Επί χίλια (1000) χρόνια κατά τη Βυζαντινή περίοδο, το όνομα ΙΘΑΚΗ κατοικοεδρεύει επί της ΚΕΦΑΛΛΗΝΙΑΣ.
Ο Αντώνης Μηλιαράκης και ο συνεργάτης μας Μάκης Λυκούδης έχουν κάνει πολύ όμορφες εργασίες για την πορεία και το θάνατο του Γυισκάρδου έξω από τον Αθέρα και ενώπιον Ιθάκης (Γεράσιμος Λυκούδης: Άννα Κομνηνή, Ροβέρτος Γυισκάρδος και Ομηρική Ιθάκη).
Θα εξετάσουμε τώρα μια πολύ σπουδαία πηγή πληροφοριών, την οποία κανείς ερευνητής δεν είχε χρησιμοποιήσει μέχρι πρόσφατα.
Αν αποδειχτεί ότι και στα χρόνια της Ρώμης συνέβαινε κάτι τέτοιο, τότε είμαι μεγάλος ψεύτης, που έλεγα στην ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ότι εδώ και 3000 χρόνια το μικρό νησί δίπλα στην Κεφαλλονιά ονομάζεται Ιθάκη!
ΒΙΡΓΙΛΙΟΣ, ο μεγάλος ποιητής της Ρώμης.
…Ο οποίος, εμπνεόμενος από τα έπη του Ομήρου, προσπάθησε να δημιουργήσει ένα έπος εφάμιλλο με την Οδύσσεια.
Εμπνεύστηκε την ΑΙΝΕΙΑΔΑ, δηλαδή την πορεία του πρίγκιπα Αινεία της Τροίας, ο οποίος υποτίθεται έγινε, αφού περιπλανήθηκε μετά την καταστροφή του Ιλίου, γενάρχης της ΡΩΜΗΣ.
Έτσι ήθελαν να πιστεύουν οι Ρωμαίοι, ότι ήταν απόγονοι των Τρώων και καλώς εκδικήθηκαν τους απογόνους των ΑΧΑΙΩΝ καταλαμβάνοντας την ΕΛΛΑΔΑ.
Πηγή για τον Βιργίλιο ήταν τα Ομηρικά έπη και η μετά-Ομηρική παράδοση.
Καταλαβαίνουμε ασφαλώς, ότι όλα όσα περιγράφει ο επικός ποιητής της Ρώμης ήταν η εικόνα που είχαν για τη ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ των διαφόρων τόπων οι Ρωμαίοι και ο ίδιος ο Βιργίλιος.
Αξίζει λοιπόν να μελετήσουμε τη διαδρομή του Αινεία δια μέσου των νησιών του ΙΟΝΙΟΥ ΠΕΛΑΓΟΥΣ και όπως έρχεται από τη νότια Πελοπόννησο ανοιχτά, με κατεύθυνση το ΛΑΤΙΟΝ.
Στη μελέτη του καθηγητή των Ιωαννίνων κ. Μιχ. Σ. ΚΟΡΔΩΣΗ με τίτλο Η ΟΜΗΡΙΚΗ ΙΘΑΚΗ (ΝΗΣΟΣ - ΑΣΤΥ), Αθήνα 2007, η οποία εξετάζει το θέμα από τη σκοπιά της σύγχρονης Ιθάκης αναφέρεται επίσης -εκτός από τον Βιργίλιο- η ασαφής θέση του Οβίδιου και η υπέρ της σημερινής Ιθάκης άποψη του Κικέρωνα, ο οποίος πόλη της Ιθάκης αναγνωρίζει τα ερείπια του ΑΕΤΟΥ.
“Fugimus spumantibus unbis
qua cursum uentusque qubernatorque uocabat.
Iam medio apparet Eluctu nemorosa Zacynthos
Dulichiumque Sameque et Neritos ardua saxis
effugimus scopulos Ithacae, Laertia regna
et terram altricem saeui exsecramur Ulixi.
Mox et Leucatae nimbosa cacumina montis
et formidatus nautis aperitur Apollo”.
Ήταν ένα απόσπασμα από την ΑΙΝΕΙΑΔΑ που περιλαμβάνει το βιβλίο: Η ΟΜΗΡΙΚΗ ΙΘΑΚΗ (ΝΗΣΟΣ - ΑΣΤΥ) Μιχ. Σ. Κορδώσης, Αθήνα 2007.
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: (ποιητική για τους στίχους 268, 269, 274, 275, Κ. Γ. Τσιλιμάνος, 2007):
τη ρότα βοήθαγεν ο άνεμος κι όριζε ο καπετάνιος.
Ήδη ανάμεσα στα κύματα φαίνεται η δασωμένη Ζάκυνθος
Δουλίχιο μα και η Σάμη και τ’ απότομα τα βράχια του Νηρίτου
αποφεύγουμε τους σκοπέλους της Ιθάκης, του Λαέρτη το βασίλειο
και καταριόμαστε τη γη, τροφό του άγριου Οδυσσέα.
Σε λίγο του Λευκάτα εφάνη τ’ ανταριασμένο φρύδι
και τρόμο που σκορπάει του Απόλλωνα, στους ναύτες ο ναός του».
Αν το κείμενο αυτό το λάβει σοβαρά υπ’ όψη κάποιος οπαδός της Λευκάδας θα απογοητευτεί, γιατί τη Λευκάδα, υποτίθεται, ο Αινείας τη βλέπει στο βάθος μετά την Ιθάκη!
Αντίθετα, ο οπαδός της σημερινής Ιθάκης, όπως π.χ. ο κ. Κορδώσης, απλά θα μπερδευτεί: Πως ενώ έχει δει πρώτα το Νήριτο (βόρεια Ιθάκη) αντικρίζει μετά την Ιθάκη αφού έρχεται από το νότο;
Πράγματι, από τη δυτική Πελοπόννησο ερχόμενος συναντάς πρώτα τη Ζάκυνθο. Το Δουλίχιο θα το «έπιανε το μάτι σου» αμέσως μετά αν τα Κάκαβα ανάμεσα Σκάλα και Κατελειό Κεφαλονιάς ανήκαν σε αυτό. Όπως και το Θιάκι που ήταν τότε η Ομηρική Σάμη, στο βάθος δεξιά, παράλληλα και τα απότομα τα βράχια του ΝΗΡΙΤΟΥ που για μας είναι ο ΑΙΝΟΣ.
Ακριβής ανάλυση της περιγραφής του Βιργίλιου
Η έκπληξη όμως είναι ότι στο τέλος ο Αινείας αποφεύγει σκοπέλους (scopulos) -βράχια θαλάσσια (όχι βουνίσια όπως του Αίνου)- επικίνδυνους της Ιθάκης, και αμέσως μετά διακρίνει στο βάθος την αφιερωμένη στον Απόλλωνα Λευκάδα…
Επικίνδυνα βράχια και σκοπέλους, καθώς και μακρινή, κατόπιν, διόπτευση της Λευκάδας στο βάθος, έχουμε μόνο αν ΟΜΗΡΙΚΗ ΙΘΑΚΗ είναι η ΠΑΛΙΚΗ,
όπου πριν το Γερογόμπο είναι το ΚΑΡΑΒΟΚΛΑΣΙ με τα άπειρα ΝΑΥΑΓΙΑ, γνωστά και πριν τη Ρωμαϊκή εποχή.
Τελειώνοντας αυτό το άρθρο θα ήθελα να παραθέσω ένα απίθανο στοιχείο που μεταφέρει ο κος Μιχ. Κορδώσης στη σ. 66 του αξιόλογου βιβλίου του, που προαναφέραμε από τις σελίδες 131, 132 και 234 της «ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΥ ΔΙΑΘΗΚΗΣ». Υπάρχει τοπωνύμιο ΣΑΜΙΚΟ πάνω στη σημερινή Ιθάκη: «Το τοπωνύμιο είναι αρχαίο και δεν προέρχεται από κάτοικο της ΣΑΜΗΣ».
ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Στις περισσότερες θεωρίες το ΘΙΑΚΙ ταυτίζεται με την ΟΜΗΡΙΚΗ ΣΑΜΗ. Εκεί όπου ανακαλύφθηκαν τα τελευταία ευρήματα από το Πανεπιστήμιο ΙΩΑΝΝΙΝΩΝ στο Θιάκι είχε σωθεί και το τοπωνύμιο ΣΑΜΙΚΟ.
ΔΗΛΑΔΗ, αυτά τα «παλιά» που και για τους κλασικούς κατοίκους της σημερινής Ιθάκης του 5ου π.Χ. αιώνα, της εποχής του «ΕΥΧΗΝ ΟΔΥΣΣΕΙ» ήταν ήδη αρχαία. Εκεί που οι ντόπιοι καμάρωναν για την καταγωγή τους -όπως τώρα καμαρώνουν οι Τραυλιάδες στο Κάστρο της Κεφαλλονιάς σαν πρώην πρωτευουσιάνοι-, ονομάζοντάς τα «ΤΑ ΣΑΜΙΚΑ». Άρα πριν από Ιθάκη το νησί ονομαζόταν ΣΑΜΗ; Όπως φανερώνει άλλωστε, η ονομασία του τόπου των ευρημάτων;
Επόμενο είναι ότι από τότε που οι Βενετσιάνοι το βάφτισαν, οι όποιοι κάτοικοί του, και ανεξάρτητα καταγωγής, να θέλουν να προβάλουν τη διάσταση την Ομηρική αυτού του τόπου, ειδικά σαν πατρίδα του Οδυσσέα, πρωταγωνιστή του πιο διαβασμένου και τραγουδισμένου έπους, της ΟΔΥΣΣΕΙΑΣ του ΟΜΗΡΟΥ!
…Ο οποίος Οδυσσέας είχε κοντά του και τη θεά ΑΘΗΝΑ -παγκόσμιο πρότυπο- θεά της σοφίας, ιδιότητες της οποίας έχει αφομοιώσει και η νέα θρησκεία στη σεπτή μορφή της ΘΕΟΤΟΚΟΥ παρθένου!!
Εγώ τους δικαιολογώ. Είναι σαν να θέλουμε να στερήσουμε από τους Ισραηλίτες τη γη της Επαγγελίας, από τους Χριστιανούς τη Βηθλεέμ -για τις οποίες έχει χυθεί τόσο άδικο αίμα από τις Σταυροφορίες και εδώ!- όπως και από το Ισλάμ τη Μέκκα.
