Η JavaScript είναι απενεργοποιημένη. Για καλύτερη εμπειρία, παρακαλούμε ενεργοποιήστε το JavaScript στον browser σας πριν προχωρήσετε.

Απάντηση στο θέμα

Μήνυμα: <blockquote data-quote="Νικόλαος Καμπάνης - Mentor" data-source="post: 49" data-attributes="member: 4"> Περιγραφές στην Οδύσσεια, οι οποίες αρκούν η κάθε μία από μόνη της, για να αποτρέψει τη σημερινή Ιθάκη από το να επιμένει ότι είναι η Ομηρική Ιθάκη. Descriptions in the Odyssey, each of which is sufficient on its own to prevent today's Ithaca from insisting that it is the Homeric Ithaca. IV. Το μέλαθρο του Οδυσσέα πρέπει να είχε διαστάσεις palais de sports - The palace of Odysseus must have had the dimensions of a sports arena [P]Για να πραγματοποιηθεί ο αγώνας του τόξου με τα πελέκια (άθλος), χρειάζεται μεγάλος χώρος. Το μέλαθρο του Οδυσσέα πρέπει να είχε διαστάσεις palais de sports.[/P] Το βέλος στην αρχή, φεύγοντας από το τόξο, ταλαντώνει την ουρά του όπως το ψάρι. Αργότερα ηρεμεί και συνεχίζει! [P]Όταν σημάδεψε λοιπόν ο Οδυσσέας τα πελέκια, προσπαθώντας να περάσει το βέλος από την κάποια, άγνωστη σ’ εμάς, οπή ή γωνία, για να μη γκρεμιστούν, λόγω της οπισθίας ταλάντωσης, θα έπρεπε να στηθούν μακριά του.[/P] [P]In order for the axe-shooting contest (a feat) to take place, a large space is needed. Odysseus' hall must have had the dimensions of a palais de sports.[/P][P]The arrow at first, leaving the bow, wobbles its tail like a fish. Later, it stabilizes and continues![/P][P]So when Odysseus aimed at the axes, trying to pass the arrow through some unknown to us hole or angle, in order to prevent them from toppling due to the backward wobble, they would have needed to be set far apart from him.[/P] [ATTACH=full]261[/ATTACH] Τα ίδια τα πελέκια όμως μεταξύ τους είχαν μεγάλη απόσταση, αφού η τάφρος που έσκαψε για να τα τοποθετήσει ο Τηλέμαχος ήταν μακρά: The axes themselves, however, were spaced far apart, since the trench Telemahos dug to place them was long: «… Πρῶτον μὲν πελέκεας στῆσεν, διὰ τάφρον ὀρύξας πᾶσι μίαν μακρήν, καὶ ἐπὶ στάθμην ἴθυνεν, ἀμφὶ δὲ γαῖαν ἔναξε. …» Oδύσσεια φ΄ 120-122 … First he set up the axes, having dug a trench of considerable length for everyone, and leveled it to measure, and he piled up earth all around. …” Odyssey 20.120-122 [P]ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ: Η σάλα που φιλοξενούσε 108 μνηστήρες, 6 υπηρέτες και δεκάδες άλλους από το προσωπικό, θα πρέπει να είναι μεγέθους palais de sports. Kαι συνεπώς, τόσο το δωμάτιο στο Θιάκι, όσο και το σαλόνι στον Πόρο ΔΕΝ καλύπτουν τις προδιαγραφές του έπους. Αντίθετα στη δικά μας θεωρία, με βάση την εισήγηση του Νίκου Λιβαδά περί του παλατιού του Οδυσσέα επί της ευρύχωρης οριζόντιας κορυφογραμμής του λόφου Σγουρού ή Κρίκελου, δεξιά των ερειπίων της Ανάληψης, προσφέρει άνετη λύση στο θέμα του τεράστιου χώρου της απέραντης σάλας του ανακτόρου.[/P][P]CONCLUSION: The hall that hosted 108 suitors, 6 servants, and dozens of other staff members would have to be the size of a sports palace. Therefore, both the room in Thiaki and the salon in Poros DO NOT meet the specifications of the epic. On the contrary, according to our theory, based on Nikos Livadas' proposal regarding the palace of Odysseus on the spacious horizontal ridge of Sgouros or Krikelos hill, to the right of the ruins of the Ascension Church, it provides a convenient solution to the issue of the enormous space of the palace's vast hall.[/P]Το τόξο του Οδυσσέα. Μια ερμηνευτική προσέγγιση. Σπύρος Μπάκας. Αρχαιολόγος (M.Sc), Πανεπιστήμιο Βαρσοβίας The Bow of Odysseus. An Interpretative Approach.Spyros Bakas. Archaeologist (M.Sc), University of Warsaw <a href="mailto:spyrosbakas@gmail.com">spyrosbakas@gmail.com</a> [P]Η τοξοβολία κατείχε κυρίαρχο ρόλο στην Εποχή του Χαλκού, ειδικά κατά την δεύτερη χιλιετία π.Χ. Η τεχνολογική εξέλιξη από τα απλά ξύλινα τόξα στα σύνθετα τόξα ήταν ένας σημαντικός παράγοντας που επηρέασε το πεδίο της μάχης με διάφορους τρόπους. Το κρίσιμο πλεονέκτημα των σύνθετων τόξων ήταν ότι μπορούν να έχουν μικρότερο σχήμα και να διατηρούν τη δύναμή τους μέσω της συσχέτισης διαφορετικών υλικών (ξύλο, τένοντες, κέρατο). Είχαν περισσότερη δύναμη, πολύ μεγαλύτερη εμβέλεια και το μικρό τους μέγεθος βοηθά σημαντικά τον τοξότη στην κινητικότητα. Η στρώση του κέρατος στην κοιλιά του τόξου προσφέρει την απαραίτητη συμπίεση δύναμης, ενώ οι τένοντες στην εξωτερική πλευρά του τόξου την απαραίτητη ελαστικότητα για να μην σπάσει το τόξο κατά την ταλάντωση. Η πρώτη απεικόνιση ενός πιθανού σύνθετου τόξου μπορεί να ανιχνευθεί στη στήλη του Νaram-Sin του Akkad (23ος αιώνας π.Χ.). Εκείνη την εποχή τοποθετούνται χρονολογικά και τα ευρήματα υπολειμμάτων σύνθετων τόξων στη λίμνη Βαϊκάλη, κατασκευασμένων από κέρατο ελαφιού. Το σύνθετο τόξο εισήχθη στην Αίγυπτο από τους Υξώς τον 18ο αιώνα π.Χ. Το παλαιότερο παράδειγμα Αιγυπτιακού σύνθετου τόξου βρέθηκε στον τάφο του Ahmose Penhant (16ος αι. π.Χ.) ενώ τριάντα δύο ακόμη έχουν βρεθεί ακόμα στον τάφο του Tutankhamen. Παρόλα αυτά, δεν έχουμε κάποια δημοσιευμένα αρχαιολογικά παραδείγματα τμημάτων σύνθετων τόξων του χώρου του Αιγαίου, της εποχής του Χαλκού.[/P][P]Archery held a dominant role in the Bronze Age, especially during the second millennium BC. The technological evolution from simple wooden bows to composite bows was a significant factor that influenced the battlefield in various ways. The critical advantage of composite bows was that they could be smaller in size while maintaining their strength by combining different materials (wood, sinew, horn). They had more power, much greater range, and their small size significantly helps the archer in mobility. The horn layer on the belly of the bow provides the necessary compression strength, while the tendons on the outer side of the bow provide the necessary elasticity to prevent the bow from breaking during flexion. The first depiction of a possible composite bow can be traced to the column of Naram-Sin of Akkad (23rd century BC). Around the same time, remnants of composite bows made of deer horn have been dated in the Lake Baikal area. The composite bow was introduced to Egypt by the Hyksos in the 18th century BC. The oldest example of an Egyptian composite bow was found in the tomb of Ahmose Penhant (16th century BC), while thirty-two more have been found in the tomb of Tutankhamen. Nevertheless, there are no published archaeological examples of composite bow parts from the Aegean region during the Bronze Age.[/P] [ATTACH=full]262[/ATTACH] Δύο ανάγλυφες αναπαραστάσεις χρήσης και προετοιμασίας τόξου με πρωταγωνιστή τον βασιλιά Ashurbanipal ( ή Σαρδανάπαλο) Βόρειο παλάτι, Νινευή, βόρειο Ιράκ, 645-635 π.Χ Φωτογραφίες από το Βρετανικό Μουσείο (<a href="http://www.britishmuseum.org">www.britishmuseum.org</a>) Two relief depictions of the use and preparation of the bow featuring King Ashurbanipal (or Sardanapalus)North Palace, Nineveh, northern Iraq, 645-635 BC. Photographs from the British Museum (<a href="http://www.britishmuseum.org">www.britishmuseum.org</a>) Τμήμα του ανάγλυφου της κάτω φωτογραφίας έχουμε στο εξώφυλλο του βιβλίου [ATTACH=full]263[/ATTACH] We have a section of the relief from this photograph on the cover of the book [P]Το τόξο του Οδυσσέα, αναφέρεται ότι ήταν μεγάλου μεγέθους (μέγα τόξον) και φυλασσόταν σε μια διακοσμημένη θήκη, τον γωρυτό (γωρυτῷ, ὅς οἱ περίκειτο φαεινός). Η φύλαξη του τόξου στον γωρυτό θα μπορούσε να είναι μια σημαντική ένδειξη ότι αναφερόμαστε απαραίτητα σε σύνθετο τόξο. Ο γωρυτός χρησίμευε στο να φέρει ένα δεμένο σύνθετο τόξο, σε κατάσταση ετοιμότητας και άμεσης χρήσης, μη δυνάμενο να χάσει τη δύναμή του τανυσμένο για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα. Το μόνο υλικό που αναφέρεται σε σχέση με την κατασκευή του είναι το κέρατο. Όταν το τόξο δεν ήταν τανυσμένο, χαρακτηρίζεται από τον Όμηρο ως “παλίντονον”, “αγκύλο” η “καμπύλο” . Aυτά τα επίθετα υπογραμμίζονται επανειλημμένα από τον Όμηρο. Η έμφαση που δόθηκε σε αυτό το χαρακτηριστικό δείχνει ότι αυτή η αντανακλαστική καμπύλη του τόξου ήταν ένα πολύ ευδιάκριτο χαρακτηριστικό. Παράλληλα η επιφάνεια του τόξου ήταν γυαλισμένη (ἐύξοον). Το τόξο πέρα από το ότι φυλασσόταν με ασφάλεια σε γωρυτό, πρέπει να σημειωθεί ότι δεν χρησιμοποιήθηκε ποτέ από τον Οδυσσέα στα μεγάλα θαλάσσια ταξίδια του, αλλά παρέμεινε στην Ιθάκη. Αυτό θα μπορούσε να είναι μια ένδειξη του ευαίσθητου χαρακτήρα των σύνθετων τόξων, τα οποία χρειάζονται πολλή προσοχή και προστασία, και πρέπει να αποφεύγουν την υγρασία. Ο Οδυσσέας παράλληλα προσέχει να μην έχει διαβρωθεί το τόξο από σκουλήκια (ἶπες) τα οποία θα μπορούσαν να αλλοιώσουν τον κορμό (πιθανώς τη στρώση κεράτου) , “πειρώμενος ἔνθα καὶ ἔνθα, μὴ κέρα ἶπες ἔδοιεν”.[/P][P]Bασιζόμενοι στα ευρήματα των σύνθετων τόξων που έχουν ανακαλυφθεί στην Αίγυπτο, μπορούμε να επιβεβαιώσουμε αυτό το επιχείρημα μιας και αυτά ή αντίστοιχα σκουλήκια έχουν αλλοιώσει τις στρώσεις κεράτων αυτών των τόξων ή τα έχουν εξαφανίσει εντελώς.[/P][P]Το τόξο ήταν εξαιρετικά δύσκολο να έρθει σε κατάσταση τάνυσης, μιας και οι δοκιμαζόμενοι μνηστήρες δεν μπορούσαν να λυγίσουν το τόξο και να περάσουν την χορδή στην κορύνη. Οι μνηστήρες προσπαθούν να το ζεστάνουν στη φωτιά, θερμαίνοντας πιθανώς την εσωτερική στρώση του κεράτου, ενώ το αλείφουν με λίπος για να γίνει πιο ελαστικό. Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι παράλληλα με τη δύναμη, σημαντικός παράγοντας στην τάνυση του τόξου από τον Οδυσσέα έπαιζε και η ικανότητα / εξοικείωση με αυτό το είδους όπλου, αφού σημειώνεται ότι ο Οδυσσέας έδεσε το τόξο χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια “ἄτερ σπουδῆς”. Αυτό θα μπορούσε να έχει έναν παραλληλισμό με τα πολεμικά ήθη της ύστερης εποχής του Χαλκού, μιας και γνωρίζουμε ότι οι επίλεκτοι Μυκηναίοι πολεμιστές (EQETAS, LAWAGETAS, WANAX) κατά πάσα πιθανότητα ήταν αυτοί που είχαν το προνόμιο να φέρουν τα ακριβά σύνθετα τόξα, έναντι των απλών πολεμιστών που έφεραν τα απλά ξύλινα. Το ότι το σύνθετο τόξο ήταν μια δαπανηρή και ακριβή κατασκευή, το παρατηρούμε μεταξύ άλλων στο σημείο που ο Οδυσσέας είναι διατεθειμένος να ανταλλάξει το κοφτερό του σπαθί και το δυνατό δόρυ του για να πάρει το τόξο (Οδ. φ΄ 34). Μία πολεμική Μυκηναϊκή ελίτ λοιπόν, θα μπορούσε πιθανώς να είναι εξοικειωμένη με τη χρήση αυτών των δυνατών σύνθετων τόξων και να γνώριζαν τις κατασκευαστικές και τεχνικές λεπτομέρειες έναντι των λοιπών πολεμιστών, γεγονός που τους έδινε το πλεονέκτημα στη δυνατότητα χρήσης τους. Οι μνηστήρες αν και ανήκουν στη Μυκηναϊκή ελίτ, δεν είναι ενεργοί πολεμικά και πιθανώς δεν είναι εξοικειωμένοι με τη χρήση αυτού του ειδικού όπλου. Παρόλα αυτά, η ιστορία του τόξου του Οδυσσέα, δεν είναι η μόνη περιγραφή ενός ήρωα/βασιλιά της εποχής του Χαλκού, ο οποίος αποκλειστικά αυτός θα μπορούσε να δέσει το διάσημο τόξο του. Οι Φαραώ της Αιγύπτου Tuthmosis III (1504-1450 π.Χ), ο Amenophis II (1450-1425 π.Χ.), ο Tuthmosis IV (1425-1417 π.Χ.), ο Ay (1352-1348) και ο Rameses II (1304-1237 π.Χ ) αναφέρονται ως επιδέξιοι τοξότες-βασιλείς. Από αυτές τις περιπτώσεις είναι πολύ ενδιαφέρουσα η περιγραφή της στήλης του Amenophis II στην Γκίζα, στην οποία αναφέρεται ότι το τόξο του Φαραώ ανταποκρίνεται αποκλειστικά στον Φαραώ και κανένας άλλος δεν μπορούσε να το δέσει.[/P][P]Βασιζόμενοι στα παραπάνω στοιχεία, και συνυπολογίζοντας τα αρχαιολογικά δεδομένα της εποχής στον ευρύτερο χώρο της Ανατολικής Μεσογείου, θα μπορούσαμε να προσδιορίσουμε το τόξο του Οδυσσέα, ως πιθανώς ένα ιδιόμορφο σύνθετο γωνιώδες (angular) τόξο, το οποίο πρέπει να έχει κατασκευαστική καταγωγή από την Κρήτη, με εμφανείς επιρροές από την Αίγυπτο και την Μέση Ανατολή. Σε αυτό το σενάριο συμφωνούν και διάσημοι ειδικοί του παρελθόντος όπως ο W.McLeod και η C.Sutherland[/P]. [P]The bow of Odysseus is said to have been large in size (mega bow) and was kept in a decorated case, the quiver (gorytos, which shone around it). The storage of the bow in the gorytos could be an important indication that we are necessarily referring to a composite bow. The gorytos was used to carry a strung composite bow, ready and immediately usable, without losing its power when strung for a long period of time. The only material mentioned in connection with its construction is horn. When the bow was not strung, it is described by Homer as “palintonon,” “ankylos,” or “curved.” These adjectives are repeatedly emphasized by Homer. The emphasis given to this feature indicates that the reflexive curve of the bow was a very distinctive characteristic. At the same time, the surface of the bow was polished (ἐύξοον). Beyond the fact that the bow was securely stored in a quiver, it should be noted that it was never used by Odysseus on his great sea voyages, but remained in Ithaca. This could be an indication of the delicate nature of composite bows, which require a lot of care and protection, and must avoid moisture. Odysseus also takes care that the bow has not been corroded by worms (ἶπες), which could damage the shaft (possibly the horn layer), 'trying here and there, lest worms eat the horn.'[/P][P]Based on the findings of the composite bows discovered in Egypt, we can confirm this argument since these or similar worms have altered the layers of horn in these bows or have completely destroyed them.[/P][P]The bow was extremely difficult to bring to a state of tension, as the suitors attempting it could not bend the bow and pass the string through the nock. The suitors try to heat it over the fire, possibly warming the inner layer of the horn, while coating it with fat to make it more flexible. We can conclude that, alongside strength, a significant factor in Odysseus's ability to string the bow was his skill/familiarity with this type of weapon, as it is noted that Odysseus strung the bow without particular effort “ἄτερ σπουδῆς”. This could have a parallel with the martial ethics of the Late Bronze Age, since we know that the elite Mycenaean warriors (EQETAS, LAWAGETAS, WANAX) were most likely the ones who had the privilege of carrying expensive composite bows, unlike the ordinary warriors who carried simple wooden ones. The fact that the composite bow was an expensive and costly construction is evident, among other things, in the instance where Odysseus is willing to exchange his sharp sword and strong spear in order to obtain the bow (Od. 21.34). A Mycenaean warrior elite, therefore, could possibly be familiar with the use of these powerful composite bows and might have known the constructional and technical details better than the other warriors, giving them an advantage in their ability to use them. The suitors, although belonging to the Mycenaean elite, are not actively engaged in warfare and are probably not familiar with the use of this special weapon. Nevertheless, the story of Odysseus' bow is not the only account of a hero/king of the Bronze Age who alone could string his famous bow. The Pharaohs of Egypt Tuthmosis III (1504-1450 BC), Amenophis II (1450-1425 BC), Tuthmosis IV (1425-1417 BC), Ay (1352-1348 BC), and Rameses II (1304-1237 BC) are mentioned as skilled archer-kings. Among these cases, the description of the column of Amenophis II in Giza is very interesting, which states that the Pharaoh's bow responded exclusively to the Pharaoh and no one else could string it.[/P][P]Based on the above information, and taking into account the archaeological data of the period in the broader area of the Eastern Mediterranean, we could identify Odysseus' bow as possibly a distinctive composite angular bow, which is likely of Cretan construction, with evident influences from Egypt and the Middle East. This scenario is also supported by renowned experts of the past such as W. McLeod and C. Sutherland.[/P] Περισσότερες πληροφορίες για την τοξοβολία στην εποχή του Χαλκού στο Αιγαίο, μπορείτε να βρείτε στην σελίδα του συγγραφέα. You can find more information about archery in the Bronze Age in the Aegean on the author's page: <a href="https://uw.academia.edu/SpyrosBakas">https://uw.academia.edu/SpyrosBakas</a> [ATTACH=full]264[/ATTACH] [P]Βιωματική δοκιμή της ανακατασκευασμένης Μυκηναϊκής «Πανοπλίας των Δενδρών» (15ος αιώνας π.Χ), από τον συγγραφέα, στα πλαίσια πειραμάτων για τη συγγραφή της Μεταπτυχιακής του Διατριβής στην Αρχαιολογία. Τα πειράματα περιελάμβαναν σειρά ελεγχόμενων δοκιμών της πανοπλίας με τη χρήση όπλων, υπό την καθοδήγηση ειδικών συμβούλων, και υπό την εποπτεία του Πανεπιστημίου της Βαρσοβίας. Το αντίγραφο της πανοπλίας κατασκευάστηκε το 2011 από τον κατασκευαστή Δημήτρη Κατσίκη, και ανήκει στον Σύλλογο Ιστορικών Μελετών ΚΟΡΥΒΑΝΤΕΣ.[/P][P]Experiential testing of the reconstructed Mycenaean 'Dendron Armor' (15th century BC) by the author, as part of experiments for the writing of his Master's Thesis in Archaeology. The experiments included a series of controlled tests of the armor using weapons, under the guidance of expert consultants, and under the supervision of the University of Warsaw. The replica of the armor was constructed in 2011 by the craftsman Dimitris Katsikis, and belongs to the Association of Historical Studies KORYVANTES.[/P] [ATTACH=full]265[/ATTACH] Το σημαντικό αυτό επιχείρημα στην πορεία για την αποκάλυψη της Ομηρικής Ιθάκης, καθώς και η έρευνα του Σπύρου Μπάκα δημοσιεύτηκε το 2019 στο βιβλίο: [ATTACH=full]266[/ATTACH] [ATTACH=full]267[/ATTACH] </blockquote>

Ονομα