αναπάντεχα τη μάνα Αντίκλεια στον Κάτω Κόσμο[/URL], [URL]https://homericithaca.com/threads/138/[/URL]. [URL='https://homericithaca.com/threads/122/']Ραψωδία λ': Αρχαίο κείμενο - Νεοελληνική απόδοση[/URL], [URL]https://homericithaca.com/threads/122/[/URL]. Για [B]το τέλος της Ιθάκης[/B] με την επέλαση των Δωριέων διαβάστε εδώ: [URL]https://homericithaca.com/threads/207/[/URL] Για το [B]πού κατέληξαν οι Ιθακήσιοι[/B] διαβάστε εδώ: [URL]https://homericithaca.com/threads/213/[/URL] [B]Διαβάστε εδώ[/B], για το ΠΩΣ ΜΙΑ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΙΚΗ ΙΔΕΑ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΞΕΛΙΧΘΕΙ ΣΕ ΠΑΘΟΣ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ... [URL]https://homericithaca.com/threads/215/[/URL] [/QUOTE]
Ονομα
Δημοσίευση απάντησης
Φόρουμ
Ομηρική Ιθάκη - Η Γεωγραφία της Οδύσσειας
Ομήρου Οδύσσεια - Αναλύσεις ραψωδιών
Ραψωδία λ΄ - ΤΟ ''ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ'': Ο Κάτω Κόσμος
Ραψωδία λ΄: Περίληψη
Μπλουζα
Κάτω μέρος
