Γιώργος Γκιάφης (Poros news), Nίκος Καμπάνης και Μάκης Μεταξάς το 2021
Ιανουάριος 2018. Μια συνομιλία με τον Μάκη Μεταξά, πρώην κοινοτάρχη του Πόρου, πρώην δήμαρχο Πρόννων, πρώην νομάρχη Κεφαλληνίας και, θεμελειωτή της θεωρίας του Πόρου ως Ομηρική Ιθάκη.
- Γειά σου Μάκη. Θα ήθελα την άποψή σου για τη Σχερία Κέρκυρα, ώστε να μπει στο βιβλίο μου, το δεύτερο για την Κέρκυρα, που θα βγει σε λίγο καιρό και δεν θα είχα πρόβλημα να αναφέρεις και ποιάν θεωρία εκπροσωπείς.
- Νίκο μου καλημέρα ! Να σου πω την αλήθεια δεν έχω άποψη. Η πρώτη ανάγνωση που κάνω μου δείχνει οτι η Σχερία βρίσκεται εκτός Μεσογείου , ενδεχομένως στις νοτιοδυτικές ακτές της Ευρώπης (Ισπανία - Πορτογαλία ). Θα μου πεις γιατί οι αρχαίοι εμπλέκουν την σημερινή Κέρκυρα . Η πρώτη σκέψη που κάνω είναι οτι το πλέον πιθανόν η Σχερία να ήταν αποικία των Κερκυραίων που είχαν την ναυτική εμπειρία λόγω της θέσης της Κέρκυρας σε αυτό το θαλάσσιο πέρασμα προς την Ιταλία. Το γεγονός οτι μιλούν και καταλαβαίνουν τα τότε Ελληνικά μαρτυρά σχέση με τον Ελλαδικό χώρο. Εν κατακλείδι εάν δεν είναι η σημερινή Κέρκυρα (που το βλέπω εντελώς περίεργο να είναι γιατί εκείνη την εποχή την Κέρκυρα την έβλεπες και με γυμνό μάτι από την κορυφή του Αίνου), και δεν είναι μια μυθική χώρα (επίσης πολύ πιθανόν) τότε πρέπει να την αναζητήσουμε έξω από τις Ηράκλειες στήλες. Στην διάθεσή σου πάντα !
- Μάκη ευχαριστώ. Είχα μείνει με την εντύπωση ότι και η δική σας θεωρία τοποθετούσε τους Φαίακες στην Κέρκυρα. Δεν πειράζει λάθος μου.
- Νίκο χαιρετώ σε! να σου πω την αλήθεια ποτέ δεν ασχοληθήκαμε σοβαρά με αυτήν την υπόθεση. Δεν έχω ακόμη πειστεί εάν οι Φαίακες είναι ΄μια περιοχή στον λεγόμενο μυθικό κόσμο του Ομήρου ή στον γνωστό στούς περισσότερους για εκείνη την εποχή κόσμο της λεκάνης της Μεσογείου. Ειλικρινά δεν έχω ιδέα. Το γεγονός πως βάζει τεχνηέντως τους Φαίακες να φαίνεται οτι γνωρίζουν τόσο καλά το τι συνέβη στην Τροία και μάλιστα να τραγουδούν αυτά τα τραγούδια στο ανάκτορο του Αλκίνοου εάν δεν είναι για την οικονομία της πλοκής του έπους τότε είναι ένα ζήτημα. Διότι κακά τα ψέματα οι Φαίακες, όπως και το όνομά τους μαρτυρεί. μας φωτογραφίζει ενδεχομένως κάποιους που είχαν Φαιό δηλαδή σκουρόχρωμο χρώμα δέρματος, δηλαδή κάποιους που είχαν επαφή- επιμειξία με κάποια σκουρόχρωμη φυλή της Αφρικής; τι να πω Νίκο δεν ξέρω , εσύ έχεις ασχοληθεί περισσότερο από εμένα σε αυτά τα θέματα.
Είναι απίθανο ότι, και μόνο διαισθητικά, ο Μάκης είχε υποψιαστεί αυτό που μας μετέφεραν μυθολογικές και προϊστορικές πηγές της Ισπανίας μετά από τέσσερα χρόνια.
Άκαστος, Μέντωρ, Τειρεσίας σε Ομηρικό Συμπόσιο
Rodi de Fuca: Μια Ιβηρική επιθυμία!
Σ’ αυτή την έκδοση που θα αναφερθεί για μια ακόμα φορά στην Κέρκυρα (Σχερία), ως Ομηρική γη των Φαιάκων, με την άδεια του Μέντορα θα ‘θελα να συνεισφέρω με την θεωρία της πρωτογενούς και παλαϊκής Υπέρειας, που βρισκόταν στο νότο της Ιβηρικής χερσονήσου. Η τεράστια επιφάνεια της Υπέρειας συμπίπτει με το μεγάλο μέγεθος της Ιβηρίας. Οι λέξεις Υπέρεια και Ιμπέρια είναι ομόφωνες, έχουν την ίδια αρμονία και την ίδια διεύρυνση.
Οι υπεράνδρες Κύκλωπες που εξόρισαν τους Υπέρειους από τη γη τους, αφήνοντας κατά μέρος τον Ταλό —που ο Μέντωρ αναφέρει στην θεωρεία του—, θα μπορούσαν να ταιριάξουν με τον Γηρυόνη, τον γίγαντα του Γαδείρων (Κάδιθ/νήσος Ερυθείας), γνωστό για την κλοπή του κοπαδιού των βοδιών του από τον Ηρακλή. Ο Γηρυόνης ήταν εγγονός της Μέδουσας. Ο Ευρυσθεύς βασιλιάς της Τίρυνθας και των Μυκηνών, ο οποίος στέλνει τον Ηρακλή να του κλέψει τα βόδια, είναι αδελφός της Μέδουσας! Αρκετοί δεσμοί όπως θα δούμε μεταξύ της Ελλάδας και της χώρας των Ταρτησίων…
Γηρυόνης ο γίγαντας με τα τρία κεφάλια
Άλλη σύμπτωση τοποθετεί την σύζυγο του Ναυσίθοου, πατέρα του βασιλιά Αλκίνοου και ιδρυτή της Σχερίας, ως κόρη του Ευρυμέδοντα, άλλου γίγαντα της προϊστορίας που πιθανόν κατοικεί την ίδια γη με τον Γηρυόνη. Εξάλλου οι εποχές συμπίπτουν μιας και ο Γηρυόνης ήταν σύγχρονος του Ηρακλή, του Θησέα, ή του βασιλιά Μίνωα και του Ραδάμανθυ. Γνωστή και η τυραννία που ασκούσε στους υποτελείς του και στους γείτονές του τους οποίους υποχρέωνε στη πληρωμή της μισής περιουσίας των. Θα μπορούσε να συμπέσουν παράλληλα η πορεία του Ηρακλή —μαζί με μέρος κατατρεγμένων “Φαιάκων”— από ξηράς (1) οδηγώντας τα βόδια του Γηρυόνη από την Υπέρεια στην Ελλάδα, με την πορεία του Νόραξ και των άλλων προσφύγων από θαλάσσης (2);
Ας δούμε πρώτα την ρότα του Ηρακλή: Ερύθεια/Κάδιθ-Μαινέκε/ Μάλαγα-Ακτές του Λεβάντε-Νότια Γαλλία-Ιταλία (Λιγουρία, Ετρουρία, Λάτιο, Ρέτζιο). Ένα από τα βόδια ξεφεύγει και περνά κολυμπώντας στη Σικελία! Τέλεια πρόφαση για τον Ηρακλή να επισκεφτεί τον βασιλιά Έρυξ. Ο Ηρακλής περνά στη Σικελία σκοτώνει τον Έρυκα σε μονομαχία, αφήνει νέο κυβερνήτη Ηρακλείδη στο νησί, και επιστρέφει με τον ταύρο στο κοπάδι. Ύστερα επιστρέφουν στην Ελλάδα, φτάνουν στην Αμβρακία τοποθεσία πλησίον της νήσου της Σχερίας, όπου πιθανώς αποσχίζονται οι Φαίακες στην προσπάθεια εύρεσης μιας καινούργιας και ειρηνικής γης, ενώ ο ήρωας συνεχίζει μετά την επανασύνταξη της αγέλης ως το σημείο παράδοσης των λαφύρων στον Ευρυσθέα.
Καθώς, ο Νόραξ, ο Σάρδος και κάποιοι από τους Ηρακλείδες, την ίδια εποχή, ακολουθούσαν παράλληλη πορεία δια θαλάσσης! Ερύθεια-Βαλεαρίδες-Σαρδηνία-Τρινάκρια/Σικελία. Πιθανή είναι η ανασυγκρότηση τους στην Σικελία μετά το πέρασμα του ηγέτη τους Ηρακλή στο κατόπι του Ταύρου. Όμως το κύριο άγημά τους με τον Ναυσίθοο επικεφαλής συνέχισαν τη θαλάσσια πορεία τους ως την Κρήτη, (Ταξίδι του Ραδάμανθυ)-Εύβοια-Σχερία/Κέρκυρα όπου η πιθανή τελική επιδίωξη και η επανένωσή τους.
Κατά τον Πλίνιο υπήρξε μια ρότα γνωστή κατά τον δέκατο αιώνα της αρχαίας εποχής που ένωνε την Ελλάδα με την Ιβηρική χερσόνησο μέσω της νότιας Γαλλίας και των Βαλεαρίδων νήσων η οποία ονομαζόταν Hercúlea via. Στην αφετηρία της ρότας συγκεντρώνουμε και τα τέσσερα ονόματα τα οποία ήταν σχετικά με τη γη των Ταρτησίων. Την HISPANIA και τους άθλους του Ηρακλή.
Την Υπέρεια πατρίδα του Ναυσίθοου και των γειτονικών Κυκλώπων, την Ερύθεια τη μακρόστενη νησίδα στον κόλπο του Κάδιθ αλλά και μια από τις εσπερίδες νύμφες, την Εσπέρια με τους κήπους της και τον εντυπωσιακό γίγαντα Άτλαντα (Βουνό του Μαρόκου που φαίνεται καθαρά από την απέναντι ισπανική όχθη). Όλα είναι σχετικά με τον Ηρακλή και το ταξίδι του ως τις στήλες της Κάλπης.
Αν όλα αυτά είναι ένας μύθος είναι ένας μύθος που αναντίρρητα εξελίχθηκε στη νότιο Ανδαλουσία.
Και οι Φαίακες μετέχουν σ αυτόν ως ένας από τους πιο σπουδαίους πρωταγωνιστές του.
Οι άλλοι πρωταγωνιστές είναι η Ελλάδα, η Σχερία, η Οδύσσεια του Ομήρου…
Ποιος είπε πως η Ισπανία είναι τόσο μακριά από την Ελλάδα;
Η αμφιβολία για το πως εμφανίστηκαν οι Φαίακες στην Κρήτη για να εκτελέσουν το ταξίδι του Ραδάμανθυ μπορεί να έχει την εξήγηση της στην μετανάστευση των Υπέρειων αλλά και μέρους των τυραννισμένων Ερυθείων προς την ανατολική Μεσόγειο από την εποχή της καταδίωξης τους από τον τύραννο “Κύκλωπα” Γηρυόνη και μετά την συντριβή του ιδίου από τον Ηρακλή. Μεταξύ των ηγετών θα μπορούσαν να βρίσκονταν ο γιος του Ηρακλή Σάρδος ή τα ίδια παιδιά της Ερύθειας κόρης του Γηρυόνη. Από τους πιο γνωστούς υπήρξε ο πρίγκιπας Νόραξ ο οποίος αποίκησε το νότο της Σαρδηνίας και ίδρυσε την ιβηρική πόλη Νόραξ. Η ευθυγράμμιση μεταξύ νότιας Ανδαλουσίας, νότιας Σαρδηνίας, Σικελίας και Κρήτης θα μπορούσε να υπονοήσει την ρότα του μεταναστευτικού συρφετού ως την νήσο της Κρήτης αρχικά και ως το Ιόνιο (Κέρκυρα), υστερότερα. Σ αυτή την περίπτωση οι Φαίακες με τον βασιλιά Ναυσίθοο επικεφαλής μπορούσαν να είχαν αποχωρήσει από τη Νότια Ανδαλουσία κάνοντας τεχνικές στάσεις στην Σαρδηνία, Σικελία και Κρήτη πριν να καταλήξουν στην Σχερία.
Ο πρώτος Ναυσίθοος (γιατί λογικά αυτόν που αναφέρει η Οδύσσεια θα ‘πρεπε να ήταν κάποιος από τους απογόνους του με το ίδιο όνομα), κατά την μυθολογία, ήταν γιος της Πανδώρας κόρης του Δευκαλίωνα, και υπήρξε ο γενάρχης των Υπερείων/Φαιάκων. Βέβαια όπως και σε άλλους μύθους η ακριβή γενεαλογία των προσώπων πολλές φορές συγχέονται λόγω της επανάληψης των ονομάτων. Έτσι εμφανίζονται κάποιοι σαν απόγονοι άλλων ηρώων μεταγενέστερων. Όπως ο Τηλέγονος, ιδρυτής της Ογυγίας στο αρχιπέλαγος της Μάλτας το νησί της Καλυψώς στην Οδύσσεια, ο Λατίνος ιδρυτής του Λάτιου κι ο Γραικός κατακτητής και άποικος της νότιας Ιταλίας που θεωρούνται γιοι της Πανδώρας της νεότερης αλλά και του Οδυσσέα και της Κίρκης ή της Καλυψώς, του Πρωτέα ή του ιδίου Ποσειδώνα. Αν τοποθετήσουμε την μετοικεσία των Φαιάκων μέχρι την Κέρκυρα στην εποχή του Ραδάμανθυ και του Μίνωα τότε και όπως προαναφέραμε θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε εκείνον τον Ναυσίθοο ως τον απόγονο του πρώτου Ναυσίθοου των Υπερείων. Το πιο ισχυρό επιχείρημα για το ότι ο πρώτος Ναυσίθοος ο γιος της Πανδώρας της νεότερης δεν ήταν ο Ναυσίθοος της Οδύσσειας είναι πως η μητέρα του Περίβοια ήταν κόρη του γίγαντα Ευριμέδοντα κι όπως είναι γνωστό αυτός ήταν αδερφός του Άτλαντα και του Επιμηθέα και από πολλούς θεωρείται πατέρας του Προμηθέα από τον οποίο γεννήθηκε ο Δευκαλίωνας!! Οπότε μιλάμε για προγενέστερη εποχή από εκείνη των τα επών του Ομήρου.
Να ‘ναι απόγονοι των Ταρτησίων, Ερυθείων και Τουρδετάνων της Ανδαλουσίας οι Φαίακες; Να ‘ναι Ο Γηρυόνης κι οι Κύκλωπές του αυτοί που εκδίωξαν και εξόρισαν τον Ναυσίθοο, τον Νόραξ και τους Υπέρειους και Εσπέριους από την νότια Ανδαλουσία; Φαίνεται πως υπήρξαν μεταξύ της Ισπανίας και της Κέρκυρας μαγικοί δεσμοί που τους ένωναν. Είναι μια απλή υπόθεση αλλά μας συγκινεί και μας πείθει.
...Και το παράπονό μας:
Έλληνες και Ρωμαίοι κλασικοί αναφέρουν και κατοχυρώνουν τα πρώτα στοιχεία για την ύπαρξη του Ίσπαλου, γιο του Ηρακλή και τον γιο εκεινού Ίσπανου. Συμπίπτουν πως κατά πάσα πιθανότητα ο Ίσπαλος έδωσε το όνομά του στην Ίσπαλις (Ανδαλουσία), και ο γιος του Ίσπαν, στην Ισπανία. Τότε γιατί νοσταλγικοί σταυροφόροι και ανύπαρκτοι ινδοευρωπαίοι επιμένουν να αποδείξουν πως η Ίσπαλις έχει ρίζες σημιτικές και η Ισπανία φοινικικές; Τόσο πολύ επιθυμούν να ‘ναι απόγονοι πειρατών και νομάδων Αραμαίων αντί των δημιουργών του πολιτισμού Ελλήνων; Είναι μια ερώτηση απλή και λογική.
Εκπλήσσει το Ιβηρικό όνομα της προϊστορικής Μινόρκας που είναι NURA (Νούρα) και φυλάσσει απόλυτη σχέση με τα Nuraghes ή Nuraxis της Σαρδηνίας, την πόλη Νόρα και τον πρίγκηπα Νόραξ. Τα άλλα προϊστορικά ονόματα των Βαλεαρίδων, Πιτιούσες ή Γυμνέσιες, Μέλλουσα ή Οφιούσα είναι ξεκάθαρα ελληνικής προέλευσης. Ο ελληνικός Οινοχόος που βρέθηκε στην Μινόρκα θεωρείται προγενέστερος του 10ου αιώνα της αρχαίας εποχής όταν ακόμα δεν είχαν γεννηθεί οι πρώτοι Φοίνικες.
Οι διακεκομμένες γραμμές υποθέτουν τις πορείες της πιθανής ανασυγκρότησης των δύο ή τριών ή και παραπάνω μετακινήσεων/καθόδων των Υπερείων μέχρι την καινούργια τους πατρίδα, Σχερία.
Σχερία. Σαν Επίλογος
—Μιλούμε για τη μυθολογία των Φαιάκων; — ρώτησα μια μέρα τον Μέντορα όταν επεξεργαζόμαστε την ραψωδία ε’ στα αγγλικά.
Και συνέχισα:
— Γιατί κατά τη γνώμη σου αμφισβητείται απ’ ορισμένους η Κέρκυρα ως γη των Φαιάκων;
— Βασικά γιατί οι Φαίακες σε κάποια στιγμή πήγαν κι ήρθαν από την Εύβοια μες στην διάρκεια μιας μόνο ημέρας.
—Σωστά! —απάντησα—. Είναι αδύνατον να φτάσεις από την Κέρκυρα στην Εύβοια και να γυρίσεις την ίδια ημέρα λόγω της υπάρχουσας αποστάσεως, έστω κι αν είχες ένα ταχύπλοο, καταμαράν τελευταίας γενιάς. Κι ο ισθμός της Κορίνθου δεν είχε δημιουργηθεί ακόμα!
—Κι όμως ο Όμηρος το λέει ξεκάθαρα σ’ αυτή την αναφορά του στη Οδύσσεια: «…εἴ περ καὶ μάλα πολλὸν ἑκαστέρω ἔστ’ Εὐβοίης, τήν περ τηλοτάτω φάσ’ ἔμμεναι, οἵ μιν ἴδοντο λαῶν ἡμετέρων, ὅτε τε ξανθὸν ῾Ραδάμανθυν ᾖγον ἐποψόμενον Τιτυὸν Γαιήιον υἱόν…». Θα το βρεις ακριβώς στην η’, στίχοι 321 και 322.
Ο Κάτω κόσμος. Ραδαμανθύς, Μίνωας και Αιακός.
Έκπληκτος γι’ αυτή την αναφορά στην Οδύσσεια, πέρασα όλο το απόγευμα χρησιμοποιώντας κουμπάσο και χάρτες όλων των κλίμακων για τη μέτρηση και τον υπολογισμό της απόστασης και την πιθανότητα πραγματοποίησης τέτοιου ταξιδιού έστω με τις πανίσχυρες πεντηκοντέρους των Φαιάκων όπως οι ίδιοι ισχυριζόταν. Πριν είχα επεξηγήσει απ’ όλες τις πλευρές την αναφορά της ραψωδίας. Ανέφερε με λίγα λόγια πως θαλασσοπόροι Φαίακες είχαν μεταφέρει τον Ραδάμανθυ στην μακρινή Εύβοια για να συναντηθεί με τον γιο της Γαίας Τιθύωνα και επέστρεψαν στη διάρκεια μιας μέρας. Αδύνατον! Δεν μπορούσαν να το πιστέψουν τα μάτια μου παρατηρώντας την απόσταση της ρότας στο χάρτη. Μέχρι που διαβάζοντας και παρατηρώντας ξανά και ξανά, συνέλαβα μίαν ασήμαντη λεπτομέρεια. Ανεπαίσθητη. Μια στιγμή! Εδώ δεν υπήρχε καμία αναφορά που να υποδήλωνε από που είχαν μεταφέρει οι Φαίακες τον Ραδάμανθυ. Τον πήγαν στην Εύβοια, ναι. Αλλά δεν έλεγε πουθενά από που τον είχαν παραλάβει…
Κατά τον δικό μας γενεαλογικό και χρονολογικό προϊστορικό πίνακα διανύαμε τον 13ον αιώνα της αρχαίας εποχής (1). Οπότε, ο Ραδάμανθυς δεν ήταν αδελφός του Μίνωα; Του βασιλιά της Κρήτης; Τότε το λογικό θα ήταν η μετακίνησή του να είχε γίνει από το νησί του (Κρήτη) προς την Εύβοια κι όχι από την (Σχερία). Για ποιον λόγο θα ‘πρεπε να μεταφερθεί από την Σχερία —που εκείνο τον καιρό αγνοούσαμε αν ήταν καν γνωστή ή αν την είχαν αποικήσει ήδη οι Φαίακες—, αντί όπως θα ‘ταν πιο λογικό κάποιος να τους είχε αναθέσει το ναύλο από την Κρήτη ως την Εύβοια; Σε κανένα σημείο δεν αναφέρεται ούτε καν προεικάζεται πως εκείνος είχε βρεθεί για κάποια στιγμή στην Σχερία. Γύρω απ’ αυτό το ταξίδι του Ραδάμανθυ συνέχιζα να ερευνώ για να δω τι άλλο θα μπορούσα να ανακαλύψω που θα βοηθούσε στην ερευνά μας για την Υπέρεια και τους προγονικούς Φαίακες και που θα μπορούσε να ρίξει ένα ελάχιστο φως στην περιπλοκή.
Πάνω ακριβώς σ’ αυτήν τη αρχέγονη επιδεξιότητα των Φαιάκων —να μεταφέρουν ανθρώπους μέσω θαλάσσης— αφηγείται ο Αλκίνοος στην ραψωδία θ’, 564-569:
—Κάποτε άκουσα από τον πατέρα μου να λέει πως είχε ακούσει από τον Ναυσίθοο να διηγείται το εξής: «Ο Ποσειδώνας θα μας τιμωρήσει γι’ αυτές τις μεταφορές σ’ όλο τον κόσμο. Κι απειλούσε πως με το παραμικρό θα κατέστρεφε —σκεπάζοντας το με ένα τεράστιο βουνό (κυμάτων) κι απ’ τις δυο μεριές—, εκείνα τα πλοία των Φαιάκων, που αρμένιζαν μες την ομίχλη “προς τα πάνω” τις θάλασσες».
Η πρώτη μου εντύπωση ήταν πως, αν ο Αλκίνοος άκουσε απ’ τον πατέρα του ότι είχε ακούσει από τον Ναυσίθοο… Από ποιόν Ναυσίθοο; Σε ποιον Ναυσίθοο αναφερόταν; Μήπως είμαστε πιο κοντά στη θεωρεία μας που έλεγε πως εκείνος ο Ναυσίθοος που γνωρίζουμε —ο πατέρας του Αλκίνοου— δεν ήταν ο ίδιος που τους είχε οδηγήσει στην έξοδο από την Υπέρεια κάποιους αιώνες πριν; Και πως ετούτος ο Ναυσίθοοςμ ο προγενέστερος Ναυσίθοος, θα ‘ταν στην πραγματικότητα ο παππούς του ή ο προπάππος του! Η μήπως υπήρχαν ακόμα και πάνω από δυο Ναυσίθοοι αλλήλοδιαδεχόμενοι; Ύστερα αναλογίστηκα πως αν το πλοίο διέσχιζε τις θάλασσες προς “τα πάνω” —προς το βορρά—, πιθανώς οι ταχύπλοοι πεντηκόντερος των πρώιμων Φαιάκων δεν αποπλέαν από την Σχερία/Κέρκυρα οπότε θα ‘ταν “ προς τα κάτω” (Νότος), αλλά από τον νότο (Κρήτη) προς “τα πάνω” (Εύβοια). Κάπως συγκεχυμένο, αλλά ταίριαζε!
Συνέχισα να ερευνώ ανάμεσα στους στίχους του θεϊκού Ομήρου και στις περισυλλογές και επεξηγήσεις του Μέντορα και ξανασυνάντησα την απειλή του εκδικητικού Ποσειδώνα προς τον Δία στην ν’ 149-152: «Τώρα απαιτώ από σένα κείνο το ωραίο πλοίο των Φαιάκων που αρμενίζει προς τα πάνω τις θάλασσες με ομίχλη» —εκείνη την ομίχλη που εμπόδισε τον Οδυσσέα να αντικρύσει και να αναγνωρίσει το νησί του στην ανάλογη περίσταση—, «να καταστρέψεις για να τελειώνουμε μ’ αυτή τη κακοσυνήθεια που ‘χουν να μεταφέρουν τον κόσμο διασχίζοντας τη θάλασσά μου. Και την πόλη να σκεπάσεις με μεγάλα βουνά-κύματα κι από τις δυο μεριές». Ξανά κι εδώ η φράση “προς τα πάνω”! Και ο παραλληλισμός του Οδυσσέα και της ομίχλης που υπονοεί την επανάληψη ενός φαινομένου που εμφανίζεται συχνά όταν ταξιδεύει κανείς από Νότο (Ογυγία ή Κρήτη) προς τα πάνω (Σχερία ή Εύβοια).
Θυμήθηκα πως ο Νίκος μου είχε εκμυστηρευτεί τη σημασία του ‘‘αμφικαλύψαι’’: ´σκεπάζω από τις δυο μεριές´. Μου ‘χε εξηγήσει μάλιστα πως η γιαγιά του που ‘ταν απ’ τη Σμύρνη —εκεί που είχε αγορεύσει και γίνει σπουδαίος ο Όμηρος—, το έλεγε πολλές φορές σε στιγμές απόγνωσης και με την ίδια σημασία «να με σκεπάσουν κι απ’ τα δυο για να μείνω ήσυχη» (διόρθωση Μέντορος: 'Να σκεπάσω κι απ' τα δυο να ησυχάσω'). Δηλαδή να πέσω να πεθάνω.
Ο Ποσειδώνας ήταν έξω φρενών κι ήθελε να τους εξοντώσει γιατί κυριαρχούσαν στις θάλασσές του!
Η γιαγιά μου, που και κείνη ήταν Μικρασιάτισσα της διασποράς αλλά από την Μπρούσα, δεν θυμάμαι να χρησιμοποιούσε την ίδια φράση. Αλλά ούτε την έζησα τόσο όσο ο Μέντορας την δικιά του…
Έτσι άρχισα να στύβω το μυαλό μου με πιότερη επιμονή για να καταλάβω πότε και γιατί ο Ραδάμανθυς τους είχε καλέσει να ‘ρθουν από την Κέρκυρα στην Κρήτη. Να υποθέσουμε πως επειδή οι Φαίακες ήταν έμπειροι ναυτικοί ή μήπως καταγόταν κατά κάποιο τρόπο από κάποια κοινωνική ομάδα ανδρών αυτών των ιδίων Κρητικών; Χάρη σ’ αυτούς —τους Μινωικούς—, τα πληρώματά τους είχαν ταξιδέψει μέχρι τον Ατλαντικό για να επιστρέψουν υστερότερα στην εστία προέλευσής τους; Γιατί να τους προσκαλέσουν γι‘ αυτό το αγώι από την Κέρκυρα και να μην χρησιμοποιήσουν ντόπιους έστω κι αν τούτοι μπορούσαν να ‘ναι κάπως πιο αργόπλοοι; Μήπως η πρόσκληση δεν ήταν για τους Φαίακες της Κέρκυρας αλλά για τους Φαίακες της Κρήτης που είχαν φτάσει προ πολλού από τη μακρινή Υπέρεια κι είχαν εγκατασταθεί προσωρινά στη Κρήτη; Εκείνοι που από το νότο της Ανδαλουσίας είχαν μεταναστεύσει ακολουθώντας τη ρότα που σημειώνουμε και εκείνη ακριβώς την περίοδο αποικούσαν στην προτελευταία στάση τους το νησί της Κρήτης πριν την τελική τους κατάληξη στην Κέρκυρα; Θεωρείται λογικό οι Φαίακες να είχαν μεταναστεύσει από την Κρήτη στην Κέρκυρα αρκετά πιο ύστερα —δυο ή τρεις γενιές μετά τον Μίνωα και τον Ραδάμανθυ— οδηγούμενοι ξανά από άλλον Ναυσίθοο, τον πατέρα του Αλκίνοου κι ίσως εγγονό, δισέγγονο ή τρισέγγονο των προγενέστερων του, του γιου ή του εγγόνου της Πανδώρας με το ίδιο όνομα. Ο Όμηρος αναφέρει μόνο ετούτο το γεγονός περιληπτικά στην Οδύσσεια ζ’, 3-8:
«Οδήγησε (ο Ναυσίθοος) σε μια καινούργια γη τους άνδρες Φαίακες —εκείνους που πολύ πριν ζούσαν στην απλόχωρη Υπέρεια, πλαι σε κυκλώπειους άνδρες που ήταν ξιπασμένοι και τους κακομεταχειριζόταν γιατί ήταν πιο δυνατοί στη διάπλασή τους—. Έτσι μετά που τους προέτρεψε για να μεταναστέψουν ξανά, τους οδήγησε ο θεόμορφος Ναυσίθοος στην Σχερία όπου καταύλισαν μακριά από την θύμηση εκείνων των αχόρταγων υπεράνθρωπων».
Δεν αναφέρει πουθενά ο Όμηρος ούτε την πορεία τους στο χρόνο, ούτε τις στάσεις τους και το χρόνο παραμονής των, ούτε το πέρασμα των γενεών. Κι επειδή ο Όμηρος είναι του 12ου αιώνα, ότι και να λένε οι φαλτσοινδοευρωπαίοι, όλα αυτά για την τελική άφιξη των Φαιάκων στην Σχερία/Κέρκυρα τα ‘χει ακουστά και τα ‘χει καταγραμμένα. Αλλά η άφιξη των Φαιάκων πρώτα στην Κρήτη θα μπορούσε να είχε συμβεί —και φαίνεται σαν το πιο πιθανό— μερικούς αιώνες πριν τη συνάντηση τους με τον Οδυσσέα. Κι ίσως θα μπορούσαν να υπάρξουν δύο τα ταξίδια κι οι πορείες τους, και ξεχωριστές στο πέρασμα του χρόνου. Ένα από την Υπέρεια μέχρι την Κρήτη με ηγέτη τον πρωταρχικό Ναυσίθοο. Το άλλο σχεδιασμένο και οδηγούμενο από τον απόγονό του από την Κρήτη στην Σχερία/Κέρκυρα όπου δεν αποκλείεται να είχαν καταφτάσει κι άλλοι Υπέρειοι/Φαίακες από πριν, με τα πρώτα μεταναστευτικά κύματα ακολουθώντας την πορεία εκ ξηράς που ακολουθήσε κι ο Ηρακλής μεταφέροντας τα κοπάδια —στην πραγματικότητα τα λάφυρα του πολέμου εναντίων του Γηρυόνη και των Ταρτησίων—. Παρατηρώντας τον πίνακα της γενεαλογίας πιο κάτω θα κατανοήσουμε διάφορα στατιστικά. Πρώτον πως ο αρχικός Ναυσίθοος, απόγονος της Πανδώρας, ήταν σχεδόν σύγχρονος του Χούτου γιου του Έλληνα. Ενώ ο Ναυσίθοος της Σχερίας υπήρξε μια ή δυο γενεές μετά τον Ηρακλή ή τον Κέφαλο. Ακόμα πως η εποχή του περάσματος των Υπερείων στη Κρήτη συμπίπτει με την ανάληψη του θρόνου από τον Μίνωα και το ταξίδι του Ραδάμανθυ. Ύστερα από αυτό το τόσο σημαδιακό ταξίδι —και που αποτελεί το πιο ισχυρό επιχείρημα μας για την χάραξη της πιο πιθανής μεταναστευτικής πορείας των Φαιάκων—, ενδέχεται τα δυο μεταναστευτικά κύματα με έναν αιώνα περίπου διαφορά να ενωθήκαν τελειωτικά στην Σχερία οδηγούμενα από τον Ναυσίθοο της Οδύσσειας και τον διάδοχό του Αλκίνοο. Εκεί που προσ-έλευσε κάποια ημέρα ο Οδυσσέας —ο παππούς του Ομήρου—, πριν την τελική άφιξή του στην Ιθάκη. Κι είναι εκείνος ο ίδιος ο Οδυσσέας που το διηγείται στον Όμηρο και με τον δικό του τρόπο του περιγράφει την ιστορία των Υπέρειων, το ταξίδι του Ηρακλή και την επιστροφή του από τη γη των Ταρτησίων, το ταξίδι του Ραδάμανθυ και την ανάμιξη των Φαιάκων που τώρα πια κυβερνούσαν ο Αλκίνοος και η Αρετή με την κόρη τους Ναυσικά. Εμείς μόνο έχουμε να συναρμολογήσουμε τα κομμάτια του παζλ με την φαντασία μας για να ταιριάξουν απόλυτα.
Και για να συμπληρώσουμε το σενάριο θα ‘πρεπε να προσθέσουμε στην θεωρία μας την εξής ερώτηση: Πού βρισκόταν αρχικά η πατρίδα, η γη των Φαιάκων; Και μετά την Υπέρεια ποιά γη κατοικούσαν για να τους έχει στο χέρι ο Ραδάμανθυς σαν μεταφορείς; Δεν θα ‘ταν λογικό να είχαν αποικήσει για κάποια περίοδο και ιδιαίτερα εκείνη ακριβώς τη χρονική στιγμή κάποιο μέρος της Κρήτης;
Αν είναι έτσι η υποψήφια περιοχή για την πρώτη εγκατάσταση σε ελληνικό χώρο των Υπερείων θα μπορούσε να θεωρηθεί η δυτική ακτή της Κρήτης νότια των Χανίων πιθανώς στη χώρα Σφακίων. Αν και βέβαια ο Μέντωρ θα ‘χει για πάντα την υποψία πως κάποια σχέση θα είχαν με τον Όρμο Δικταίου λόγω του γίγαντα Τάλου.
Αλλά από που έφτασαν στην Κρήτη; Χρησιμοποιώντας μερικές μυθολογικές συντυχίες και προϊστορικές πηγές στις οποίες αναφερθήκαμε και στην “ιβηρική μου επιθυμία”, θα μπορούσαμε να τραβήξουμε αυτή την υποθετική αχνή γραμμή που θα ένωνε την Κρήτη κι ύστερα την Κέρκυρα με την χώρα των Ταρτησίων στη νότια Ανδαλουσία. Λέγεται πως ο Ηρακλής για να φτάσει στη χώρα του Γηρυόνη πέρασε προηγουμένως από την λιβυκή έρημο. Λιβύη ονομαζόταν τότε ο βορράς της κεντροδυτικής Αφρικής πιο κει από την Αίγυπτο και περιλάμβανε τις σημερινές: Λιβύη, Τυνησία. Αλγερία και Μαρόκο. Αυτό ενδυναμώνει την ιδέα πως ο γίγαντας Γηρυόνης και τα αδέλφια του βασίλευαν στις πιο δυτικές ακτές της βόρειας Αφρικής και στις πιο κοντινές ακτές της Ανδαλουσίας του Γαδείρων/Cádiz στη νήσο Erítia, όπως υποθέτουν οι περισσότεροι από τους επαΐοντες.
Ακριβώς σ’ αυτές τις περιοχές έλαβαν χώρα οι τρεις τελευταίοι άθλοι του Ηρακλή. Ήτοι: Τα βόδια του Γηρυόνη, η αρπαγή των μήλων των εσπερίδων και η απαγωγή του κέρβερου.
Τον κήπο των εσπερίδων φύλαγε άλλος τιτάνας, ο γιγαντιαίος Άτλας. Υπάρχει μια οροσειρά με το ίδιο όνομα που διατρέχει το βόρειο έδαφος από Τυνησία μέχρι Μαρόκο και που διακρίνεται απολύτως από τους θαλασσοπόρους που πλέουν προς το στενό του Γιβραλτάρ. Ο ποιμένας του Γηρυόνη ονομαζόταν Ευρυτίωνας. Η κόρη του Γηρυόνη Ερύθεια. Όπως λεγόταν και στην αρχαιότητα το μακρόστενο νησάκι που φιλοξενούσε το σημερινό Κάδιθ. Ο τερατώδης σκύλος με τα δύο κεφάλια, σύντροφος και φύλακας του Ευρυτίωνα λεγόταν Όρθρος κι ήταν γιος ή σύζυγος της Έχιδνας της γενεαλογίας της Μέδουσας και της Καλλιρόης, γιαγιά και μητέρα αντιστοίχως του Γηρυόνη, κι είχε έναν αδελφό ονόματι Κέρβερο. Ο Περσέας, εκείνος ο ήρωας που αποκεφάλισε τη Μέδουσα βάδισε επίσης στο κατόπι των μήλων των εσπερίδων. Και αναμετρήθηκε με τον Άτλαντα. Ο Περσέας κατά σύμπτωση ήταν πρόγονος του Ηρακλή. Και το άλλο όνομα με το οποίο ήταν γνωστός ο Περσέας ήταν συμπωματικά Ευρυμέδοντας που σημαίνει εκείνον που κυβερνάει κατά μήκος και κατά πλάτος. Ο Ναυσίθοος ήταν γιος της Περίβοιας “της εκλεκτής μεταξύ των γυναικών” κατά τον Όμηρο. Η Περίβοια ήταν κόρη ενός γίγαντα που λεγότανε Ευρυμέδοντας! Ο βασιλιάς των γιγάντων που κατοικούσαν στα πέρατα του κόσμου πέρα στη δύση του Ωκεανού. Και για να κλείσουμε τον συμπτωματικό και εκπληκτικό αυτόν κύκλο άλλη μια έκπληξη. Στη βιολογική ταξινομία βρίσκουμε μια αποκαλυπτική μέδουσα σε σχήμα διαστημό:πλοιου που λέγεται “Ναυσιθόη” κι είναι του είδους Χρυσάωρ! Υπενθυμίζουμε πως ο Χρυσάωρ ήταν γιος της Μέδουσας, αδελφός του Πηγάσου και πατέρας του Γηρυόνη!
Θα μπορούσε να ‘χε δίκιο ο Pompeyo Trogo πως οι τρεις κεφαλές του Γηρυόνη αντιπροσώπευαν τους τρεις γιγαντιαίους αδελφούς Ταρτήσιους; Τους τρεις τυράννους; Μπορεί αυτοί να εκληφθούν ως οι ηττημένοι τρικέφαλοι από τον Ηρακλή: Γηρυόνης, Ευρυμέδοντας και Άτλας;
Οι αναπαραστάσεις βίαιων θανάτων και αποκεφαλισμών, οι συνουσίες θεοτήτων και θνητών, ή οι αιματοβαμμένοι τοκετοί ανθρώπων ή ζώων όπως ο Χρυσάορας κι ο Πήγασος, πολλές φορές αντιπροσώπευαν στυγνούς και ανεξέλεγκτους βιασμούς ή παραφιλίες. Θα μπορούσε να ήταν στην πραγματικότητα ο θάνατος της Μέδουσας ένας κοινός βιασμός μέχρι θανάτου; Θα μπορούσε να ήταν υπαίτιος ο ίδιος ο Περσέας εισπράττοντας το δικαίωμα της παρθενοφθορίας από την κόρη του Αμφιτρύωνα που τον φιλοξενούσε, τον Ευρυμέδοντα, λαμβάνοντας προσωρινά το προσωνύμιό του;
Όπως και να ‘ναι η περιοχή την οποία αποικούσαν σαν συμπολίτες ή σαν γείτονες εκείνοι οι υπεράνθρωποι θα ‘πρεπε να βρίσκεται προς την άκρια της δύσης, όπου η μεσόγειος τέλειωνε κι όπου ο τύραννος Γηρυόνης βασίλευε πάνω σ’ όλους κι όπου συνέρρεαν τακτικά οι Έλληνες για πλιάτσικο και λαφυραγωγία από τον 14ο και 13ο αιώνα, αιώνες του Περσέα και του Ηρακλή. Όλοι οι δρόμοι προς τα εκεί οδηγούν. Και πιθανώς από τότε ξεκινήσαν για την Ελλάδα οι Φαίακες του πρώτου Ναυσίθοου όταν εκδιώχτηκαν από τον Γηρυόνη μαζί και με τον Νόραξ, τον υποτιθέμενο γιο του, όπως εικάζεται, και της κόρης του Ερύθειας. Αν και κατά τη γνώμη μου αντίγονος αιμομιξίας ο Νόραξ, ήταν γιος της Ερύθειας από τον ίδιο τον Ηρακλή ή ενδεχομένως εκείνης και του γιου του Ηρακλή, Σάρδου λόγο της σχετικότητος και της συνύπαρξής τους στη νήσο της σημερινής Σαρδηνίας. Είναι επίσης δυνατόν ο Ηρακλής ή άλλοι από τους Ηρακλείδες να τους συνοδεύσαν με την εκδίωξη ή να τους ακολουθήσαν πιο υστερότερα από την συμπλοκή του Ηρακλή με τους τυράννους των Ταρτησίων.
Ο Ηρακλής και το στράτευμά του είχαν καταφτάσει στη γη των Ταρτησίων για να πολεμήσουν τους τυράννους και να απελευθερώσουν τον λαό που φαίνεται πως διατηρούσε πολλά συγγενικά δεσμά με τους Έλληνες Μινωικούς και Μυκηναίους. Φαίνεται μάλιστα πως ο Ηρακλής είχε φέρει μαζί του και κάποιους απ’ τους γιους του όπως ο Ίσπαλος κι ο Ύλλος και συντρόφους όπως ο Έσπερος, γιος του Κέφαλου που πιθανώς παρέμεινε σε Αφρικανική γη μετά τις μάχες απέναντι στον Άτλαντα. Γι’ αυτό και ορισμένοι υποθέτουν πως στην πραγματικότητα ήταν αδερφός του τιτάνα αν και το πιο λογικό είναι πως έγινε γαμπρός του μετά την εγκατάστασή του στη Μαροκινή ακτή. Αγνοώ με ποιά από τις κόρες του. Βέβαια παραξενεύει πως εκείνες ονομάστηκαν Εσπερίδες! Κι ότι ο ίδιος Έσπερος κληρονόμησε τίτλο και όνομα από τον ίδιο τον Άτλαντα. Ο Έσπερος άφησε την τελευταία του πνοή στην οροσειρά του Άτλαντα μερικά χρόνια πιο ύστερα.
Το γιγαντιαίο όρος Άτλας που εξουσιάζει τη δυτική Μεσόγειο.
Ο Ίσπαλος (Híspalo) παρέμεινε στην Ιβηρική και κυβέρνησε του Ταρτήσιους μετά την εκθρόνιση του Γηρυόνη. Ακόμα πριν ενηλικιωθεί, κατά τις συνήθειες, πιθανολογώ, θα τον νύμφευσαν με την “θεία” του την πριγκίπισσα Ερύθεια κι από αυτή την ένωση γεννήθηκε ο ιδρυτής της Ισπανίας, Hispan (Ισπάνο) και μια κόρη λεγόμενη Iberia (Ιβηρία), αν κι όπως πάντα για την δόξα ξαναφέρουν τον Ηρακλή σαν υπαίτιο! Όπως φαίνεται επίσης πιστευτό πως μερικοί άλλοι Ηρακλείδες με τον Σάρδο, και το γιο του Νόραξ επικεφαλής αποίκησαν τελικά την Σαρδηνία. Η Νουραγική/Ιβηρική πόλη που ίδρυσε στην νότιο Σαρδηνία ο Νόραξ ονομάστηκε Νόρα, το αρχαϊκό όνομα της Μινόρκας απ’ όπου πέρασαν οι Ηρακλείδες ήταν Νούρα. Η αρχιτεκτονική των αρχαϊκών κτισμάτων της δυτικής νησιώτικης Μεσογείου ονομάστηκε νουραγική.
Η ομοιότητα μεταξύ των νουραγικών κατασκευών της Σαρδηνίας και της Μάλτας με τα Talayots των νήσων γυμνέσιων είναι προφανής. Πιστεύω ακράδαντα πως τον Σάρδο και τον Νόραξ τους ακολουθήσαν και θαλασσοπόροι του Ναυσίθοου στην πορεία τους προς την ανατολική μεσόγειο μέχρι να προσεγγίσουν την Μινόρκα (Nura). Κι ότι από ‘κει μετέβησαν στην Σαρδηνία. Αφού ο Ναυσίθοος κι οι άλλοι Υπέρειοι βοήθησαν για την ανέγερση των νουραγικών πόλεων και την εγκατάσταση ορισμένων ερυθείων στα νησιά συνέχισαν την πορεία τους προς την Τρινάκρια/Σικελία όπου ξανάσμιξαν με τα αγήματα του Ηρακλή που πολεμούσε τον Έρυκα κι ύστερα τράβηξαν για την Κρήτη όπου τους ανάμενε η πρώτη μακρόχρονη στάση —και το ταξίδι του Ραδάμανθυ— πριν καταλήξουν τελειωτικά στην Σχερία/Κέρκυρα.
Οι υπόλοιποι των Ηρακλειδών που παρέμειναν στην Ιβηρική χερσόνησο διασκορπίστηκαν σ’ αυτήν προς όλες τις κατευθύνσεις. Ορισμένοι έμειναν στο Λεβάντε. Άλλοι όδευσαν προς το βορρά και έφτασαν ακόμα και μέχρι την Γαλικία. Οι λιγότεροι ακολούθησαν τον Ηρακλή στην επιστροφή του στην Ελλάδα.
Η ιδέα πως ο Ηρακλής πέθανε στην Ισπανία θεωρείται κάπως παρατραβηγμένη διότι κατά το μύθο έφτασε τελικά στην Αμβρακία κι από κει στον Ευρυσθέα για να εκπληρώσει την υπόσχεση του. Και να του παραδώσει τα λάφυρα. Μεταξύ των χερσαίων ενισχύσεων που είχε φέρει μαζί του στην εκστρατεία κατά των Γηρυόνων ο Ηρακλής περιλαμβάνονταν Ιλλυριοί και Θράκες μισθοφόροι εκτός των ειδικών σωμάτων της ελίτ των Μυκηναίων.
Κατά την διαδρομή τους προς την Αμβρακία πολλοί απ’ αυτούς παρέμειναν και ίδρυσαν καταυλισμούς και πόλεις στην Ιβηρική, τη Γαλλία και την Ιταλία. Δίπλα από κάθε σύγχρονη πόλη που δημιουργούσαν οι εκλεκτοί Έλληνες προσφέρονταν ομάδες μισθοφόρων αλλά και γηγενών καταυλίζοντας ακριβώς στο πλάι τους και στήνοντας τα φημισμένα πασσαλοπήγματα (empalizadas), φορμάροντας έτσι τις φημισμένες διπόλεις.
Έτσι ιδρύθηκε η Καλλίπολις η σημερινή Βαρκελώνη από τους αιρετούς Έλληνες και δίπλα της η Λαΐαι από μισθοφόρους της φυλής Θρακών Λαΐαίων και τοπικών Ίβηρων.
Από την μίξη Ελλήνων, Λαΐαίων και εγχωρίων δημιουργήθηκε η εθνότητα των Λαϊαιτανών. Παράλληλα Ιλλυριοί μισθοφόροι με άλλους αυτόχθονες σχημάτισαν βορειοδυτικά της Καλλίπολης τον καταυλισμό της Ιλτίρτας στο πλάι της πολιτισμικής Ιλέρδας άλλων επιφανών Ελλήνων κι από τη σύσφιξη των οποίων γεννήθηκε η σημερινή Λέριδα (Lleida) και η εθνότητα των Ιλουργετών. Ανάλογα φύτρωσαν δεκάδες άλλες ελληνικές διπόλεις στα παράλια της Ιβηρικής χερσονήσου.
Ο Ηρακλής παρέμεινε για κάποιο διάστημα στην περιοχή των Πυρηναίων πριν τα διασχίσει, όπου και τα ‘μπλεξε με την Πυρήνη την πριγκίπισσα των Βεβρύκων για να αφήσει κατά την αναχώρηση του κι ύστερα από τον πρόωρο και τραγικό χαμό της ερωμένης του μίαν άλλη ελληνική πόλη ακόμα ανεξερεύνητη και που τοποθετούν κάπου πλησίον της σημερινής πόλης Puigcerdá.
Αλλά αυτή η ιστορία νομίζω έχει να κάνει πιο πολύ με το πέρασμα από την περιοχή των Ηρακλειδών του Σάρdου γιατί η περιοχή της Puigcerdá λέγεται Σαρδάνια, Cerdaña (Cerdanya στην Καταλανική) κι είναι από τη φυλή των Σερετάνων (Ceretani) όπως οι Σαρδάνοι της αρχαϊκής Σαρδηνίας φυλές που λάτρευαν την Δήμητρα (την ρωμαϊκή Ceres), εξ ου και το όνομα, που δεν προέρχεται από τη ψευδοινδοευρωπαϊκή ρίζα Κερ, αλλά επειδή εκείνη, η Ceres ήταν κόρη του Κρόνου (Crono) και της Ρέας (Rea). (Cer-Re). Αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία… όπως κι ο σκόπιμος σφετερισμός των ελληνικών πάντων από τον ανύπαρκτο ψευδοινδοευρωπαϊσμό.
Και για να κλείσουμε τον κύκλο του Ηρακλή στην Ιβηρία. Όπως είπαμε και πριν κάτι μου λέει πως μετά το πέρασμά του από το Λεβάντε, πορεία προς το νότο της Γαλλίας κι απ’ εκεί στην Αμβρακία οδηγώντας τα βόδια του Γηρυόνη εκεί κάπου στο Montjuic (το όρος των Ιουδαίων), είναι όταν έχασε τη barca-nona (την ενάτη βάρκα) και χάρη στην επανεύρεσή της ανάμεσα στην ομίχλη, σε κείνη τη θέση του όρμου ίδρυσε την Καλλίπολη/La Ciutat Bella, τη Βαρκελώνη. Αν και όπως άλλοι υποστηρίζουν αυτή η ιστορία ανήκει στον Οδυσσέα, κάποια χρόνια πιο υστερότερα κι όχι στον Ηρακλή. Αλλά όπως είπαμε οι ιστορίες επαναλαμβάνονται.
Οι μυθολογικές ιστορίες πολλές φορές συγχέονται. Αλλά ένα πράγμα είναι αληθινό. Οι Έλληνες ήρθαν, ανακάλυψαν και κατοίκησαν την Ιβηρία πολύ πριν τον Γηρυόνη, μετά τον Γηρυόνη και έως ότου ο Αννίβας πέρασε το στενό. Μεταξύ της πλούσιας κληρονομιάς με την οποία πριμοδότησαν οι Ηρακλείδες τους αδερφούς τους Ιβήρους, και ειδικά τους νοτίους και τις ανατολικές ακτές, ξεχωρίζουν ιδιαίτερα τα Ταυροκαθάψια, (το σάλτο του ταύρου του μινωικού πολιτισμού που αποτελεί τον προθάλαμο των ταυρομαχιών), και τον κρητικό ιχνηλάτη τον πανάρχαιο ποδένκο από τον οποίο προέρχεται ο ιβηρικός. Κι ακόμα υπάρχουν δύσπιστοι που έχουν κολλήσει στην ύπαρξη και την προσφορά του φοινικικού μύθου και ούτε καν θεωρούνται “ινδοευρωπαίοι!”.
Το σάλτο του ταύρου από τους μινωικούς
Παρ’ όλα αυτά η δική μας ταπεινή αλλά νοητική έκθεση σκόπευε απλώς, να εμπνεύσει όσους πιστεύουν πως οι Φαίακες θα μπορούσαν να ήταν εν μέρει Ίβηρες.
(1) Χρονολογικός πίνακας
13ος ΑΙΩΝΑΣ , ΠΡΩΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ Οι Φαίακες εκδιώκονται από την Υπέρεια. Εμφάνιση των πρωταρχικών Λαών της Θάλασσας
13ος ΑΙΩΝΑΣ , ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΕΤΑΡΤΟ Θαλάσσια ρότα των Φαιάκων μέσω Σαρδηνίας Σικελίας και Κρήτης. Από ξηράς μέχρι την Αμβρακία κι απ’ εκεί στη Σχερία.
13ος ΑΙΩΝΑΣ , ΤΕΛΕΥΤΑΙΟ ΤΕΤΑΡΤΟ Σύναψη όλων των Φαιάκων στην Σχερία. Ο Αλκίνοος στον θρόνο
12ος ΑΙΩΝΑΣ , ΠΡΩΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ Αρχή του τρωικού πολέμου.
12ος ΑΙΩΝΑΣ , ΔΕΥΤΕΡΟ ΤΕΤΑΡΤΟ Πτώση της Χαττούσας πρωτεύουσας των Χετταίων από τους Λαούς της Θάλασσας. Συμπλοκές του Ραμσή Γ´ με τους Λαούς της Θάλασσας. Επιστροφή του Οδυσσέα στην Ιθάκη και του Μενέλαου στη Σπάρτη. Τέλος των Λαών της Θάλασσας. Θάνατος του Ραμσή Γ´.
12ος ΑΙΩΝΑΣ , ΤΡΙΤΟ & ΤΕΤΑΡΤΟ ΤΕΤΑΡΤΟ Κάθοδος των Δωριέων. Παρακμή του μυκηναϊκού πολιτισμού.
Σ’ αυτή τη σύντομη γενεαλογία (2) συνοδευόμενη από χάρτες που παραθέσαμε ανάλογα, θα κατανοηθεί η εναλλαγή των γενεών των ηρώων που έλαβαν μέρος στις διάφορες εκστρατείες των λαών της θάλασσας, των κυμάτων μετανάστευσης και ιδιαίτερα την πορεία που μπορεί να ακολουθήσαν οι Φαίακες της Υπέρειας περνώντας από την Κρήτη μέχρι να καταφθάσουν τελικά στην Σχερία/Κέρκυρα όπου ο Οδυσσέας τους συνάντησε πριν αποβιβαστεί στον Φόρκυνα κι απ’ εκεί μεταβεί στην Παλική της Κεφαλονιάς, την αυθεντική μας Ιθάκη.
ΓΕΝΕΑΛΟΓΙΑ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΕΩΝ ΕΛΛΗΝΟ-ΙΒΗΡΩΝ ΚΑΙ ΙΒΗΡΟΕΛΛΗΝΩΝ
ΟΙ ΦΟΙΝΙΚΕΣ ΕΜΦΑΝΙΣΤΗΚΑΝ ΠΟΛΥ ΠΟΛΥ ΑΡΓΟΤΕΡΑ ΚΙ ΗΤΑΝ ΑΠΛΟΙ ΑΞΕΣΤΟΙ ΠΕΙΡΑΤΕΣ ΚΑΙ ΓΥΡΟΛΟΓΟΙ.
