Άρθρα
Αρθρογράφοι
Φόρουμ
Νέες δημοσιεύσεις
Αναζήτηση στο Φόρουμ
Τι νέα
Νέες δημοσιεύσεις
Νέες δημοσιεύσεις προφίλ
Τελευταία δραστηριότητα
Μέλη
Εγγεγραμμένα μέλη
Τρέχοντες επισκέπτες
Νέες δημοσιεύσεις προφίλ
Δημοσιεύσεις προφίλ αναζήτησης
Σύνδεση
Ελληνικά
Language Chooser
English (US)
Ελληνικά
Español
Τι νέα
Αναζήτηση
Αναζήτηση
Αναζήτηση τίτλων μόνο
Με:
Νέες δημοσιεύσεις
Αναζήτηση στο Φόρουμ
Μενού
Σύνδεση
Install the app
Εγκαθιστώ
Φόρουμ
Ομηρική Ιθάκη - Η Γεωγραφία της Οδύσσειας
Ομήρου Οδύσσεια - Αναλύσεις ραψωδιών
Ραψωδία τ΄ - Ο ιστός της Πηνελόπης. Το οικόσημο του Οδυσσέα. Κυνήγι αγριογούρουνου στον Παρνασσό
Ραψωδία τ΄ - ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ, οι διάλογοι πριν απ’ τα «ΝΙΠΤΡΑ».
Η JavaScript είναι απενεργοποιημένη. Για καλύτερη εμπειρία, παρακαλούμε ενεργοποιήστε το JavaScript στον browser σας πριν προχωρήσετε.
You are using an out of date browser. It may not display this or other websites correctly.
You should upgrade or use an
alternative browser
.
Απάντηση στο θέμα
Μήνυμα
<blockquote data-quote="Νικόλαος Καμπάνης - Mentor" data-source="post: 113" data-attributes="member: 4"><p style="text-align: justify">[P]Όταν ο Οδυσσέας ήταν μεταμορφωμένος σε ζητιάνο, κάποια στιγμή κατάφερε επιτέλους να μείνει όλη τη βραδιά στο σπίτι του, ενώ οι μνηστήρες είχανε πάει για ύπνο στα δικά τους ! Πώς το κατάφερε αυτό;[/P]</p> <p style="text-align: justify">1. Ο Τηλέμαχος ήδη γνώριζε ότι ήταν ο πατέρας του (βλ. ραψωδία π’), από την καλύβα του Εύμαιου.</p> <p style="text-align: justify">2. Η Πηνελόπη έδωσε άδεια λόγω κανόνων φιλοξενίας και πληροφορίας ότι ετούτος ο «ζητιάνος» γνωρίζει πού είναι ο σύζυγός της Οδυσσέας, είχε προσπαθήσει να τον συναντήσει όλη μέρα, αλλά εκείνος της μήνυσε μέσω του Εύμαιου να τα πούνε το βράδυ που θα φύγουν οι μνηστήρες.</p> <p style="text-align: justify">3. Οι μνηστήρες επέδειξαν ανοχή, γιατί το ίδιο απόγευμα ο «ζητιάνος» - Οδυσσέας είχε συντρίψει σε αγώνα πάλης, ή καλύτερα πυγμαχίας, τον ενοχλητικό ζητιάνο Ίρο (ραψ. σ’).</p> <p style="text-align: justify">[P]...Μόνο οι υπηρέτριες-παρακόρες-δούλες, δηλαδή οι δμώες, διαφωνούσαν γιατί μάλλον τον θεωρούσαν «αδιάκριτο μάτι» στις ακολασίες τους με τους μνηστήρες και άρχισαν να τον προκαλούν, να τον βρίζουν και να τον χλευάζουν, όπως λέμε να «του βάζουν χέρι», δηλαδή καθεψιόωντο.[/P]</p> <p style="text-align: justify">[P]Εκείνη τη βραδιά ο «ζητιάνος» αποκαλύπτει ένα μυστικό στην Πηνελόπη, που φανερώνει τη γνησιότητα της γνωριμίας του με τον Οδυσσέα «...ο οποίος και θα επιστρέψει μέσω Δωδώνης και Θεσπρωτίας».[/P]</p> <p style="text-align: justify">[P]Η Πηνελόπη τότε δακρυσμένη ανοίγει την καρδιά της και υπόσχεται σε αυτό τον γνήσιο φίλο ‘‘τον ουρανό με τ’ άστρα’’ από ευγνωμοσύνη[/P]</p> <p style="margin-left: 20px"></p> <p style="text-align: center"></p> <p style="text-align: center">[ATTACH=full]524[/ATTACH][ATTACH=full]525[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center"></p> <p style="text-align: center"></p><p></p><p style="margin-left: 20px">Όλα όσα ακολουθούν, θα καταγραφούν στην παγκόσμια λογοτεχνία ως μεγάλες στιγμές:</p><p><strong>1η</strong> όμορφη <strong>εικόνα</strong> φιλοξενίας με τα λόγια της Πηνελόπης. Οδύσσεια, ραψωδία τ’ 317-319:</p><p style="text-align: center">... <strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">Αλλά αυτόν-α, παρακόρες, να απονίψετε, κι ανοίξτε το κρεβάτι,</span></strong></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>και χλαίνες και στρωσίδια σεντόνια αστραφτερά,</strong></span></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">ώστε καλά και μες στη θαλπωρή να φτάσει η χρυσόθρονη Αυγή</span></strong> (να θρονιαστεί). ...</p> <p style="margin-left: 20px">Ο Όμηρος στη ζεστασιά των σκεπασμάτων φιλοξενίας, προσθέτει και τη θαλπωρή από τις ακτίνες του Ηλίου.</p> <p style="margin-left: 20px"></p> <p style="text-align: justify"><strong>2η εικόνα</strong>. Με τα λόγια του Οδυσσέα, ο Όμηρος εισάγει σε ειδική τελετουργία το πλύσιμο των ποδιών: Υπάρχει τυπικό και το πρόσωπο που θα πλύνει, πρέπει να σέβεται και να ανέχεται έναν ζητιάνο. Οδύσσεια, ραψωδία τ’ 336-348:</p> <p style="text-align: center">... «<strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">Γυναίκα αξιοπρεπής του γιου Λαέρτη Οδυσσέα,</span></strong></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>για μένα αυτές οι χλαίνες και σεντόνια αστραφτερά</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>μου πέφτουνε βαριά, αφ’ ότου Κρήτης όρη τα νεφοσκεπασμένα πρωτοάφησα</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>οπίσω (να σβήνουν στον ορίζοντα), ταξιδεύοντας με πλοίο με κουπιά απ’ τα μακριά,</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>και ξαπλώνω, όπως παλιά πέρναγα άυπνες βραδιές</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>πολλές διότι νύχτες μες σε ατέλειωτο κρεβάτι-φυλακή</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>άφησα να περνούν κι ανέμενα και την Αυγή να καλοθρονιαστεί ευλογημένη.</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>Ούτε για ’μέ ποδόνιπτρα ποδών πεθύμησα από ψυχής</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>να γίνουν· ούτε γυναίκα θ’ ακουμπήσει (κανένα) πόδι απ’ τα δικά μας</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>από αυτές, που καταπιάνονται μες στο παλάτι με δουλειές,</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>άμα δεν είναι παλαιή καμιά γριά, από σεβασμό γνωρίζουσα το τυπικό,</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>κάποια που τόσα χώρεσε ο νους, όσα κι εγώ από πρώτα·</strong></span></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">και αυτή που δεν θα με φθονήσει τα πόδια ν’ ακουμπήσει τα δικά μου</span></strong>». ...</p> <p style="text-align: center"></p><p><strong>Εικόνα 3η</strong>. Οδύσσεια, ραψωδία τ’ 349-360:</p><p style="text-align: center">... <strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">Και προς αυτόν κατόπιν με φρόνηση περίσσια είπε η Πηνελόπη:</span></strong></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>«Ξένε αγαπητέ... άνδρας κανείς έτσι σωστός ουδέποτε</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>απ’ τους φιλοξενούμενους αλλοδαπός (από μακριά) έφτασε στο παλάτι μου,</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>όπως εσύ μ’ ευφράδεια πολύ τα πάντα αγορεύεις σοβαρά·</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>είναι δε γριά σ’ εμέ έχουσα μες στο νου συγκροτημένη λογική,</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>που κείνον-ε το δυστυχή ανέθρεψε καλά μεγάλωσε συγχρόνως,</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>αφ’ ότου δέχτηκε στα χέρια, από την πρώτη τη στιγμή όταν τον γέννησε η μητέρα·</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>αυτή που θα σου νίψει τα ποδάρια (αυτή που) φαίνεται παρ’ όλα αυτά ασθενική...</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>Αλλ’ άντε τώρα, Ευρύκλεια με σκέψη περισσή, αφού επάνω σηκωθείς</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>νίψον του άρχοντά σου συνομήλικο· και που ο Οδυσσεύς</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>ήδη τέτοιος (θα) είναι στα ποδάρια τέτοιος και εις τα χέρια·</strong></span></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">διότι ευθύς μες στην κακότητα οι θνητοί γερνούν σε “μαύρο χάλι</span></strong>”». ...</p> <p style="text-align: center"></p> <p style="text-align: center">... <strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">Ως είπε έτσι, κι η γριά εσκέπασε το πρόσωπο με χέρια,</span></strong></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">κι έβγαλε δάκρυα θερμά, και είπε μια κουβέντα ανάμεσα σ’ ολοφυρμούς</span></strong>: ...</p> <p style="text-align: center">Οδύσσεια, ραψωδία τ’ 361-362:</p> <p style="text-align: center">«... «<strong><span style="color: rgb(226, 80, 65)">ὤ μοι ἐγὼ σέο, τέκνον, ἀμήχανος. Ἦ σε περὶ Ζεὺς</span></strong></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(226, 80, 65)"><strong>ἀνθρώπων ἤχθηρε θεουδέα θυμὸν ἔχοντα.</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(226, 80, 65)"><strong>Οὐ γάρ πώ τις τόσσα βροτῶν Διὶ τερπικεραύνῳ</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(226, 80, 65)"><strong>πίονα μηρί’ ἔκη’ οὐδ’ ἐξαίτους ἑκατόμβας,</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(226, 80, 65)"><strong>ὅσσα σὺ τῷ ἐδίδους ἀρώμενος, εἷος ἵκοιο</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(226, 80, 65)"><strong>γῆράς τε λιπαρὸν θρέψαιό τε φαίδιμον υἱόν·</strong></span></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(226, 80, 65)">νῦν δέ τοι οἴῳ πάμπαν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ</span></strong>. ...»</p> <p style="text-align: center">Οδύσσεια, ραψωδία τ΄ 363-369</p> <p style="margin-left: 20px"><strong><span style="color: rgb(243, 121, 52)">Η Ευρύκλεια μιλάει στον ξένο - ζητιάνο (Οδυσσέα) σαν να έχει μπροστά της τον Οδυσσέα!...</span></strong></p> <p style="margin-left: 20px"><strong><span style="color: rgb(243, 121, 52)">...Τηλεπάθεια; Αντίληψη; Ομηρική υπερβολή; Προϊδεασμός για το τι θα επακολουθήσει;</span></strong></p> <p style="margin-left: 20px"></p> <p style="text-align: justify">[P]Η Ευρύκλεια συγκινείται και εμείς απολαμβάνουμε την <strong>4η εικόνα</strong>, όπου η Ευρύκλεια, αυτό το πρότυπο, αυτό το ίνδαλμα για τον «Μέντορά» μας το Νίκο Λιβαδά, αναγνωρίζει στο πρόσωπο του ζητιάνου έναν σωσία του Οδυσσέα όπως τον θυμάται. Οδύσσεια, ραψωδία τ΄ 363-381:[/P]</p> <p style="text-align: center">... «<strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">Ω... μου... εγώ για ’σε αμήχανη, παιδί μου. Πώς σέναν-ε ο Ζευς</span></strong></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>περιέβαλε με έχθρα των ανθρώπων (τον) έχοντα ευσέβεια από ψυχής.</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>Γιατί κανείς απ’ τους θνητούς τόσα ουδέποτε στο Δία που με τους κεραυνούς διασκεδάζει</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>(δεν) έκαψε μηριά παχιά ούτε και “τας εξαίτους εκατόμβας’’,</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>όσα εσύ γι’ αυτόν “υπερυψούμενος” προσέφερες σε ικεσία, έως να έφτανες</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>σε ευτυχές και γήρας και θ’ ανέτρεφες τον ‘‘φαίδιμο’’ υιό (τον δοξασμένο)·</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>τώρα όμως για σένα μοναχό δια παντός η μέρα αφαιρέθηκε για την επιστροφή</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>Έτσι περίπου και εκείνον (θα μαλώνανε κι) εμπαίζανε γυναίκες</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>κάποιων ξένων (μακρινών) αλλοδαπών, όταν στα ‘‘περιβόητα’’ θα έφτανε ανάκτορα αυτών,</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>όπως εσένα αυτές οι σκύλες της ντροπής χλευάζουν όλες (και προγκάρουν),</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>και τη ντροπή τώρα αυτών αίσχη πολλά ζητώντας ν’ αποφύγεις</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>δεν επιτρέπεις να (σε) πλύνουν· κι όχι τυχαία εμέ διέταξε</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>η κόρη του Ικάριου, φρόνηση περισσή η Πηνελόπη.</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>Γι’ αυτό εσένα πόδια θα σου νίψω κι αυτής της ίδιας εντολή της Πηνελόπης</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>και ένεκα από εσέ, η ψυχή μου επειδή μέσα μου επαναστατεί</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>για τις φροντίδες. Αλλ’ άντε τώρα συμμερίσου ένα λόγο, αυτό το ότι και αν πω.</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>Ξένοι πολλοί ταλαίπωροι επειδή έφταναν εδώ δα,</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(65, 168, 95)"><strong>αλλά ποτέ κανέναν δε θυμάμαι νά έχω δει έτσι να μοιάζει</strong></span></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(65, 168, 95)">όπως εσύ διάπλαση φωνή μα και στα πόδια μοιάζεις του Οδυσσέα</span></strong>». ...</p> <p style="text-align: center"></p> <p style="text-align: center">[ATTACH=full]526[/ATTACH][ATTACH=full]527[/ATTACH]</p> <p style="text-align: center">Odysseus und Penelope - Joh. Heinrich Wilhelm Tischbein</p> <p style="text-align: center"></p> <p style="text-align: center"></p> <p style="margin-left: 20px"><strong><span style="color: rgb(147, 101, 184)">Θα ακολουθήσει η γνωστή σκηνή, όπου η Ευρύκλεια αναγνωρίζει τον Οδυσσέα από την ουλή στο πόδι που</span></strong></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(147, 101, 184)"><strong>αγριόχοιρος στο Παρνασσό</strong></span></p> <p style="text-align: center"><span style="color: rgb(147, 101, 184)"><strong>σμίλευε με το δόντι του</strong></span></p> <p style="text-align: center"><strong><span style="color: rgb(147, 101, 184)">το πόδι στον μηρό του Οδυσσέα</span></strong></p> <p style="text-align: center"></p> <p style="text-align: center">[ATTACH=full]528[/ATTACH] Η Ευρύκλεια αναγνωρίζει τον Οδυσσέα, από ερυθρόμορφο αγγείο της κλασικής εποχής</p> <p style="text-align: center"></p><p><strong>ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ</strong>: <a href="https://homericithaca.com/threads/106/">https://homericithaca.com/threads/106/</a> .</p></blockquote><p></p>
[QUOTE="Νικόλαος Καμπάνης - Mentor, post: 113, member: 4"] [JUSTIFY][P]Όταν ο Οδυσσέας ήταν μεταμορφωμένος σε ζητιάνο, κάποια στιγμή κατάφερε επιτέλους να μείνει όλη τη βραδιά στο σπίτι του, ενώ οι μνηστήρες είχανε πάει για ύπνο στα δικά τους ! Πώς το κατάφερε αυτό;[/P][/JUSTIFY] [JUSTIFY]1. Ο Τηλέμαχος ήδη γνώριζε ότι ήταν ο πατέρας του (βλ. ραψωδία π’), από την καλύβα του Εύμαιου.[/JUSTIFY] [JUSTIFY]2. Η Πηνελόπη έδωσε άδεια λόγω κανόνων φιλοξενίας και πληροφορίας ότι ετούτος ο «ζητιάνος» γνωρίζει πού είναι ο σύζυγός της Οδυσσέας, είχε προσπαθήσει να τον συναντήσει όλη μέρα, αλλά εκείνος της μήνυσε μέσω του Εύμαιου να τα πούνε το βράδυ που θα φύγουν οι μνηστήρες.[/JUSTIFY] [JUSTIFY]3. Οι μνηστήρες επέδειξαν ανοχή, γιατί το ίδιο απόγευμα ο «ζητιάνος» - Οδυσσέας είχε συντρίψει σε αγώνα πάλης, ή καλύτερα πυγμαχίας, τον ενοχλητικό ζητιάνο Ίρο (ραψ. σ’).[/JUSTIFY] [JUSTIFY][P]...Μόνο οι υπηρέτριες-παρακόρες-δούλες, δηλαδή οι δμώες, διαφωνούσαν γιατί μάλλον τον θεωρούσαν «αδιάκριτο μάτι» στις ακολασίες τους με τους μνηστήρες και άρχισαν να τον προκαλούν, να τον βρίζουν και να τον χλευάζουν, όπως λέμε να «του βάζουν χέρι», δηλαδή καθεψιόωντο.[/P][/JUSTIFY] [JUSTIFY][P]Εκείνη τη βραδιά ο «ζητιάνος» αποκαλύπτει ένα μυστικό στην Πηνελόπη, που φανερώνει τη γνησιότητα της γνωριμίας του με τον Οδυσσέα «...ο οποίος και θα επιστρέψει μέσω Δωδώνης και Θεσπρωτίας».[/P][/JUSTIFY] [JUSTIFY][P]Η Πηνελόπη τότε δακρυσμένη ανοίγει την καρδιά της και υπόσχεται σε αυτό τον γνήσιο φίλο ‘‘τον ουρανό με τ’ άστρα’’ από ευγνωμοσύνη[/P][/JUSTIFY] [INDENT][/INDENT] [CENTER] [ATTACH type="full" alt="1613872269639.png"]524[/ATTACH][ATTACH type="full" alt="1613872406748.png"]525[/ATTACH] [/CENTER] [INDENT]Όλα όσα ακολουθούν, θα καταγραφούν στην παγκόσμια λογοτεχνία ως μεγάλες στιγμές:[/INDENT] [B]1η[/B] όμορφη [B]εικόνα[/B] φιλοξενίας με τα λόγια της Πηνελόπης. Οδύσσεια, ραψωδία τ’ 317-319: [CENTER]... [B][COLOR=rgb(65, 168, 95)]Αλλά αυτόν-α, παρακόρες, να απονίψετε, κι ανοίξτε το κρεβάτι,[/COLOR][/B] [COLOR=rgb(65, 168, 95)][B]και χλαίνες και στρωσίδια σεντόνια αστραφτερά,[/B][/COLOR] [B][COLOR=rgb(65, 168, 95)]ώστε καλά και μες στη θαλπωρή να φτάσει η χρυσόθρονη Αυγή[/COLOR][/B] (να θρονιαστεί). ...[/CENTER] [INDENT]Ο Όμηρος στη ζεστασιά των σκεπασμάτων φιλοξενίας, προσθέτει και τη θαλπωρή από τις ακτίνες του Ηλίου.[/INDENT] [INDENT][/INDENT] [JUSTIFY][B]2η εικόνα[/B]. Με τα λόγια του Οδυσσέα, ο Όμηρος εισάγει σε ειδική τελετουργία το πλύσιμο των ποδιών: Υπάρχει τυπικό και το πρόσωπο που θα πλύνει, πρέπει να σέβεται και να ανέχεται έναν ζητιάνο. Οδύσσεια, ραψωδία τ’ 336-348:[/JUSTIFY] [CENTER]... «[B][COLOR=rgb(65, 168, 95)]Γυναίκα αξιοπρεπής του γιου Λαέρτη Οδυσσέα,[/COLOR][/B] [COLOR=rgb(65, 168, 95)][B]για μένα αυτές οι χλαίνες και σεντόνια αστραφτερά μου πέφτουνε βαριά, αφ’ ότου Κρήτης όρη τα νεφοσκεπασμένα πρωτοάφησα οπίσω (να σβήνουν στον ορίζοντα), ταξιδεύοντας με πλοίο με κουπιά απ’ τα μακριά, και ξαπλώνω, όπως παλιά πέρναγα άυπνες βραδιές πολλές διότι νύχτες μες σε ατέλειωτο κρεβάτι-φυλακή άφησα να περνούν κι ανέμενα και την Αυγή να καλοθρονιαστεί ευλογημένη. Ούτε για ’μέ ποδόνιπτρα ποδών πεθύμησα από ψυχής να γίνουν· ούτε γυναίκα θ’ ακουμπήσει (κανένα) πόδι απ’ τα δικά μας από αυτές, που καταπιάνονται μες στο παλάτι με δουλειές, άμα δεν είναι παλαιή καμιά γριά, από σεβασμό γνωρίζουσα το τυπικό, κάποια που τόσα χώρεσε ο νους, όσα κι εγώ από πρώτα·[/B][/COLOR] [B][COLOR=rgb(65, 168, 95)]και αυτή που δεν θα με φθονήσει τα πόδια ν’ ακουμπήσει τα δικά μου[/COLOR][/B]». ... [/CENTER] [B]Εικόνα 3η[/B]. Οδύσσεια, ραψωδία τ’ 349-360: [CENTER]... [B][COLOR=rgb(65, 168, 95)]Και προς αυτόν κατόπιν με φρόνηση περίσσια είπε η Πηνελόπη:[/COLOR][/B] [COLOR=rgb(65, 168, 95)][B]«Ξένε αγαπητέ... άνδρας κανείς έτσι σωστός ουδέποτε απ’ τους φιλοξενούμενους αλλοδαπός (από μακριά) έφτασε στο παλάτι μου, όπως εσύ μ’ ευφράδεια πολύ τα πάντα αγορεύεις σοβαρά· είναι δε γριά σ’ εμέ έχουσα μες στο νου συγκροτημένη λογική, που κείνον-ε το δυστυχή ανέθρεψε καλά μεγάλωσε συγχρόνως, αφ’ ότου δέχτηκε στα χέρια, από την πρώτη τη στιγμή όταν τον γέννησε η μητέρα· αυτή που θα σου νίψει τα ποδάρια (αυτή που) φαίνεται παρ’ όλα αυτά ασθενική... Αλλ’ άντε τώρα, Ευρύκλεια με σκέψη περισσή, αφού επάνω σηκωθείς νίψον του άρχοντά σου συνομήλικο· και που ο Οδυσσεύς ήδη τέτοιος (θα) είναι στα ποδάρια τέτοιος και εις τα χέρια·[/B][/COLOR] [B][COLOR=rgb(65, 168, 95)]διότι ευθύς μες στην κακότητα οι θνητοί γερνούν σε “μαύρο χάλι[/COLOR][/B]”». ... ... [B][COLOR=rgb(65, 168, 95)]Ως είπε έτσι, κι η γριά εσκέπασε το πρόσωπο με χέρια, κι έβγαλε δάκρυα θερμά, και είπε μια κουβέντα ανάμεσα σ’ ολοφυρμούς[/COLOR][/B]: ... Οδύσσεια, ραψωδία τ’ 361-362: «... «[B][COLOR=rgb(226, 80, 65)]ὤ μοι ἐγὼ σέο, τέκνον, ἀμήχανος. Ἦ σε περὶ Ζεὺς[/COLOR][/B] [COLOR=rgb(226, 80, 65)][B]ἀνθρώπων ἤχθηρε θεουδέα θυμὸν ἔχοντα. Οὐ γάρ πώ τις τόσσα βροτῶν Διὶ τερπικεραύνῳ πίονα μηρί’ ἔκη’ οὐδ’ ἐξαίτους ἑκατόμβας, ὅσσα σὺ τῷ ἐδίδους ἀρώμενος, εἷος ἵκοιο γῆράς τε λιπαρὸν θρέψαιό τε φαίδιμον υἱόν·[/B][/COLOR] [B][COLOR=rgb(226, 80, 65)]νῦν δέ τοι οἴῳ πάμπαν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ[/COLOR][/B]. ...» Οδύσσεια, ραψωδία τ΄ 363-369[/CENTER] [INDENT][B][COLOR=rgb(243, 121, 52)]Η Ευρύκλεια μιλάει στον ξένο - ζητιάνο (Οδυσσέα) σαν να έχει μπροστά της τον Οδυσσέα!...[/COLOR][/B][/INDENT] [INDENT][B][COLOR=rgb(243, 121, 52)]...Τηλεπάθεια; Αντίληψη; Ομηρική υπερβολή; Προϊδεασμός για το τι θα επακολουθήσει;[/COLOR][/B][/INDENT] [INDENT][/INDENT] [JUSTIFY][P]Η Ευρύκλεια συγκινείται και εμείς απολαμβάνουμε την [B]4η εικόνα[/B], όπου η Ευρύκλεια, αυτό το πρότυπο, αυτό το ίνδαλμα για τον «Μέντορά» μας το Νίκο Λιβαδά, αναγνωρίζει στο πρόσωπο του ζητιάνου έναν σωσία του Οδυσσέα όπως τον θυμάται. Οδύσσεια, ραψωδία τ΄ 363-381:[/P][/JUSTIFY] [CENTER]... «[B][COLOR=rgb(65, 168, 95)]Ω... μου... εγώ για ’σε αμήχανη, παιδί μου. Πώς σέναν-ε ο Ζευς[/COLOR][/B] [COLOR=rgb(65, 168, 95)][B]περιέβαλε με έχθρα των ανθρώπων (τον) έχοντα ευσέβεια από ψυχής. Γιατί κανείς απ’ τους θνητούς τόσα ουδέποτε στο Δία που με τους κεραυνούς διασκεδάζει (δεν) έκαψε μηριά παχιά ούτε και “τας εξαίτους εκατόμβας’’, όσα εσύ γι’ αυτόν “υπερυψούμενος” προσέφερες σε ικεσία, έως να έφτανες σε ευτυχές και γήρας και θ’ ανέτρεφες τον ‘‘φαίδιμο’’ υιό (τον δοξασμένο)· τώρα όμως για σένα μοναχό δια παντός η μέρα αφαιρέθηκε για την επιστροφή Έτσι περίπου και εκείνον (θα μαλώνανε κι) εμπαίζανε γυναίκες κάποιων ξένων (μακρινών) αλλοδαπών, όταν στα ‘‘περιβόητα’’ θα έφτανε ανάκτορα αυτών, όπως εσένα αυτές οι σκύλες της ντροπής χλευάζουν όλες (και προγκάρουν), και τη ντροπή τώρα αυτών αίσχη πολλά ζητώντας ν’ αποφύγεις δεν επιτρέπεις να (σε) πλύνουν· κι όχι τυχαία εμέ διέταξε η κόρη του Ικάριου, φρόνηση περισσή η Πηνελόπη. Γι’ αυτό εσένα πόδια θα σου νίψω κι αυτής της ίδιας εντολή της Πηνελόπης και ένεκα από εσέ, η ψυχή μου επειδή μέσα μου επαναστατεί για τις φροντίδες. Αλλ’ άντε τώρα συμμερίσου ένα λόγο, αυτό το ότι και αν πω. Ξένοι πολλοί ταλαίπωροι επειδή έφταναν εδώ δα, αλλά ποτέ κανέναν δε θυμάμαι νά έχω δει έτσι να μοιάζει[/B][/COLOR] [B][COLOR=rgb(65, 168, 95)]όπως εσύ διάπλαση φωνή μα και στα πόδια μοιάζεις του Οδυσσέα[/COLOR][/B]». ... [ATTACH type="full" alt="1613873536177.png"]526[/ATTACH][ATTACH type="full" alt="1613873580505.png"]527[/ATTACH] Odysseus und Penelope - Joh. Heinrich Wilhelm Tischbein [/CENTER] [INDENT][B][COLOR=rgb(147, 101, 184)]Θα ακολουθήσει η γνωστή σκηνή, όπου η Ευρύκλεια αναγνωρίζει τον Οδυσσέα από την ουλή στο πόδι που[/COLOR][/B][/INDENT] [CENTER][COLOR=rgb(147, 101, 184)][B]αγριόχοιρος στο Παρνασσό σμίλευε με το δόντι του[/B][/COLOR] [B][COLOR=rgb(147, 101, 184)]το πόδι στον μηρό του Οδυσσέα[/COLOR][/B] [ATTACH type="full" alt="1613873779934.png"]528[/ATTACH] Η Ευρύκλεια αναγνωρίζει τον Οδυσσέα, από ερυθρόμορφο αγγείο της κλασικής εποχής [/CENTER] [B]ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ[/B]: [URL]https://homericithaca.com/threads/106/[/URL] . [/QUOTE]
Ονομα
Δημοσίευση απάντησης
Φόρουμ
Ομηρική Ιθάκη - Η Γεωγραφία της Οδύσσειας
Ομήρου Οδύσσεια - Αναλύσεις ραψωδιών
Ραψωδία τ΄ - Ο ιστός της Πηνελόπης. Το οικόσημο του Οδυσσέα. Κυνήγι αγριογούρουνου στον Παρνασσό
Ραψωδία τ΄ - ΕΥΡΥΚΛΕΙΑ, οι διάλογοι πριν απ’ τα «ΝΙΠΤΡΑ».
Μπλουζα
Κάτω μέρος
