... Ωκεανός στα αρχαία χρόνια, λένε τα λεξικά, ήταν ένα πλατύ ποτάμι που έζωνε τη γη και από ‘κει ανέτειλε η Ηώς.
Στα έπη του Ομήρου αναφέρεται ελάχιστες φορές, ούτε δέκα, μέσα σε 28.000 στίχους και μάλιστα τις μισές από αυτές είναι ποταμός, ενώ τις υπόλοιπες γενικά κάτι ασαφές, μεταφυσικό και μεγάλο, σχετιζόμενο με το πέρας και άλλους κόσμους απ’ όπου πνέουν άνεμοι αναψυχής (δ’ 568), γαλήνης και ρέουν ύδατα για πεθαμένους.
Διαφαίνεται λοιπόν ότι επειδή τα όρια επικρατειών και κρατών έφταναν σε ανεξερεύνητα από την απέναντί τους μεριά ποτάμια, που και δύσκολα άμα τα περάσεις και αμφίβολο αν θα ξαναγυρίσεις, και επειδή πολλές φορές από εκεί ξεκινούσε ο θάνατος και άλλοι ορμώμενοι εχθροί, άγνωστοι της αντίπερα όχθης, έλαβε αυτό το πέρας του κάθε τότε ‘πολιτισμένου’ κόσμου αυτό τον μυστηριακό τίτλο.
«... Πὰρ δ’ ἴσαν Ὠκεανοῦ τε ῥοὰς καὶ Λευκάδα πέτρην, ...»
Ομήρου Οδύσσεια, ραψωδία ω' 11
Πόσο είναι το πλάτος αυτού του Ωκεανού; Μήπως τον περναμε κολυμπώντας;
Ἠέλιος μὲν ἔπειτα νέον προσέβαλλεν ἀρούρας
ἐξ ἀκαλαρρείταο βαθυρρόου Ὠκεανοῖο, ...»
Ομήρου Οδύσσεια, ραψωδία τ΄ 432-434
Δηλαδή ακόμα και ο βόρειος Ευβοϊκός είναι Ωκεανός, γιατί για τον Παρνασσό από εκεί ανατέλει ο Ήλιος και μάλιστα ο Όμηρος γνωρίζει ότι κυλά σαν αργό ποτάμι !!!
Η αναχώρηση από τον Κάτω Κόσμο για την Κίρκη, περιγράφεται ως εξής στο τέλος της ραψωδίας λ' και στην αρχή της μ':
πρῶτα μὲν εἰρεσίῃ, μετέπειτα δὲ κάλλιμος οὖρος. ...»
μ΄ 1 «... Αὐτὰρ ἐπεὶ ποταμοῖο λίπεν ῥόον Ὠκεανοῖο ...»
Πηγαίνοντας από την Κίρκη στον Άδη ο Οδυσσέας με το πλήρωμα έφτασαν το ίδιο βράδυ, την ώρα που έδυε ο ήλιος (λ΄ 12), ανέβηκαν προς τα πάνω, βρήκαν το Hypogeum, έκαναν όλες αυτές τις πολύωρες τελετές, πήραν το πλοίο, γύρισαν και ακόμα δεν είχε ξημερώσει.
...Μάλτα λέμε! Κι η διαδρομή στον χάρτη αυτόν εδώ, της σελίδας 57 του βιβλίο μας για τον Κάτω Κόσμο και τη ραψωδία λ΄. Και μη μου πείτε τι σημαίνει Ωκεανός στον Όμηρο, και ο Β. Ευβοϊκός (ραψωδία τ΄) και το κανάλι της Βαλέττα, Ωκεανός είναι. Γι’ αυτό ο Νίκος Λιβαδάς από τον Κρίκελλο του Λιβαδιού έβλεπε απέναντι, κάτω από τον Σκαβδολίτη ‘‘ Ὠκεανοῦ τε ῥοὰς’’!
