Egypt Cradle of civilization - مصر مهد الحضارة
تاريخ مصر history of Egypt 10 Ιουνίου στις 8:03 μ.μ
المو ت
حدث بالفعل لملك من أشهر الملوك في مصر القديمة
هنرجع بالزمن ل٣٠٠٠ سنة عهد الملك رمسيس الثالث
ونشوف مؤامرات الحريم مع ملك عظيم حكم مصر ودبروا لقتىله
_القصة اتعرفت مع المومياء الصارخة كانت مومياء محيره وغريبة عن المومياوات العادية وإللي تم إكتشافها في خبيئة الملوك في الدير البحري وسط المومياوات الملكية في عام (١٨٨٦م) عن طريق الباحث جاستون ماسبيرو
وإللي اعتقد في الأول أن المومياء لرجل مات مسموماً مثلاً
إلا أن الدراسات والأشعات اللي اتعملت للمومياء رجحت أنه مات مشنو ق
وأثبت الحمض النووي (DNA) المستخرج من عظام كل من المومياء مجهولة الهوية ورمسيس الثالث أن المومياء الصارخة تعود لـ(بنتاؤر) إبن رمسيس الثالث من زوجته الغير ملكية (تي) ومن هنا بدأت ربط الأحداث بين طبيعة موت بنتاؤر وبين النصوص القديمة اللي تحدثت عن مؤامرة الحريم لقىتل الملك رمسيس الثالث !!
وهي المؤامرة التي أشترك فيها (بنتاؤر) إبن الملك (رمسيس الثالث) وزوجته الملكة (تي) وبعض رجال الجيش والسحره
ووجدوا أثناء فحص المومياء الصارخة أن تم حفظها بشكل مختلف ونجىس عن عادات تحنيط القدماء المصريين لأنها كانت ملفوفة بجلد الماعز وأصواف الخراف إللي كانوا شيء نجىس فى مصر القديمة
ده كمان وجدوا يديه ورجليه مربوطين بحبال من الجلد!!
كما أنه لم يتم تحنيطه على الإطلاق يعني لم يتم نزع الاحىشاء منه بل تم الإكتفاء بتجفيفه فى ملح النطرون ثم صب الراتنج بداخل فمه المفتوح
ومن الظاهر في وضعية وحالة المومياء يتضح أنهم في الغالب أجبروا علي شىنق نفسه أو إجباره علي الموت بشرب سم مثلاً أو ما شابه
ودفنت المومياء الصارخة بالقرب من المقابر الملكية في موقع جبانة الدير البحري الشهيرة دون وضع أي تمائم أو حفر علي التابوت يعرف المتوفي و عرضت المومياء في المتحف المصري بالقاهرة وكانت تسمى الرجل غير المعروف لفترة... حتي تمت الفحوصات والأشعات وتم التعرف عليه إنه بنتاؤر إبن الملك رمسيس الثالث..
رجحوا أن مومياء الرجل الغير معروف هو إبن رمسيس الثالث (بنتاؤر)
أما مومياء الملك رمسيس الثالث عند فحصها وجدوا بمنطقة الرقبة قطىع رجح أن شخصاً ما كان قد فاجأه من الخلف بطعىنة بسىلاح حاد ومدبب كالخىنجر وقد وصل عرض الجرح البالغ في الأنسجة (ل35 مم) وامتد بعمق حتى وصل لنهاية الفقرة الخامسة وحتى الفقرة السابعة من فقرات الظهر.
وقىطع الجرح جميع الأعضاء الموجودة بمنطقة الرقبة بما فيهم البلعوم و القصبة الهوائية والأوعية الدموية الأساسي.
وأيضا أظهرت الأشعة المقطعية أن حلقه قد شق وأن إصبع قدمه الكبير مقطوع
وكان علي مومياء الملك جميع التمائم التي وضعها المحنطون داخل اللفائف الكتانية حيث تم العثور على تميمة على شكل عين ودجات والتي ترمز لعين حورس وقد تم وضعها على حافة الجرح الموجود بالرقبة باعتبارها رمزاً للحماية والشفاء
وتم وضعها من قبل المحنطين بداخل الجرح في جثىة الملك رمسيس الثالث متمنين شفاءه في الحياة الأخرى كما وجد أربع تمائم تمثل أبناء حورس الأربعة بداخل اللفائف الكتانية عند منطقة الصدر لحماية مومياء الملك رمسيس الثالث.
سجلت المؤامرة على الملك رمسيس الثالث تفصيلياً فى بردية عرفت ببردية مؤامرة الحريم حيث تحكي البردية عن قتىل الملك رمسيس الثالث بتخطيط من زوجته الغير ملكية (تي) وإبنها بنتاؤر..
وتقول البردية إن المتآمرين أشتملوا على قادة في الجيش وعدد من الجنود والخدم بالقصر بالإضافة إلى نساء من حريم رمسيس الثالث ومجموعة من السحره
كما سجلت البردية أنه قد تم القبض على المتآمرين دون أن تسرد لنا أحداث المحاكمة ونجد فى البردية عبارة تقول: لقد انقلب المركب الملكي
إشارة للملك...
بردية نصوص مؤامرة الحريم موجودة حالياً في المتحف المصري
الملك رمسيس الثالث هو أحد ملوك الأسرة ال ٢٠من عصر الدولة الحديثة حكم مصر من (1183ق.م – 1152ق.م.)
ويعد آخر الملوك العظام
ويعود إليه الفضل في مواجهة شعوب البحر المتوسط..
#تاريخ_مصر_history_of_Egypt
#مصر_أرض_العظماء
Όταν η προδοσία προέρχεται από τους πιο κοντινούς ανθρώπους και το τέλος της
Στην πραγματικότητα συνέβη σε έναν από τους πιο διάσημους βασιλιάδες στην αρχαία Αίγυπτο
Θα πάμε πίσω στο χρόνο, πριν από 3000 χρόνια στη βασιλεία του βασιλιά Ραμσή Γ '.
Και βλέπουμε τις συνωμοσίες των γυναικών με έναν μεγάλο βασιλιά που κυβέρνησε την Αίγυπτο και κανόνισαν να τον σκοτώσουν.
Η ιστορία που γνώρισα με την μούμια που ούρλιαζε ήταν μια αινιγματική και παράξενη μούμια από συνηθισμένες μούμιες και αυτό που ανακαλύφθηκε στην απόκρυψη των βασιλιάδων στο Deir el-Bahari ανάμεσα στις βασιλικές μούμιες το (1886 μ.Χ.) από τον ερευνητή Gaston Maspero.
Και αυτό που σκέφτομαι στην αρχή είναι ότι η μούμια ενός ανθρώπου πέθανε δηλητηριασμένη, για παράδειγμα.
Το DNA που εξήχθη από τα οστά τόσο της άγνωστης μούμιας όσο και του Ραμσή ΙΙΙ απέδειξε ότι η κραυγάζουσα μούμια ανήκε στον (Βενταύρο) γιο του Ραμσή Γ ́ από τη μη βασιλική σύζυγό του (Τ) και από εδώ άρχισε να συνδέει τα γεγονότα μεταξύ της φύσης του θανάτου του Μπενταόρ και των αρχαίων κειμένων που μιλούσαν για τη συνωμοσία του χαρεμιού να συναντήσει τον βασιλιά Ραμσή Γ'!!
Πρόκειται για μια συνωμοσία στην οποία συμμετείχαν ο Βενταύρος, γιος του βασιλιά Ραμσή Γ ', η σύζυγός του βασίλισσα Τ και μερικοί στρατιωτικοί και μάγοι.
Κατά τη διάρκεια της εξέτασης της μούμιας που ουρλιάζει, διαπίστωσαν ότι διατηρήθηκε διαφορετικά και βρώμικη από τα έθιμα της μουμιοποίησης των αρχαίων Αιγυπτίων, επειδή ήταν τυλιγμένη σε δέρμα κατσίκας και μαλλί προβάτου, κάτι που ήταν κάτι ακάθαρτο στην αρχαία Αίγυπτο
Βρήκαν επίσης τα χέρια και τα πόδια του δεμένα με δερμάτινα σχοινιά!!
Επίσης, δεν ήταν καθόλου μουμιοποιημένο, που σημαίνει ότι δεν αφαιρέθηκε τίποτα από αυτό, αλλά αποξηράνθηκε μόνο με νιτρικό άλας και στη συνέχεια χύθηκε η ρητίνη μέσα στο ανοιχτό στόμα του.
Είναι προφανές από τη θέση και την κατάσταση της μούμιας ότι συχνά αναγκαζόντουσαναν να κρεμαστούν ή να τον αναγκάσουν να πεθάνει πίνοντας δηλητήριο για παράδειγμα ή κάτι τέτοιο.
Η μούμια που ούρλιαζε θάφτηκε κοντά στους βασιλικούς τάφους στο χώρο του διάσημου νεκροταφείου Deir el-Bahari χωρίς να βάλει φυλαχτά ή χαρακτικά στο φέρετρο που ήταν έθιμο για τον νεκρό και η μούμια εκτέθηκε στο Αιγυπτιακό Μουσείο στο Κάιρο και ονομάστηκε ο άγνωστος άνδρας για λίγο... Μέχρι που έγιναν εξετάσεις και ακτινογραφίες και αναγνωρίστηκε ως Βενταύρος, γιος του βασιλιά Ραμσή Γ'.
Πρότειναν ότι η μούμια του άγνωστου άνδρα είναι ο γιος του Ραμσή ΙΙΙ (Βενταύρος).
Όσο για τη μούμια του βασιλιά Ραμσή ΙΙΙ, όταν εξετάστηκε, βρήκαν στην περιοχή του λαιμού μια τομή που ήταν πιθανό ότι κάποιος τον είχε αιφνιδιάσει από πίσω με μια αιχμηρή και μυτερή μαχαιριά σαν στιλέτο και το πλάτος της έκτασης της πληγής στους ιστούς έφτασε (35 mm) και επεκτάθηκε βαθιά μέχρι να φτάσει στο τέλος του πέμπτου σπονδύλου και ακόμη και στον έβδομο σπόνδυλο των πίσω σπονδύλων.
Το τραύμα έκοψε όλα τα όργανα στην περιοχή του λαιμού, συμπεριλαμβανομένου του φάρυγγα, της τραχείας και των πρωτογενών αιμοφόρων αγγείων.
Η αξονική τομογραφία έδειξε επίσης ότι ο λαιμός του είχε σχιστεί και ότι το μεγάλο δάχτυλο του ποδιού του είχε κοπεί.
Η μούμια του βασιλιά είχε όλα τα φυλαχτά που έβαζαν οι ταριχευτές μέσα στους λινούς ρόλους, όπου βρέθηκε φυλαχτό με τη μορφή ματιού και σφηνών, που συμβολίζει το μάτι του Ώρου, και τοποθετήθηκε στην άκρη της πληγής στο λαιμό ως σύμβολο προστασίας και επούλωσης.
Τοποθετήθηκε από ταριχευτές μέσα στην πληγή στο σώμα του βασιλιά Ραμσή Γ ', ευχόμενοι να θεραπευτεί στη μετά θάνατον ζωή, και τέσσερα φυλαχτά που αντιπροσωπεύουν τους τέσσερις γιους του Ώρου βρέθηκαν μέσα στους λινούς κυλίνδρους στην περιοχή του στήθους για να προστατεύσουν τη μούμια του βασιλιά Ραμσή Γ '.
Η συνωμοσία εναντίον του βασιλιά Ραμσή ΙΙΙ καταγράφηκε λεπτομερώς σε έναν πάπυρο γνωστό ως Πάπυρος Συνωμοσίας του Χαρεμιού, όπου ο πάπυρος αφηγείται τη δολοφονία του βασιλιά Ραμσή ΙΙΙ που σχεδιάστηκε από τη μη βασιλική σύζυγό του (Τ) και τον γιο της Βενταύρο.
Ο πάπυρος λέει ότι οι συνωμότες περιελάμβαναν διοικητές στρατού, αρκετούς στρατιώτες και υπηρέτες του παλατιού, καθώς και γυναίκες από το χαρέμι του Ραμσή ΙΙΙ και μια ομάδα μάγων.
Ο πάπυρος κατέγραψε επίσης ότι οι συνωμότες είχαν συλληφθεί χωρίς να αφηγηθούν τα γεγονότα της δίκης και βρίσκουμε στον πάπυρο μια φράση που λέει: Το βασιλικό πλοίο έχει ανατραπεί.
Ο πάπυρος των κειμένων της γυναικείας συνωμοσίας βρίσκεται σήμερα στο αιγυπτιακό μουσείο
Ο βασιλιάς Ραμσής Γ ́ είναι ένας από τους βασιλείς της 20ης δυναστείας του Νέου Βασιλείου, κυβερνώντας την Αίγυπτο από (1183 π.Χ. – 1152 π.Χ.).
Θεωρείται ο τελευταίος από τους μεγάλους βασιλιάδες
Πιστώνεται με την αντιμετώπιση των λαών της Μεσογείου (Λαοί της Θάλασσας).
#History_of_Egypt_history_of_Egypt
#مصر_أرض_العظماء
Συμπλήρωμα σε προηγούμενές μας δημοσιεύσεις: ΟΜΗΡΟΥ ΟΔΥΣΣΕΙΑ, ραψωδία δ΄ (Ο Τηλέμαχος στη Σπάρτη και στον Μενέλαο).
Η ιστορικότητα του Ομήρου. Του Γεράσιμου (Μάκη) Λυκούδη.
Αρκετοί θεωρούν ότι το Ομηρικά έπη στερούνται ιστορικότητας. Εμείς διαφωνούμε ριζικά με αυτή την άποψη και έχουμε πολλά στοιχεία για να τεκμηριώσουμε τη δική μας. Ένα από αυτά παραθέτουμε εδώ.
Στη ραψωδία δ΄ της Οδύσσειας, στίχοι 80-85, ο Μενέλαος αφηγείται στον Τηλέμαχο τις περιπέτειές του όπου, μετά την άλωση και την καταστροφή της Τροίας, αφού περιπλανήθηκε για οκτώ χρόνια, επέστρεψε στην Πελλάνα με πολύτιμο φορτίο. Ο πλούτος στο παλάτι είναι πολύς και ο Τηλέμαχος θαυμάζει βλέποντας άφθονα αντικείμενα από χρυσάφι, ασήμι, χαλκό, ελεφαντόδοντο και ήλεκτρο.
στα αποκτήματα. Γιατί βεβαίως έπαθα πολλά
όταν τα μετέφερα στο πλοίο και επέστρεψα το όγδοο έτος
και αφού πολύ πλανήθηκα, στην Κύπρο και στη Φοινίκη και στους Αιγύπτιους πλανήθηκα
και στους Αιθίοπες έφθασα και στους Σιδόνιους και Ερεμβούς
και στη Λυβύη, όπου τα κριάρια βεβαίως γεννιούνται κερασφόρα.»
Αυτό που βλέπουμε, είναι μία χαρακτηριστική συμπεριφορά ηγέτη Λαού της Θάλασσας. Στην ίδια ραψωδία, στοίχοι 121-132, η Ελένη (η ωραία) η σύζυγος του Μενέλαου μπαίνει στο σκηνικό.
όμοια με τη χρυσοσάιτη Άρτεμη.
Κοντά της η Αδρήστη έβαλε καλοφτιαγμένο ανάκλιντρο,
και η Αλκίππη έφερε τάπητα από μαλακό μαλλί,
και η Φιλώ έφερε ασημένιο κάνιστρο, τον οποίο της κατέθεσε
η Αλκάνδη, η σύντροφος του Πολύβου, ο οποίος κατοικούσε στις Αιγυπτιακές Θήβες,
όπου πολλή περιουσία βρίσκεται μέσα στα οικοδομήματα,
έδωσε στον Μενέλαο δύο ασημένιους λουτήρες,
δύο τρίποδα, και δέκα χρυσά τάλαντα.
Και χώρια στην Ελένη ευθύς, αυτή που μοιραζόταν την κλίνη του πόρισε ωραία δώρα,
χρυσή σαΐτα, και επισύναψε ασημένιο κάνιστρο
με τροχούς από κάτω, που επιχρύσωσε τα χείλη του.»
Βλέπουμε πως ο Μενέλαος έφτασε μέχρι τις Θήβες της Άνω Αιγύπτου, που βρίσκονται στην ανατολική όχθη του Νείλου, περιβάλλονται από έρημο και απέχουν περίπου 800 χιλιόμετρα από τις εκβολές του ποταμού. Για να φθάσει εκεί θα έπρεπε να αναπλεύσει τον Νείλο, σε ένα πολυήμερο και επίπονο ταξίδι στα βάθη της χώρας, που δεν θα μπορούσε να γίνει χωρίς τη συναίνεση ή έστω την ανοχή του Φαραωνικού κράτους. Εδώ δεν φαίνεται να πρόκειται για επιδρομή. Για ποιο λόγο όμως ένας Αιγύπτιος άρχοντας και η γυναίκα που ζει μαζί του, δίνουν τόσα πολύτιμα δώρα σε έναν τόσο μακρινό «επισκέπτη»; Τι έδωσε ως αντάλλαγμα ο Αχαιός άνακτας; Στρατιωτικές υπηρεσίες; Ευνοϊκές διαπραγματεύσεις; Συνθήκη ανακωχής; Ο Όμηρος δεν μας δίνει την απάντηση. Ίσως την παραλείπει γιατί οι ακροατές του γνώριζαν το γιατί.
Πολεμιστές των λαών της θάλασσας σε ανάγλυφη παράσταση στον τάφο του Ραμσή.
Για τη χρονολόγηση του Τρωικού πολέμου έχουν γίνει πολλές συζητήσεις και προσεγγίσεις. Στις πολυετείς ανασκαφές που έχουν γίνει στην Τροία, που ξεκίνησαν με πρωτοπόρο τον Σλήμαν και που συνεχίζονται ακόμη, έχουν αποκαλυφθεί αλλεπάλληλα στρώματα πόλεων που άκμασαν, παράκμασαν ή καταστράφηκαν σε μια ιστορική πορεία πολλών αιώνων. Εμείς συμφωνούμε με τον Ερατοσθένη, που χρονολογούσε την πτώση της Τροίας μεταξύ 1194-1184 π.Χ., και που αντιστοιχεί στο στρώμα VII a της πόλης, όπου υπάρχουν αποδείξεις καταστροφής της από πυρκαγιά.
Την ίδια εποχή στην Αίγυπτο βασίλευσε ο Ραμσής Γ΄, ο «τελευταίος μεγάλος φαραώ» όπως αποκαλείται, περίπου από το 1190 έως το 1155 π.Χ. Οι συνθήκες του θανάτου του ήταν γρίφος, μέχρι την πρόσφατη εξέταση της μούμιας του από επιστήμονες με σύγχρονες μεθόδους. Ο παλαιοπαθολόγος Δρ Αλμπερτ Ζινκ και συνάδελφοί του στο Ινστιτούτο Μούμιας και του Ανθρώπου των Πάγων στην Ιταλία εγκαταστάθηκαν στο Αιγυπτιακό Μουσείο του Καΐρου. Εκεί είχαν την ευκαιρία να εξετάσουν εξονυχιστικά τη μούμια του Φαραώ, με αποτέλεσμα κάποια στιγμή, κάνοντας χρήση αξονικών τομογράφων και τεστ DNA, να δουν ότι ο Ραμσής Γ’ έφερε κόψιμο βάθους επτά ολόκληρων εκατοστών στον λαιμό, λίγο πάνω από τον λάρυγγα. Κόψιμο που πιθανότατα έγινε με κοφτερή λεπίδα και προκάλεσε τον άμεσο θάνατό του 1 . Σύμφωνα με αυτά τα στοιχεία, ο Ραμσής Γ΄, υπήρξε θύμα σκευωρίας και δολοφονήθηκε από σφετεριστές του θρόνου του.
Ο Ραμσής Γ΄, εκθειάζεται ως ισόθεος με το συνηθισμένο πομπώδες ύφος σε σχετικές ιερογλυφικές αναφορές. Πέρα όμως από τις μεγαλοστομίες, είναι γεγονός ότι απέκρουσε αποτελεσματικά τις επιθέσεις των Λαών της Θάλασσας, που ο κύριος κορμός τους προερχόταν από θάλασσες που έλεγχαν οι Έλληνες, όχι όμως χωρίς επιπτώσεις στην ισχύ και την οικονομία της χώρας του. Απέφυγε βεβαίως την καταστροφή που υπέστησαν οι άλλοι ισχυροί της ευρύτερης περιοχής, οι Χετταίοι.
Η κρίση αυτή φαίνεται ότι άνοιξε ασκούς ανησυχίας και αντιδράσεων στην Αίγυπτο, και την όρεξη στους διαδόχους του, με κατάληξη τη δολοφονία του Φαραώ. Αιγυπτιακοί πάπυροι, όπως ο Κανόνας του Τορίνο, αναφέρουν ότι το 1155 π.Χ. κάποια από τις πολυάριθμες συζύγους του Ραμσή Γ’ προσπάθησε να τον εξοντώσει και αυτό ήταν η τελική πράξη μιας ανταρσίας. Δεν είναι ακόμη ξεκαθαρισμένο πόσες απόπειρες έγιναν εναντίον του και ποιά ήταν η μοιραία γι’ αυτόν. Στον Κανόνα του Τορίνο αναφέρεται ότι έγιναν τέσσερις δίκες και ότι οι συνωμότες τιμωρήθηκαν. Μεταξύ των καταδικασθέντων ήταν η σύζυγός του Τίυ, και ο γιος της πρίγκιπας Πενταβέρε, που ή εκτελέστηκε ή αυτοκτόνησε. Στον τάφο του Ραμσή βρέθηκε ενταφιασμένος και άλλος άνδρας, ήταν όμως βαλσαμωμένος και σαβανωμένος με ατιμωτικό τρόπο, τυλιγμένος με κατσικίσιο τομάρι. Σύμφωνα με τον ίδιο πάπυρο, ο Πενταβέρε, ο μόνος από τους πολλούς γιους του Ραμσή Γ’ που επαναστάτησε εναντίον του, ήταν αναμεμειγμένος στη συνωμοσία, κρίθηκε ένοχος στη δίκη και έπειτα ή εκτελέστηκε ή αυτοκτόνησε.
Το 2006 βρέθηκε σε Μυκηναϊκό παλάτι στη Σαλαμίνα ένα μπρούτζινο τμήμα Αιγυπτιακής πανοπλίας με σφραγίδα του Ραμσή Β´. Η εύρεση του τμήματος της αιγυπτιακής πανοπλίας στην Ελλάδα μπορεί να προήλθε είτε από εμπορική συναλλαγή είτε να έφθασε ως λάφυρο, δώρο ή κειμήλιο Μυκηναίων που υπηρέτησαν στον στρατό του Ραμσή Β´.
Tο μπρούτζινο τμήμα της Αιγυπτιακής πανοπλίας με τη σφραγίδα του Ραμσή Β´.
Προς τα τέλη της εποχής του χαλκού, οι Φαραώ συνήθιζαν να προσλαμβάνουν μισθοφόρους στη βασιλική φρουρά και σε τμήματα του πεζικού. Σε επιγραφές στο Abu Simbel μπορούμε να δούμε ότι ο Ραμσής Β´ χρησιμοποιούσε μισθοφόρους. Κατά το δεύτερο έτος της βασιλείας του, απέκρουσε μια ομάδα επιδρομέων που προσπάθησαν να εισβάλουν στις ακτές της Αιγύπτου και το Δέλτα του Νείλου. Η ομάδα αυτή ήταν των Λαών της Θάλασσας από την ευρύτερη περιοχή του Αιγαίου. Μετά την ήττα τους, ο Φαραώ τους αιχμαλώτισε και τους έδωσε την ευκαιρία να εργαστούν στην προσωπική του φρουρά. Οι Σερντέν ή Σαρντάνα (Σαρδινοί) πολέμησαν ως μισθοφόροι στο πλευρό του Φαραώ στην πιο σημαντική μάχη των Αιγυπτίων, στη μάχη του Καντές κατά των Χετταίων το 1274 π.Χ.
Οι Αχαιοί Μυκηναίοι ήσαν γνωστοί σε όλο τον τότε γνωστό κόσμο, για τις στρατιωτικές και ναυτικές ικανότητές τους. Άραγε και αυτοί εναλλάσσονταν σε ρόλους εισβολέων και συνεργατών, ανάλογα με τα αμοιβαία συμφέροντα, και υπηρέτησαν στρατιωτικά τον εκάστοτε Φαραώ ή κάποιον άρχοντα;
Η μαρτυρία του Όμηρου είναι συγκλονιστική και κατατοπιστική συνάμα. Οι ήρωές του, και συγκεκριμένα ο Μενέλαος, συμπεριφέρονται έτσι και καυχιούνται γι’ αυτό. Οι συμπτώσεις χρονολογήσεων των Ομηρικών γεγονότων και Αιγυπτιακών ευρημάτων, θεωρούμε ότι δεν μπορεί να παραγνωριστεί και δεν μας επιτρέπεται να τις αντιπαρέλθουμε. Ο Όμηρος δεν μπορεί να γνώριζε λεπτομέρειες συμβάντων αν απείχε βιολογικά, όπως διατείνονται αρκετοί, αιώνες από αυτά. Τα ακούσματά του προέρχονταν από ανθρώπους που έζησαν εκείνη την εποχή και διαμόρφωσαν την ιστορία της Μεσογείου.
Ο Μενέλαος είχε εμπλοκή στα ιστορικά γεγονότα που αφηγείται στον Τηλέμαχο, που έγιναν αρκετά χρόνια πριν την δολοφονία του Ραμσή Γ΄. Απόπειρες όμως φαίνεται να γίνονταν επί σειρά ετών. Αυτό που δεν γνωρίζουμε ακόμα είναι ποιο ρόλο έπαιξε ο Μενέλαος και με ποιού το μέρος ήταν. Η ηχητική συγγένεια των ονομάτων Πενταβέρε και Πολύβου, που θα μπορούσε να είναι η ελληνικού απόδοση του αιγυπτιακού, μας βάζει σε υποψίες.
Πάντως, όπως και να έχει το πράγμα, για τις υπηρεσίες του αμείφτηκε βασιλικά.
